Στο πρώτο θεατρικό έργο του «Οι ράγες πίσω μου» ο Χάρης Ρώμας ενσαρκώνει και σκηνοθετεί πρόσωπα βγαλμένα από την εποχή των 60s-70s. Κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 εμφανίζεται στο Τρένο στο Ρουφ σε μία προσπάθεια να αποφύγει την «παγίδα» της τηλεοπτικής του επιτυχίας, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος.
Γιατί διαλέγετε τη συγκεκριμένη περίοδο να τοποθετήσετε το έργο σας; Θεωρώ ότι είναι η εποχή που οι άνθρωποι επαναστάτησαν μαζικά. Ο ίδιος την έζησα σαν απόηχο. Η δική μου γενιά πάτησε με το ένα πόδι στις μεγάλες κινητοποιήσεις και τα οράματα και με το άλλο στο trendy και στο life style.
Επενδύσατε την παράστασή σας με τραγούδια του Δ. Σαββόπουλου. Γιατί; Υπήρξε ο ποιητής των παιδικών μου χρόνων. Ακόμα θυμάμαι τις φωνές της μάνας μου όταν μ’ έπιασε να έχω αγοράσει κρυφά και να ακούω μετά μανίας σε ηλικία 10 χρονών το «Βιετνάμ Γε-Γε». Ο στίχος του «σ’ αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε, τρώνε βρόμικο ψωμί, κι oι δρόμοι τους ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή» είναι η σημαία της ζωής μου.
Πιστεύετε ότι τα τραγούδια του Δ. Σαββόπουλου μπορούν να εκφράσουν τους σημερινούς νέους; Πιστεύω ότι η περίοδος του Σαββόπουλου στη Λύρα γέννησε έργο διαχρονικό. Νομίζεις ότι ο στίχος «κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει, είναι που ονειρεύομαι σα τον καραγκιόζη» δεν αγγίζει όλους τους νέους σήμερα;
Εσείς ζήσατε τη δική σας νεανική εξέγερση; Ναι, αφήνοντας την ιατρική και σπουδές έξι χρόνων και μια αστική, ασφαλή ζωή, για να ακολουθήσω το πιο ανασφαλές επάγγελμα του κόσμου. Η παράστασή μου και ότι διάλεξα να παίξω στο βαγόνι ενός τρένου θεωρώ επίσης πως είναι μια δική μου μικρή επανάσταση.
Πώς το αποφασίσατε; Έψαχνα να επαναπροσδιορίσω την καλλιτεχνική μου ταυτότητα, ένιωσα να πνίγομαι στα θολά τηλεοπτικά νερά. Αποφάσισα να πέσω με τα μούτρα στην τέχνη που σε φέρνει σε άμεση επαφή με το θεατή, το θέατρο.
Πού μεγαλώσατε; Έζησα μέχρι πέντε χρονών στον Πειραιά – από κείνη την περίοδο μου έμεινε ο Ολυμπιακός. Μετά μεγάλωσα στο Κολωνάκι ανάμεσα σε ανθρώπους που τώρα κοροϊδεύω στα έργα μου. Αλλά υπήρξαν και αρκετοί αληθινοί αριστοκράτες με ήθος και καλλιέργεια πνεύματος.
Ποια είναι η αγαπημένη σας βόλτα; Στο ιστορικό κέντρο, σε διάφορα σημεία, μετά από ξενύχτι στις 5 το πρωί.
Τι βλέπετε από το παράθυρο του σπιτιού σας; Το Κολέγιο του Ψυχικού και έναν κατάφυτο λόφο.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
13°
