Gabriel Bergmoser, μίλα μου για «Θηράματα»

O πιο ταλαντούχος νέος συγγραφέας της Αυστραλίας, χωρίς συναγωνισμό. Ο Gabriel Bergmoser, το τρομερό παιδί από τη Μελβούρνη, ξεκινά τη μετεωρική του πορεία στη λογοτεχνία του θρίλερ με το «Θηράματα», ένα ντεμπούτο το οποίο του εξασφάλισε κινηματογραφικό συμβόλαιο στο Λος Άντζελες, ενώ ήδη μαζεύει δάφνες για την ιδεώδη αναλογία του σε ένταση και συγκινήσεις.

Στα «Θηράματα», (εκδόσεις Bell, μετάφραση Χριστίνα Ριζοπούλου), μια άσχημα τραυματισμένη γυναίκα φτάνει σε έναν σταθμό εξυπηρέτησης αυτοκινήτων στη μέση του πουθενά, με κάμποσους διώκτες στο κατόπι της. Τα υπόλοιπα είναι ένα αδρεναλιδικό σιρκουί στις απέραντες άνυδρες εκτάσεις της Αυστραλίας, στο μυθιστόρημα – ορισμό του καλοκαιρινού page turner. Ο Gabriel Bergmoser μίλησε στην ATHENS VOICE για το ιλιγγιωδώς απολαυστικό του βιβλίο.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να περιγράψεις τα «Θηράματα», μα η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό είναι: ξέφρενο. Υποκλίνομαι κύριε, το ντεμπούτο σας στον χώρο του θρίλερ είναι ένα επίτευγμα ατμόσφαιρας, σασπένς και ρυθμού. Πρόκειται για το είδος του μυθιστορήματος που αρέσκεστε να γράφετε;
Με χαροποιεί η παρατήρησή σας, καθώς τα «Θηράματα» ήταν μια παρέκκλιση από το σύνηθες υλικό μου. Έχοντας υπόβαθρο στο θέατρο, εξασκήθηκα κυρίως σε ελαφρότερα μοτίβα. Το βιβλίο αυτό ήταν μια απόπειρα να πιέσω τον εαυτό μου να δοκιμάσει μια όσο το δυνατόν αλλιώτικη κατεύθυνση. Θα έλεγα ότι πάντοτε ήθελα να γίνω το είδος του συγγραφέα που δεν κατηγοριοποιείται εύκολα.

Περισσότερο από ένα πυρετώδες θρίλερ, το βιβλίο σας είναι ταυτόχρονα μια ωδή στην αυστραλιανή ενδοχώρα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτά τα εμβληματικά τοπία;
Πάντοτε με γοήτευε η μοναδική φύση του αυστραλιανού τοπίου. Παρότι η τουριστική βιομηχανία μας προτιμά να προωθεί τη χώρα μέσα από τις εκτεταμένες ερήμους, τα τροπικά δάση, τις ακτές και τους υφάλους, στην πραγματικότητα μεγάλο μέρος του σκηνικού αποτελείται από ξερό χορτάρι, αποστεωμένα δέντρα, ατελείωτους αυτοκινητόδρομους και θάμνους. Υπάρχει κάτι το ανεπιτήδευτα όμορφο σε όλα αυτά, ταυτόχρονα όμως αποπνέει αίσθηση μυστηρίου και κινδύνου. Πρόκειται για τοπίο που σου λέει να μην ξεμακρύνεις από το γνωστό μονοπάτι, γιατί δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Αυτού του είδους την αίσθηση ήθελα να απεικονίσω, μαζί και το δικό μου αφελές δέος.

Παρότι η πλοκή καθοδηγεί την ιστορία, προσφέρετε αρκετό χώρο στον αναγνώστη ώστε να γνωρίσει και να κατανοήσει τους χαρακτήρες. Πόσο δύσκολο ήταν να πετύχετε αυτή την ισορροπία;
Το να κατορθώσω να διατηρήσω τον ρυθμό αναπτύσσοντας ταυτόχρονα τους χαρακτήρες ήταν μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις του βιβλίου. Οφείλω ευχαριστίες στην επιμελήτριά μου σε αυτό το σκέλος, καθώς με βοήθησε να εντοπίσω τα σημεία στα οποία θα μπορούσα να εμβαθύνω χωρίς να θυσιαστεί η αυξανόμενη ένταση. Ήταν σημαντικό για εμένα να επινοήσω χαρακτήρες έξω από τη δυναμική των αναλώσιμων θυμάτων ταινίας τρόμου, αλλά αντίθετα να αναδείξω την ανθρωπιά και την πολυπλοκότητά τους. Προπάντων, αισθάνθηκα ότι οι αναγνώστες θα τους νοιαστούν περισσότερο αν ήταν αληθοφανέστεροι.

