«Λείπεις» με τη Ράνια Παπαδάκου​ στο Από Μηχανής Θέατρο

Η Ελπίδα. Γυναίκα χωρίς ηλικία. Γυναίκα με όλες τις ηλικίες να σημαδεύουν το βλέμμα της και το κορμί της. Μικρό κορίτσι, έφηβη, ενήλικη. Με ένα παρόν στοιχειωμένο από παρελθόντα χρόνο.

Φοβισμένη, απελπιστικά μόνη και τελικά από επιλογή κρυμμένη στην αθέατη πλευρά της πόλης. Της κάθε πόλης, σε κάθε χώρα.

Η Ελπίδα δεν έχει καταγωγή, δεν έχει εθνικότητα. Είναι από εκείνα τα πλάσματα που νιώθουν τη ζωή ως βαρύ φορτίο. Απεγνωσμένα δεν παύουν στιγμή να ζητούν βοήθεια αλλά κανείς δεν είναι ικανός να τους την προσφέρει. Για να επιβιώσουν, ταμπουρώνονται πίσω από μια πλασματική πραγματικότητα και βρίσκουν καταφύγιο στην τρέλα.

Είναι εκείνα τα πλάσματα που τα «πιάνει» η περιφερειακή μας όραση φευγαλέα, καθώς αποτραβιούνται στη σκιά. Που τα προσπερνάμε όταν βρεθούν τυχαία στον δρόμο μας και ποτέ δεν τα κοιτάμε στα μάτια.

Που αδιαφορούμε για την ύπαρξή τους ή ακόμα χειρότερα οι πιο ευαίσθητοι από μας, θλίβονται από την ύπαρξή τους. Που μόνο όταν πρωταγωνιστήσουν στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τότε διεκδικούν με επιτυχία την προσοχή μας. Κι όπως λέει η Ελπίδα : «Ο φόβος είναι ίδιος για όλα τα πλάσματα. Η διαχείρισή του διαφέρει».