Ξένοι στην ίδια πόλη είναι ο τίτλος του διαγωνισμού κόμικ που έχει πίσω του την εφημερίδα «Το ποντίκι» και μπροστά το θέμα «Mπορούμε να συμβιώσουμε στην Ελλάδα με τους ξένους ή έχουμε γίνει όλοι ρατσιστές»; 134 καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν και η κριτική επιτροπή απένειμε 3 βραβεία, επαίνους, διακρίσεις, βραβεία-υποτροφίες της σχολής Ορνεράκη, που φιλοξενούνται σ’ ένα μικρό ασπρόμαυρο τόμο με εξώφυλλο του Γ. Γούση (Α΄ Βραβείο για την ιστορία «Συνταγές μαγειρικής») - Δ.Μ.
Θα σε ξαναβρώ στη Λιλιπούπολη
ΕΔΩ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ - ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ Εκδ. Ιανός, σελ. 176
Mπέμπαντας, Μπομπίλα, Μπιξ Μπιξ… και «Το χονδρό μπιζέλι», «Δεν είμαστε Ζουλού, δεν είμαστε Παπούα, είμαστε η άγρια φυλή των Λιλιπούα». Εντάξει, αν δεν είστε κάπου στα σαράντα ίσως και να μη σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά. Μιλάμε για τη θρυλική «Εδώ Λιλιπούπολη», την παιδική εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα, που έσκασε μύτη την περιβόητη εποχή της διεύθυνσης Μάνου Χατζιδάκι, δηλαδή ακριβώς πριν από 34 χρόνια. Ήταν και είναι ό,τι πιο φρέσκο ακούστηκε ποτέ στο ραδιόφωνο. Την υπέγραφαν μερικά νέα παιδιά που έμελλε να βάλουν τη σφραγίδα τους στην ελληνική μουσική: Ε. Βλάχου, Ρ. Καπετανάκη, Μ. Κριεζή, Θ. Κοντογεώργης, Ν. Κυπουργός, Δ. Μαραγκόπουλος, Λ. Πλάτωνος και Ν. Χριστοδούλου. Κάθε είδος μουσικής ακούστηκε εκεί –από τσα τσα μέχρι τσιφτετέλι και από μπόσα νόβα μέχρι ροκ. Σήμερα –επιτέλους- κυκλοφόρησαν οι στίχοι και οι παρτιτούρες για πιάνο. Και όπως αναφέρει ο εκδότης Νίκος Καρατζάς: «Με την παρούσα έκδοση θελήσαμε να συγκεράσουμε δύο στόχους. Ο ένας είναι να προσφέρουμε μια πολύχρωμη νότα αισιοδοξίας στην καθημερινότητά μας και να συμβάλουμε με έναν ιδιότυπο τρόπο στη διάχυση του πολιτισμού. O δεύτερος είναι να φέρουμε σε επαφή τα σημερινά παιδιά με τα τραγούδια που σημάδεψαν τη γενιά των γονιών τους» Η έκδοση συνοδεύεται από εισαγωγικά κείμενα των μουσικών συντελεστών της. - Δ. ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΙΤΗΣ
Το “Time” τον κάνει εξώφυλλο με τίτλο “Great American Novelist” και οι ειδικοί τον χρήζουν επίσημα διάδοχο του Φίλιπ Ροθ. Αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα “Freedom”, που κυκλοφορεί
παντού με την ένδειξη «το μεγάλο αμερικάνικο μυθιστόρημα του 21ου αιώνα», αναγκάζοντας
ακόμα και το φαρμακόγλωσσο Μπρετ Ίστον Έλις να τουιτάρει «είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει». Ο συγγραφέας που κάποτε έκανε ντόρο επειδή αρνήθηκε να εμφανιστεί στο σόου της Οπρα, τώρα κάθεται αναπαυτικά στο θρόνο της κορυφής των διανοούμενων. Το “Freedom” έρχεται στην Ελλάδα την άνοιξη από τις εκδόσεις
Ωκεανίδα. Για μια πρόγευση, το μόνο μεταφρασμένο στα ελληνικά έργο του Φράνζεν είναι οι «Διορθώσεις» (εκδ. Ωκεανίδα, 2002)
Η αληθινή ιστορία της Φλόρενς Νάιτινγκέιλ, η οποία στα 16 της και σε μια κοινωνία όπου η δουλειά της νοσοκόμας προοριζόταν μόνο για γυναίκες αμφιβόλου ηθικής, τόλμησε να αντιτεθεί στην οικογένειά της και τον Οκτώβριο του 1854 συνόδεψε μια ομάδα εθελοντριών νοσοκόμων στα πεδία της μάχης του Κριμαϊκού Πολέμου.
Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ Θανάσης Καρτερός, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 167
Ένας «φανταστικός» ήρωας, ο σύντροφος Πολύφημος, μοιάζει να περιδιαβαίνει στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, πολιτικής και όχι μόνο, προσπαθώντας να κατανοήσει τα όσα συμβαίνουν – γεγονότα που άλλοτε του φέρνουν θυμό, άλλοτε λύπη και άλλοτε χαρά. Ένας ήρωας που θα μπορούσε να πει κανείς ότι «φέρνει» στην ιδιοσυγκρασία του συγγραφέα, μόνο που ο αυτοσαρκαστικός χαρακτήρας του Θανάση Καρτερού δεν επιτρέπει τέτοιες σκέψεις. Αντί προλόγου, στην «υπεύθυνη δήλωσή» του ο Θ. Καρτερός σημειώνει: «Η αλήθεια, σε όλες ανεξαιρέτως τις ιστορίες του παρόντος βιβλίου, είναι όχι μόνο φανταστική, αλλά και μισή»…
Συνέδριο
Διήμερο συνέδριο με θέμα «Τι μας κληροδότησε η σκέψη του Φουκώ» διοργανώνουν το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και οι εκδ. Εστία, με αφορμή τη μετάφραση στα ελληνικά του βιβλίου του «Οι μη κανονικοί». Στις 2 & 3/10 (από 17.00 έως 21.30), με ελεύθερη είσοδο και παράλληλη μετάφραση.
Χρόνοι, ιδρώτας, προσπάθεια, στόχοι, προσδοκίες και αγωνία, συναισθήματα και γεγονότα άρρηκτα συνδεδεμένα με ένα μαραθώνιο δρόμο 42 και κάτι χιλιομέτρων. Μόνο που αυτός, ο φετινός διεθνής μαραθώνιος της Αθήνας στις 31 Οκτωβρίου, καθώς συμπίπτει και με τη συμπλήρωση δυόμισι χιλιάδων χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα, φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο. Και έτσι ακριβώς τον αντιμετωπίζουν οι δύο συγγραφείς του: ως ένα κοινωνικό γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να πλησιάσει τα όνειρά του. Στο «Μαραθώνιος ονείρων» αυτό συμβαίνει μέσα από τα μάτια ενός εφήβου που βλέπει το συγκεκριμένο αγώνα ως τη δική του ευκαιρία να κάνει τους άλλους να τον προσέξουν, και τελικά η διαδικασία αυτή βοηθά τον ίδιο να γνωρίσει τον εαυτό του και τις ανάγκες του, τους προβληματισμούς του και τα όνειρά του, τον τρόπο που μπορεί να τα προσεγγίσει. Μαζί με όλα αυτά, παρούσες και οι αναφορές στον άδικο θάνατο ενός 16χρονου αγοριού σχεδόν δύο χρόνια πριν, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
10°
