«Οι Τσέντσι» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Οι Τσέντσι του Πέρσι Σέλλεϋ, του σημαντικού ποιητή, εκπροσώπου του βρετανικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα, είναι ένα έργο σπάνιο. Μένει ανεξίτηλα στη μνήμη. Η ποιητική γραφή του, μεστή νοημάτων, το λεπτό ψυχογράφημα των ηρώων, η φιλοσοφική αναζήτηση εννοιών όπως η δικαιοσύνη και η ελευθερία, τα όρια της ηθικής, μέσα από μια δυναμική πλοκή, κάνουν το έργο μοναδικό. Το υλικό του μια αληθινή ιστορία κακοποίησης και πατροκτονίας, που έλαβε χώρα σε μια γνωστή αρχοντική οικογένεια της Ρώμης του 1600, την οικογένεια Τσέντσι. Ο αδίστακτος Φραντσέσκο Τσέντσι βγάζει από τον δρόμο του όποιο εμπόδιο μπει ανάμεσα σ΄αυτόν και τα σχέδιά του. Το έγκλημα δεν είναι πρόβλημα γι’ αυτόν και η άφεση αμαρτιών που εξαγοράζει από την παπική εξουσία με τον πλούτο του, του εξασφαλίζει και την επίγεια ατιμωρησία. Όταν φτάνει στα άκρα, προκαλώντας τον θάνατο των γιων του και τον βιασμό της κόρης του Μπεατρίτσε,  η υποστήριξή του από την εξουσία μεταστρέφεται, και συγχρόνως η κόρη του αποφασίζει την πατροκτονία. Μία δίκη θα λάβει χώρα, όπου δε δικάζονται μόνο άνθρωποι και πράξεις, αλλά και τα σύμβολα του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου.  Τίποτα δεν είναι καθαρό, βρίσκεις τα αντίθετα το ένα μέσα στο άλλο. Τι μπορεί να σημαίνει μία «κακή αλλά αναγκαία πράξη»; Τι συνέπειες μπορεί να έχει η ολιγωρία του νόμου; Μπορεί ποτέ η αυτοδικία να δικαιωθεί;

Η  Μπεατρίτσε, μέσα από την φαύλη πράξη της, «καθαγιάζεται», και γίνεται ένα σύμβολο ηθικής ελευθερίας. Ο  Φραντσέσκο Τσέντσι, μέσα από την σχεδόν καλλιτεχνική επιθυμία του να φτιάξει έναν δρόμο απόλυτου Κακού,  ξαναβρίσκει μια παράδοξη παιδικότητα, αλλά δε γίνεται να συγχωρεθεί.

Η παράσταση θέλει να φέρει αυτή τη σκληρή ιστορία του 1600, βουτηγμένη μέσα από τον ρομαντισμό του Σέλλεϋ σε ένα χρόνο τόσο προσωπικό, τόσο άμεσο, ώστε να μην έχει σημασία αν είναι τότε ή σήμερα, αλλά μόνο η βαθιά ψυχική εντύπωση που μας προκαλεί.

Το φιλύποπτο περιβάλλον διαρκώς παρόν, ωτακουστές, υπηρέτες, κινούμενοι τοίχοι, πλάσματα μεσαιωνικά, επιβιώνουν σε έναν υπερχρόνο. Η συγκινητική πορεία της Μπεατρίτσε από το σκοτάδι προς το  φως μας παρασέρνει και μας κάνει να αναζητήσουμε μέσα μας το σε τι πιστεύουμε, σε τι θα μπορούσαμε να πιστεύουμε και το τι μένει.