«Η σκιά του Μαρτ» στο Θέατρο Αργώ

Μίλησες για θυσία αλλά δεν είναι οι μητέρες που θυσιάζουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά θυσιάζουν τους εαυτούς τους. Οι μητέρες απλώς παρατηρούν. Και κλαίνε. Αν ήταν στο χέρι σου να θυσιάσεις κάποιον, θα θυσίαζες εμένα. Δεν μπορούσες όμως, γιατί εγώ δεν ήθελα να πεθάνω. Οι μητέρες δεν μπορούν να θυσιάσουν τα παιδιά τους. Μονάχα επιθυμούν να το κάνουν καμιά φορά. Ένας γιος, ένας άντρας, για να αγαπηθεί πρέπει να είναι δυνατός; Ωραίος; Γενναίος;

Μια μητέρα και ένας γιος στο τέλος ενός πολέμου ζουν με την ανάμνηση αλλά και τον θαυμασμό ενός ήρωα. Ενός ήρωα που χάθηκε στον πόλεμο. Ενός ήρωα που αντιστάθηκε και πολέμησε τους κατακτητές της πατρίδας του. Ο ήρωας αυτός, ο Μαρτ, ήταν ο μεγάλος γιος της οικογένειας.

Τώρα έχουν απομείνει μόνο η μητέρα, η κυρία Αγγέλικα και ο μικρότερος γιος, ο Γκάμπριελ. Αυτός, ο μικρότερος γιος, δεν πήρε μέρος στον πόλεμο. Μισούσε τον εχθρό αλλά φοβόταν. Ήταν όπως λέει ο ίδιος δειλός. Παρακολουθούσε όλο τον πόλεμο από το παράθυρο του δωματίου του. Και όταν μπήκαν στην πόλη οι εχθροί και όταν έκαναν εφόδους στα σπίτια και όταν παρέλαυναν στην πλατεία. Ακόμα και όταν ήρθαν στην πόλη οι ελευθερωτές, αυτός ο δειλός γιος το μόνο που έκανε ήταν να στέκεται στο παράθυρο του και να κοιτάζει.

Μια μάνα και ένας γιος λοιπόν, που ζουν κάτω από τη σκιά ενός ήρωα γιου. Η μάνα θέλει και τα δύο παιδιά της δυνατά, ωραία και γενναία. Έτσι θέλει τους άντρες. Δεν είναι εύκολο να δεχτεί ένα γιο αδύναμο και δειλό.

Η Αιμιλία Υψηλάντη αναφέρει:

«Σαν μάνα, η κυρία Αγγέλικα, είναι δεμένη και με τα δυο της παιδιά, για διαφορετικούς λόγους με το καθένα. Λάτρευε και λατρεύει τον νεκρό γιο που είναι ήρωας πολέμου τιμημένος με μνημείο και πρότυπο του γιού-άντρα. Θα φτιάξει το πορτραίτο του και θα το κρεμάσει στην πιο περίοπτη θέση του σαλονιού της, ώστε όταν θα σηκώνουν τα μάτια τους αυτή και ο μικρός γιος ο Γκάμπριελ, να αντικρίζουν τα μάτια του ήρωα. Το ίδιο και η Τερέζ, η κοπέλα του νεκρού ήρωα, που τους επισκέπτεται συχνά.

Το μικρό της γιο τον Γκάμπριελ, η κυρία Αγγέλικα τον θεωρεί τόσο αδύναμο που πιστεύει ότι είναι χρέος της να τον προστατέψει από τις δοκιμασίες μιας φυσιολογικής ζωής. Τον προστατεύει αλλά έτσι όπως διαρκώς αναφέρεται με άκρατο θαυμασμό και λατρεία στα προσόντα του πεθαμένου γιου, τον υπονομεύει και να τον ακυρώνει διαρκώς. Έτσι όταν θα έρθει στο σπίτι ένας επιζών, συμπολεμιστής του Μαρτ του γιου της, ήρωας του πολέμου και αυτός, η μάνα, η κυρία Αγγέλικα θα τον αγκαλιάσει σαν γιό, υποκατάστατο του γιου ήρωα που έχασε. Θα του δωρίσει το όπλο του Μαρτ και θα τον ωθήσει να ερωτευτεί την Τερέζ, την κοπέλα του.

Όμως ο δειλός γιος της, ο ανήμπορος, ο Γκάμπριελ, είναι ερωτευμένος με την Τερέζ και θα τη διεκδικήσει. Αυτός ο έρωτας τρομοκρατεί τη μάνα. Ξέρει ότι ο μικρός της γιος θα πληγωθεί.

Το τρόπαιο, την όμορφη κοπέλα, όπως και το όπλο, πρέπει να τα πάρει ο γενναίος συμπολεμιστής του Μαρτ, ο Βίκτωρας.»  

Σχέσεις εξάρτησης μάνας και γιων

Στο έργο «Η σκιά του Μαρτ» δεν υπάρχει πατέρας.

Η εξάρτηση της μάνας από τους δυο γιους, τον πεθαμένο και τον ζωντανό, είναι απόλυτη. Το ίδιο και η εξάρτηση του γιου, αυτού που έχει απομείνει, με την μάνα του. Μία εξάρτηση που είναι ακόμα πιο έντονη, ανάμεσα σε μία δυνατή γυναίκα και το αδύναμο παιδί της. Μία εξάρτηση που ολοκληρώνεται με ένα φόνο.

Ο Ντάγκερμαν στο έργο του δεν ασχολείται μόνο με τα θέματα των σχέσεων μέσα στην οικογένεια. Σαν πολιτικοποιημένος συγγραφέας που ήταν καταπιάνεται με το θέμα της γενναιότητας και της δειλίας. Ένα θέμα εξαιρετικά επίκαιρο και στις μέρες μας, όπου και σήμερα τα τρόπαια τα παίρνουν οι όμορφοι και οι δυνατοί, ενώ οι άσχημοι και οι αδύναμοι είναι καταδικασμένοι στην αφάνεια.