Τρεις αδερφές in somnium

«Θεέ μου, ονειρεύομαι τη Μόσχα κάθε βράδυ, τρελαίνομαι…
Ας ονειρευτούμε… για παράδειγμα τη ζωή, αυτή που θα ‘ρθει..
Αγαπώ τα μάτια σας, τις κινήσεις σας, που τις ονειρεύομαι…
Ω, ονειρεύομαι εδώ και πολύ καιρό, μέρες και νύχτες, αλλά η ψυχή μου είναι κλειδωμένη…
Όλο περίμενα πως θα γυρίζαμε στη Μόσχα, εκεί θα συναντούσα τον αληθινό τον πραγματικό, τον ονειρευόμουνα και τον αγαπούσα.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μια τέτοια ζωή και αν ακόμα δεν υπάρχει, πρέπει να την περιμένει, να την ονειρεύεται, να προετοιμάζεται γι’ αυτήν…
Εγώ, μέλος του τοπικού μας Συμβουλίου, που ονειρευόμουν κάθε βράδυ πως είμαι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο…
Αυτό που νόμιζα πως ήταν η δουλειά, αυτό που ήθελα αυτό που, ονειρευόμουνα, δεν είναι…
Έτσι φαίνεται… Δεν υπάρχουμε, εμείς δεν υπάρχουμε, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο, νομίζουμε πως υπάρχουμε… Έτσι κι αλλιώς…»

Οι τρεις αδερφές του Τσέχοφ, με έξι ηθοποιούς. Μια διαφορετική ματιά στην ιδέα του Τσέχοφ. Μια πρωτότυπη παρουσίαση ενός κλασικού έργου, που δεν προδίδει τον συγγραφέα. Κρατώντας ανέπαφη την ουσία του, τονίζει τον φόβο, την μοναξιά, το άπιαστο όνειρο, τον εγκλωβισμό… Της απέραντης Ρωσίας. Του απέραντου Κόσμου.