Φαύστα

Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει: «Φέτος, κλείνοντας σαράντα χρόνια λειτουργίας και διανύοντας ήδη την 41η θεατρική μας περίοδο, θα γιορτάσουμε τα γενέθλιά μας, τιμώντας ταυτόχρονα κι έναν σπουδαίο συγγραφέα, με την επανάληψη μιας πολύ παλιάς μας επιτυχίας, τη ‘Φαύστα’ του Μποστ που αποτέλεσε τη βάση για μια πολυετή συνεργασία με πολύ μεγάλες επιτυχίες (Μήδεια, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Ακούω ήχον κώδωνος). Η επιλογή του συγκεκριμένου συγγραφέα δεν έγινε τυχαία. Υπήρξε από τους πιο αγαπητούς συνεργάτες μας. Αλλά είναι ιδιαίτερα ευχάριστο που το δεύτερο έργο της περιόδου θα είναι ένα έργο που προέρχεται από την ίδια οικογένεια. Εντελώς συμπτωματικά ο γιος του Κώστας Βοσταντζόγλου μας έδωσε την πρώτη του θεατρική απόπειρα – ‘Ο ελέφας’ - που συμπεριλάβαμε στο ρεπερτόριό μας. Έτσι, λοιπόν, με έργα της οικογένειας Βοσταντζόγλου γιορτάζουμε τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της ‘Στοάς’ γεγονός που είναι για μας μεγάλη τιμή αλλά και ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

Η ‘Φαύστα’ γραμμένη το 1963 και με αρκετές παρουσιάσεις στο ενεργητικό της, ανέβηκε για πρώτη φορά στη Στοά το 1987. Η ιστορία είναι γνωστή: η οικογένεια έχασε την κόρη της που πνίγηκε στη θάλασσα, αλλά στο ψάρεμα ο μπαμπάς έπιασε ένα μεγάλο ψάρι που είχε μέσα στην κοιλιά του το μικρό κοριτσάκι. Κι ενώ η οικογένεια ετοιμάζεται να γιορτάσει το χαρμόσυνο γεγονός το κοριτσάκι εξολοθρεύεται από τους γάτους επειδή μύριζε ψαρίλα. Μια άλλη οικογένεια που της έτυχε ακριβώς η ίδια περίπτωση με τον γιο τους, έρχονται να ζητήσουν σε γάμο το ομοιοπαθές κοριτσάκι αλλά πληροφορούνται το χαμό του και φεύγουν άπραγοι. Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι πρέπει να πλενόμαστε καλά γιατί όποιος δεν πλένεται κινδυνεύει από πολλά.

Ο σουρεαλισμός, ο γνωστός δεκαπεντασύλλαβος, οι ήρωές που μοιάζουν με τα σκίτσα του, αλλά κυρίως η υπόγεια κριτική που κάνει έμμεσα στον Έλληνα μικροαστό, είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν το έργο του Μποστ να αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα ενός θεάτρου που δεν υπήρξε όμοιο στην Ελλάδα».