Κριστέλλα: Το διήγημα της Μαρίας Τσιμά μεταφέρεται στη σκηνή του Θεάτρου 104

Μέσα από την αφήγηση της Κριστέλλα ξεδιπλώνεται μια ιστορία ενηλικίωσης σε έναν τόπο πιο ξένο απ’ όσο ξένο σε βλέπουν οι άλλοι. Η Κριστέλλα μεγαλώνει στην Αθήνα. Στο Παγκράτι. Η μητέρα της, τις περισσότερες ώρες λείπει. Φροντίζει έναν ηλικιωμένο. Φροντίζει για την κόρη της. Δε θέλει να της λείψει τίποτα. Μόνες τους. Όπως όταν έφυγαν από την Αλβανία για ένα καλύτερο μέλλον. Η Κριστέλλα μεγαλώνει, σπουδάζει, διασκεδάζει, ερωτεύεται, ζει. Δεν είναι πια μόνη. Μόνος γίνεσαι κανένας.

«Κριστέλλα» στο θέατρο 104: Σκηνοθετικό σημείωμα της Ομάδας ΠΡΟΖΑc

Πώς κοιμάται ο χρόνος; Ίσως με ένα νανούρισμα. Ίσως με τον ήχο της θάλασσας. Ίσως επιπλέει σαν μια μαύρη σακούλα στο νερό. Ίσως ξεβράζεται σε μια στεριά γεμάτη μπουκάλια με λέξεις όπως ρίζα, μετανάστευση, μνήμη, απώλεια, περιθώριο, έρωτας, στερεότυπα, μόχθος, μοναξιά, ασφυξία, έμφυλη βία, γυναικοκτονία. Ίσως δε κοιμάται ποτέ. Η Κριστέλλα μπαίνει στο δωμάτιο. Ακουμπάει την πλάτη της στον τοίχο, λύνει την αλογοουρά της. Αν υπήρχε δε θα άνοιγε ποτέ αυτή την κάμαρα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή….