Ένα πραγματικό κελεπούρι για τα ταξιδιωτικά γραφεία. Γιατί ποιος θα τολμήσει να κάνει μόνος το ταξίδι στο Μεξικό από τη στιγμή που θα έχει διαβάσει αυτό το μυθιστόρημα;
Αναγνώστης με αιτία: Ο Άρης Σφακιανάκης γράφει για το βιβλίο «Ξένο χώμα» της Τζανίν Κάμμινς, που κυκλοφορεί από τις εκδ. Δώμα, σε μετάφραση Ρηγούλας Γεωργιάδου.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που κανένα ταξιδιωτικό πρακτορείο δεν θα τοποθετούσε στις βιβλιοθήκες του –αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιες βιβλιοθήκες. Μάλιστα, τα ταξιδιωτικά πρακτορεία που ειδικεύονται στο Μεξικό θα ισχυριστούν ότι τέτοιο βιβλίο δεν υπάρχει αληθινά κι ότι ανήκει στη σφαίρα του φανταστικού. Κι όμως…
Η Αμερικανίδα συγγραφέας Τζανίν Κάμμινς περιγράφει στο πόνημα των πεντακοσίων σελίδων της την περιπέτεια μιας αστής μητέρας που ύστερα από τη μαζική δολοφονία –ξεκλήρισμα το λένε άλλοι– της οικογένειάς της, αρπάζει το μόνο μέλος που απέμεινε, τον οκτάχρονο γιο της και επιχειρεί να βρει καταφύγιο στον Βορρά. Στην Αμερική με άλλα λόγια (ο πρωτότυπος τίτλος του μυθιστορήματος εξάλλου είναι: American dirt).
Η ηρωίδα του βιβλίου –που διατηρεί βιβλιοπωλείο στο κάποτε τουριστικό Ακαπούλκο– έκανε το λάθος να εμπλακεί συναισθηματικά με τον αρχηγό ενός ντόπιου καρτέλ. Μόνο που ο συγκεκριμένος «νάρκο» δεν είναι κάποιος συνηθισμένος, τουναντίον γράφει ποίηση (χειρίστη μεν, ποίηση δε), αγαπά την κόρη του και προσπαθεί να εμφανιστεί ως ένας νέος Ρομπέν των Δασών – γνωστό σύνδρομο των παρανόμων.
Το δυστύχημα είναι ότι ο άντρας της βιβλιοπώλισσας είναι ένας ακέραιος δημοσιογράφος που τα έχει βάλει με τα καρτέλ και κάποια στιγμή αποκαλύπτει στο κοινό τον αρχηγό του ακαπούλκειου καρτέλ – που δεν είναι άλλος από τον ερωτευμένο ποιητή μας. Αυτό πυροδοτεί μια σειρά από ατυχή γεγονότα που απασφαλίζουν την οργή του «ναρκο-ποιητή» και τον οδηγούν στην κατακρεούργηση του δημοσιογράφου και στην έκδοση φετφά (δανείζομαι όρο του Ισλάμ) για τη βιβλιοπώλισσα που κατάφερε να δραπετεύσει από την αρχική σκηνή του μακελειού με τον γιο της.
Από εδώ ξεκινάει και το βιβλίο. Κι ενώ εσείς θα παρακολουθείτε (σε πολύ καλή μετάφραση της Ρηγούλας Γεωργιάδου) τις περιπέτειες της νεαρής μητέρας στην προσπάθειά της να διασχίσει το Μεξικό και να φτάσει στην Έσχατη Θούλη –άλλοι τη λένε Γη της Επαγγελίας, κι άλλοι Χώρα όπου καταργήθηκε το δικαίωμα στην Άμβλωση–, ο σερβιτόρος θα σας φέρνει πλάι στην πισίνα το μοχίτο που θα έχετε παραγγείλει. Κι ενώ το βλέμμα σας θα παρασύρεται ενίοτε από κάποιον άλκιμο νέο που θα περνάει μπροστά σας στην αμμουδιά, και καθώς το αυτί σας θα ταλανίζετε ίσως από τον ξηρό ήχο της ρακέτας, το πνεύμα σας θα ακολουθεί την ηρωίδα και τον γιο της στην ηρωική πράγματι προσπάθεια να φτάσουν ως τα σύνορα. Με άλλα λόγια, προτείνω ένα ιδανικό ανάγνωσμα για το θέρος – ενώ ταυτόχρονα αποδίδω τιμές στις εκδόσεις ΔΩΜΑ για την τυποτεχνία και την επιλογή των τίτλων τους. (Παρεμπιπτόντως να συστήσω εδώ για τους πλέον εκλεπτυσμένους αναγνωστικούς ουρανίσκους το βιβλίο: Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο –επίσης από τις εκδόσεις ΔΩΜΑ– για το οποίο και ήθελα να μιλήσω αρχικά).
Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, το βιβλίο Ξένο χώμα θα έλεγα ότι είναι πραγματικό κελεπούρι για τα ταξιδιωτικά γραφεία. Γιατί ποιος θα τολμήσει να κάνει μόνος το ταξίδι στο Μεξικό από τη στιγμή που θα έχει διαβάσει αυτό το μυθιστόρημα; Αν επιμένει να ταξιδέψει ως εκεί, θα χρειαστεί απαρεγκλίτως να καταφύγει στους ειδικούς!
21°
