«Ένας τοίχος χωρίζει την ΑΣΚΤ και τους χώρους του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου κι αυτός ήταν ένας από τους πρώτους λόγους που οδήγησε σε αυτή τη συνεργασία» μας είπε πριν λίγες εβδομάδες ο Πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, Παναγιώτης Χαραλάμπους. Αναστατωμένοι, τον ψάχναμε για να μας εξηγήσει πώς προέκυψε η φετινή συνεργασία με το Φεστιβάλ και τι άλλο να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια.
Φυσικά, η έκθεση με έργα αποφοίτων και μεταπτυχιακών φοιτητών που ανοίγει αύριο, 15 Ιουνίου, είναι μία μικρή μόνο γεύση των όσων θα ακολουθήσουν. Η συνεργασία των δύο φορέων δεν είναι ούτε για ένα, ούτε δύο, αλλά για τρία χρόνια και ευτυχώς ο Πρύτανης μας είπε ποιο είναι το σχέδιο.
Η αρχή θα γίνει με την έκθεση πτυχιακών εργασιών των φοιτητών της σχολής, ενώ για τα επόμενα τρία χρόνια, οι δύο φορείς θα συνεργάζονται πάνω σε θέματα εκπαίδευσης, έρευνας, τέχνης και πολιτισμού.
Στους εξωτερικούς χώρους της οδού Πειραιώς 260, έχουν δημιουργηθεί δύο πρωτότυπα κολλάζ από αφίσες του Ελληνικού Φεστιβάλ των τελευταίων ετών. Φωτό: Εύη Φυλακτού
Από τις 15 Ιουνίου και για συγκεκριμένες ημερομηνίες ο εκθεσιακός χώρος «Νίκος Κεσσανλής» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών θα είναι ανοιχτός φιλοξενώντας έργα τριών διαφορετικών ομάδων φοιτητών κι εσύ δεν πρέπει να χάσεις την ευκαιρία να γνωρίσεις το νέο εικαστικό αίμα της χώρας. Η έκθεση επισημαίνει τις τάσεις και τους εκφραστικούς χαρακτήρες και παράλληλα λειτουργεί ως συνοπτική αλλά και συνεκτική εικόνα των διπλωματικών εργασιών και των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων του Τμήματος.
Πώς προέκυψε το ΦΑΕ σε όλα αυτά; Ο Πρύτανης κ. Χαραλάμπους εξηγεί. «Υπήρχε ανέκαθεν διάθεση και από τις δύο μεριές για συνεργασία. Όχι μόνο τώρα, αλλά κι επί εποχής Λούκου και Φαμπρ για λίγο. Είμαστε γείτονες με τους χώρους του Φεστιβάλ κι όταν από τη μία υπάρχει η δική μας νεολαία για τις τέχνες κι από την άλλη παραστάσεις επιπέδου και ποιότητας, δε γίνεται να παραβλέψεις συζητήσεις συνεργασίας. Με τον κ. Θεοδωρόπουλο αυτές οι συζητήσεις έγιναν άμεσα και εξετάσαμε πώς οι δράσεις του ενός χώρου μπορούν να περάσουν στον άλλο μέσω μιας χιαστί συνεργασίας».
Δημήτρης Κρέτσης, «Skipper»
«Τα πρώτα βήματα για φέτος είναι κάποιες παραστάσεις που θα γίνουν στους δικούς μας χώρους από μικρές ομάδες πειραματικού θεάτρου, μιας κι έχουμε θεατρικές εγκαταστάσεις. Του χρόνου βέβαια που θα υπάρχει περισσότερος χρόνος, θα προκύψουν πολλά περισσότερα. Εμείς θέλουμε οι νέοι να έχουν πολλά επίπεδα παρουσίας, έκθεσης και δράσης εκτός σχολής και όποιος μας τα παρέχει, λαμβάνουμε αμέσως μέρος με μεγάλη χαρά. Δεν μπορούμε να μη μετέχουμε σε αυτή τη συγκυρία βοηθώντας την ανάδειξη του έργου των νέων, οι οποίοι σήμερα δυσκολεύονται τόσο πολύ».
Από τα εγκαίνια της έκθεσης, φωτό: Εύη Φυλακτού
«Όσον αφορά τις παραστάσεις που θα παρουσιαστούν στη Σχολή, χωρίς να είναι της αρμοδιότητάς μου, θεωρώ ότι θα δοθεί έμφαση στο πειραματικό θέατρο με έργα νεανικού χαρακτήρα, έναντι του παραδοσιακού αστικού θεάτρου. Νομίζω άλλωστε ότι στην Ελλάδα λείπουν αυτή τη στιγμή πειραματικές σκηνές και κείμενα ή δεν υπάρχουν στο βαθμό που θα θέλαμε».
«Μάλιστα, επειδή είμαστε σε μία φάση που επανεξετάζουμε τον χαρακτήρα των σπουδών και οι παραστασιακές τέχνες (performances, video art, εγκαταστάσεις) είναι στα ενδιαφέροντάς μας για την ανάπτυξη και το άνοιγμα μιας σχολής, όλα αυτά είναι ένας θαυμάσιος περίγυρος. Μπορεί μεν οι παραστασιακές τέχνες να έχουν μία θεατρική βάση, αλλά στη σύγχρονη συγκυρία προέρχονται πολλές κι από το χώρο των εικαστικών τεχνών».
Τούρλα Άννα, «Χωρίς τίτλο»
«Όσον αφορά τη φετινή έκθεση στα πλαίσια του Φεστιβάλ, το σκεπτικό βασίστηκε στη θέλησή μας να εξακτινώνονται οι δράσεις της σχολής στην κοινωνία. Γι’ αυτό με αυτή τη συνεργασία αποβλέπουμε στην έκθεση έργων των αποφοίτων μας σε χώρους εκτός σχολής, όπως πινακοθήκες της επαρχίας, χώρους του ΦΑΕ και του Ωδείου Αθηνών, με το οποίο βρισκόμαστε σε συζητήσεις. Τα έργα που θα παρουσιαστούν φέτος στον εκθεσιακό χώρο της ΑΣΚΤ “Νίκος Κεσσανλής” αποτελούν τ πτυχιακές εργασίες αποφοίτων και μεταπτυχιακών φοιτητών και την έκθεσή του έχει επιμεληθεί ο κ. Χριστόφορος Μαρίνος μαζί με μια ομάδα φοιτητών από το θεωρητικό τμήμα της σχολής».
Λαλέ Γεωργία, «The Golden Tongue», 2013, βίντεο, διάρκεια: 4’20’’
«Αυτά είναι τα ζητήματα που ψάχνουμε στη σχέση μας με τις άλλες τέχνες με κύριο μέλημα την καλλιτεχνική έκφραση των νέων. Αναμένονται επομένως πολλές δράσεις στο μέλλον. Παράλληλα αυτή η συνεργασία πρέπει να ιδωθεί και σαν παράδειγμα επιβίωσης ενός καλλιτεχνικού χώρου σε ένα δύσκολο περιβάλλον. Δεν το λέω περιαυτολογώντας, αλλά η σχολή αποτελεί σήμερα, σε καιρό κρίσης, ένα παράδειγμα διαχείρισης υποθέσεων σε αντίξοες συνθήκες, ενώ αποτελεί κι έναν από τους ελάχιστους χώρους που έχουν να επιδείξουν θετικότητες σε μία κρίσιμη περίοδο επιβίωσης».
Παπουτσάκης Δημήτριος, «La Terra Trema – Η Γη Τρέμει», 2013, βίντεο, διάρκεια: 1’07’’.
Γιαννάκης Παντελής, «24Sodacans», 2013, τσιμέντο, 40 x 30 x 3 cm.