Ποιος είναι ο πραγματικός ήρωας του μυθιστορήματος; Η Μάγκι, ο Φρανκ, η Άλι, ακόμη και η Ντιλάιλα, ο Τσάρλι και ο Γκραντ προωθούν καθένας με τη σειρά του την πλοκή και εμπνέουν τη συμπάθεια ή την απαρέσκεια του αναγνώστη. Θέλατε να μείνει ανοιχτό σε ερμηνεία αυτό το σημείο;
Εξαρτάται από την οπτική σου, και ήταν πολύ συνειδητό. Κατ’ εμέ η Μάγκι είναι η καρδιά του μυθιστορήματος, ωστόσο δεν είναι απαραίτητα ηρωική και θέλησα να την εξισορροπήσω με άλλους χαρακτήρες, στους οποίους το κοινό θα μπορούσε να επενδύσει, όπως τον Φρανκ και την Άλι. Το σκεπτικό μου ήταν να παρουσιάσω τη Μάγκι μέσα από το βλέμμα των άλλων και σταδιακά να την εξοικειώσω με τον αναγνώστη καθώς κυριεύει το δεύτερο μέρος του βιβλίου. Αγαπώ τις ιστορίες και τους χαρακτήρες που εκπλήσσουν, που δεν υπακούν στα φαινόμενα και θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ένα τέτοιο παιχνίδι γύρω από όλους τους βασικούς πρωταγωνιστές. Τα «Θηράματα» δεν διαθέτουν τυπικό κεντρικό χαρακτήρα, αλλά σε διαφορετικά σημεία ο Φρανκ, η Μάγκι, ο Σάιμον, ακόμη και η Άλι, καταλαμβάνουν τον ρόλο. Επρόκειτο για ρίσκο, μα προφανώς πέτυχε, καθώς δίνει την αίσθηση ότι κανείς δεν είναι ασφαλής.

Ας το θέσουμε αλλιώς: Θα υπάρξει συνέχεια στα «Θηράματα»; Εάν ναι, ποιος θα είναι ο ήρωας;
Το σίκουελ έχει ήδη γραφτεί και εστιάζει αποκλειστικά στη Μάγκι. Είναι μια περισσότερο συναισθηματική, εστιασμένη στους χαρακτήρες ιστορία που καταδύεται στο παρελθόν και την ψυχοσύνθεσή της, ενώ ασφαλώς είναι εμπλουτισμένη με άφθονη δράση. Και αν όλα πάνε καλά, εύχομαι να υπάρξουν πολλές περισσότερες περιπέτειες της Μάγκι. Νιώθω ότι μόλις έξυσα την επιφάνεια του ποια είναι και θα ήθελα να εξερευνήσω την πορεία της σε βάθος χρόνου.

Ας μιλήσουμε για τον φόβο, το κεντρικό μοτίβο του βιβλίου, καθώς όλοι οι χαρακτήρες σας αντιπαρέρχονται τις πολυάριθμες εκδοχές του.
Με συναρπάζει το πόσα μαθαίνουμε για τον εαυτό μας σε συνθήκες υψηλής έντασης. Η αντίληψή μας γύρω από το ποιοι είμαστε είναι συχνά αντίθετη από την πραγματικότητα και μόνο με την κάννη στον κρόταφο ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια. Με εξαίρεση τη Μάγκι και τους κυνηγούς, περίπου κάθε χαρακτήρας του βιβλίου διδάσκεται κάτι για την αληθινή του φύση υπό τη σκιά του απόλυτου τρόμου. Το ζητούμενό μου ως συγγραφέα ήταν να διερευνήσω τι τους προκαλεί μια τέτοια ανακάλυψη, καθώς και τι μεταμορφώσεις επιφέρει στον ανθρώπινο ψυχισμό ο φόβος.

Περνώντας στους κακούς της ιστορίας, και παρά τα ειδεχθή εγκλήματα που διαπράττουν, διακρίνουμε ίχνη κατανόησης, ακόμη και συμπάθειας, υπό το πρίσμα των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών οι οποίες τους έχουν διαμορφώσει. Πρόκειται για απόκληρους της παγκοσμιοποίησης, όμοια με την αποβιομηχανοποιημένη φτωχολογιά που τόσο έξυπνα εκμεταλλεύτηκε ο Ντόναλντ Τραμπ. Ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν από μέρους σας μομφές προς την ελιτίστικη αστική Μελβούρνη. Είναι τέτοια η κατάσταση στην Αυστραλία;
Είναι μια μεγέθυνση της πραγματικότητας. Μεγάλωσα σε επαρχία, αλλά μετακινήθηκα στη μεγαλούπολη ως έφηβος, γεγονός που με βοηθά να διακρίνω τις συχνά ακραίες διαφοροποιήσεις. Χωρίς να θέλω να πολιτικοποιήσω υπερβολικά το θέμα, πιστεύω ότι οι αστοί φιλελεύθεροι οφείλουν πολλές εξηγήσεις για την εκλογή του Τραμπ, ιδιαίτερα μέσα από την εμμονή τους σε συγκεκριμένα θέματα, τη δυσανεξία τους σε διαφορετικές απόψεις, αλλά και την αδιαφορία τους για τα υπαρκτά οικονομικά προβλήματα που οδήγησαν στην υποβάθμιση της υπαίθρου. Ο Τραμπ κεφαλαιοποίησε ύπουλα αυτό το κλίμα, ταυτόχρονα ωστόσο κάποια μέλη της προοδευτικής Αριστεράς διευκόλυναν το έργο του.

