«/oRt I. ένας άνθρωπος μπορεί να σπάσει» στο ΠΛΥΦΑ

Σε μια ειρηνική πόλη ξεσπά ένα πραξικόπημα. μέσα σε μία νύχτα, τρεις αδερφές αναγκάζονται να αλλάξουν τρόπο σκέψης και ομιλίας για να επιβιώσουν μέσα στο καινούργιο καθεστώς. Για να είναι αρεστές παύουν να κρίνουν, ξεχνούν πώς να σκέφτονται, παραιτούνται από την ιδεολογία τους. γίνονται ίδιες, άβουλες και βίαιες.

Σκηνοθετικό σημείωμα
Μπορώ να διατηρώ την ιδεολογία μου κόντρα στο ένστικτο της επιβίωσης; Έχω ιδεολογία; Αφηγούμαστε μια ιστορία γλωσσικών βασανιστηρίων, στην οποία τρεις άνθρωποι μεταμορφώνονται για να είναι χρήσιμες, λειαίνονται και αμβλύνονται για να μην ενοχλούν. Υφίστανται την επινόηση της τυπογραφίας: η μοναδικότητά τους εξαλείφεται, γίνονται ανταλλάξιμες και αντικαταστάσιμες. Υπήρξαν όμως κάποτε στ’ αλήθεια μοναδικές; Υπάρχει ένας μηχανισμός που αλέθει και μεταστοιχειώνει, ένας μηχανισμός τον οποίο έχω ακούσια θαυμάσει και υπηρετήσει. Και τώρα χρειάζομαι να τον ξορκίσω .