Παρατηρείται μια παρεμφερής στροφή προς τον συντηρητισμό και στην Αυστραλία, η οποία προξενεί την αποστροφή των οικείων μου, δίχως όμως να εμβαθύνουν στις συνθήκες που στέλνουν τους ψηφοφόρους των απομονωμένων περιοχών στην αγκαλιά των Τραμπ του κόσμου ελλείψει εναλλακτικής. Ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ένας από τους απόλυτους ήρωές μου, έχει πρόσφατα αναφερθεί στην αίσθηση εγκατάλειψης που νιώθουν οι άνθρωποι της εργατικής τάξης από την Αριστερά, και πιστεύω ότι η ύπαιθρος τρέφει την ίδια απογοήτευση από τη στάση των μητροπόλεων. Τα «Θηράματα» μου έδωσαν τη δυνατότητα να προεκτείνω αυτή την ένταση στα άκρα και να δώσω μια δυνητική εξέλιξη πληθυσμών που αγνοήθηκαν. Η πολιτική δεν συμπεριλαμβανόταν στις προτεραιότητές μου ενόσω έγραφα, μα είναι δύσκολο να της ξεφύγεις υπό τις σημερινές συνθήκες.

Τα «Θηράματα» μεταφέρονται στον κινηματογράφο. Πράγμα που φέρνει στο νου σημαντικά διαμάντια του αυστραλιανού σινεμά, από καλτ κλασικά σαν το «Wake in Fright», μέχρι σύγχρονες επιτυχίες, όπως το «The Babadook». Θα γυριστεί στη χώρα σας η ταινία;
Μπορώ με ενθουσιασμό να επιβεβαιώσω ότι, ναι, τα «Θηράματα» θα γυριστούν στην Αυστραλία, σε παραγωγή και χρηματοδότηση αμερικανικής εταιρίας. Ειλικρινά, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να ελπίσω, καθώς είναι υπερβολικά δύσκολο να προωθηθούν φιλμ από τη χώρα μου. Όλα προχωρούν ικανοποιητικά και είμαστε στο μέσον του κάστινγκ για την ώρα, επομένως σύντομα θα μπορώ να κάνω ορισμένες σπουδαίες ανακοινώσεις σχετικά με το ποιοι θα υποδυθούν τη Μάγκι, τον Φρανκ και τους υπόλοιπους.

Δουλεύετε παράλληλα και ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Είστε ευχαριστημένος από τη ζωή σας; Θέλατε ανέκαθεν να γίνετε συγγραφέας;
Είναι η μοναδική καριέρα την οποία θέλησα και το να τη βλέπω να εξελίσσεται με γεμίζει ικανοποίηση. Πάντοτε αγαπούσα τις ιστορίες και ήθελα απεγνωσμένα να κατορθώσω να βιοπορίζομαι αφηγούμενος τις δικές μου. Και, χωρίς να γνωρίζω πού θα καταλήξει όλο αυτό, για την ώρα απολαμβάνω τη διαδρομή και ελπίζω να ισχύει το ίδιο και για τους αναγνώστες.

Ποιους συγγραφείς θαυμάζετε; Σας έχουν βοηθήσει να καλλιεργήσετε το προσωπικό σας ύφος;
Οι λογοτεχνικοί ήρωές μου είναι η Tana French και ο Thomas Harris, οι οποίοι έχουν αμφότεροι το χάρισμα να αναμιγνύουν τον τρόμο με την ανθρωπιά. Πέρα από αυτούς, θα έλεγα ότι έχω δανειστεί στοιχεία από κάθε συγγραφέα που αγάπησα: Jonathan Tropper, Lemony Snicket, J.K. Rowling, Koji Suzuki. Πιστεύω ότι το να είσαι λιγάκι κλέφτης είναι το κλειδί για να γίνεις καλός συγγραφέας.

Gabriel Bergmoser, «Θηράματα», σελίδες 301, εκδόσεις Bell, μετάφραση Χριστίνα Ριζοπούλου