- CITY GUIDE
- PODCAST
-
15°
Πετάει ο αναρχικός; Πετάει!
Η κριτική που ασκεί ο νομπελίστας Ντάριο Φο στην αστυνομική αυθαιρεσία/εξουσία
Η κριτική που ασκεί ο νομπελίστας Ντάριο Φο στην αστυνομική αυθαιρεσία/εξουσία στο έργο του «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», 40 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα, αφήνει ανοιχτά ερωτήματα για το σημερινό κοινό.
Ένα κοινό (από τις κλασικές γυναικείες θεατρόφιλες παρέες μέχρι νεαρόκοσμος, στην παράσταση που παρακολούθησα) που ομόθυμα συμφώνησε πως πρόκειται για μια «πολύ καλή παράσταση» – το άκουγες να το ομολογούν κατά την έξοδό τους, αλλά το καταλάβαινες και με τα γέλια στη διάρκειά της. Όμως, υπάρχει το εξής παράδοξο. Όταν ενθουσιάζεσαι με μια παράσταση, λογικά δεν σημαίνει πως έχεις ενστερνιστεί και το μήνυμά της, εν προκειμένω πολιτικό; Γιατί ο Ντάριο Φο δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες, παίρνει θέση για την κατάχρηση εξουσίας. (Το έργο γράφτηκε με αφορμή ένα αληθινό γεγονός: ο αναρχικός εργάτης σιδηροδρόμων Πινέλι στις 12 Δεκεμβρίου 1969 κατηγορήθηκε από την αστυνομία πως έβαλε τη βόμβα στην Αγροτική Τράπεζα που στοίχισε τη ζωή σε 19 άτομα. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ο Πινέλι θα βρεθεί νεκρός – η επίσημη ανακοίνωση έλεγε πως πήδησε από το παράθυρο του 4ου ορόφου της Αστυνομικής Διεύθυνσης.) Πώς συμβαίνει λοιπόν στην ψηφοφορία, η οποία τέθηκε στο κοινό πριν το τέλος προκειμένου να δοθεί η λύση, καμία ψήφος να μην «παρακολούθησε» το μήνυμα του έργου; Τυχαίο; Δεν νομίζω! Ίσως γιατί, καλώς ή κακώς, οι εποχές από τότε έχουν (;) αλλάξει και οι περισσότεροι πολίτες έχουν μια πιο κυκλοθυμική στάση προς την αστυνομία. Τέλος πάντων, μεγάλη κουβέντα ανοίγεται και απ’ ό,τι δείχνει αυτή η λεπτομέρεια μετράει στα συν της παράστασης (εκτός από τις καλές ερμηνείες και τη γρήγορη σκηνοθεσία). Όμως, πέρα και έξω από τα μηνύματα, το γεγονός πως ο Φο έδωσε την ευκαιρία να ξεσκεπάσει τη «συνωμοσία» ένας τρελός –απόγονος του γελωτοποιού της κομέντια ντελ άρτε– απογειώνει το θέμα, αναδεικνύει την ειρωνεία μέσα από το γέλιο και φυσικά δίνει την ευκαιρία στον Σπύρο Παπαδόπουλο να κεντήσει στο ρόλο.
Ιnfo Θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης», Κυψέλης 54, Αθήνα, 210 8827.000. Σκην.: Σπ. Παπαδόπουλος. Παίζουν: Σπ. Παπαδόπουλος, Κ. Αποστολάκης, Α. Καρυστινός, Αλ. Καλπακίδης, Στ. Πέτσος, Δ. Στογιάννη. Τετ. & Πέμ. (Λ) 19.00, Παρ. 21.00, Σάβ. & Κυρ. 18.00 & 21.00. € 18, 15 (Φ/Λ), 12Ν.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μιλήσαμε με τον στοχαστή της σύγχρονης σκηνής, με αφορμή την παράσταση «Ολική και άμεση συλλογική επικείμενη επίγεια Σωτηρία» στο Θέατρο ΦΙΑΤ
Στιγμές από την πορεία της μεγάλης ντίβας που έμειναν ανεξίτηλες στον χρόνο
Είδαμε την παράσταση στο Hood Art Space και μιλήσαμε με τους συντελεστές για την επαφή μας με το χαμένο συναίσθημα
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Είδαμε την πρεμιέρα της παράστασης «Τα άνθη του κακού» στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και μιλήσαμε στον συγγραφέα και σκηνοθέτη του έργου
Ζωντανός διάλογος στις 7 Δεκεμβρίου με τίτλο «Θέατρο Σήμερα» - Οι ώρες και οι ημέρες της παράστασης «Μνήμη | Λήθη»
Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή
Η μεγάλη παραγωγή κάνει πρεμιέρα στις 18 Δεκεμβρίου
Οι παρουσιάσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 15 Απριλίου έως τις 31 Μαΐου 2026
Μία πτήση. Μία έκρηξη. Μία δίκη. Οι θεατές στον ρόλο των ενόρκων.
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
Ένα αναλόγιο-μαραθώνιος για τα δικαστικά έξοδα επιζωσών έμφυλης βίας
Η νέα σατιρική κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα για την παράνοια της καθημερινότητας
Η Νικολέτα Βλαβιανού ερμηνεύει δυο μονολόγους επί σκηνής, το «Μια γυναίκα μόνη» του Ντάριο Φο και το «Η Μαμά-Φρικιό» της Φράνκα Ράμε
Μια παραβολή για τα γηρατειά, μια κωμωδία που εγείρει μια ολόκληρη σειρά προβληματισμών για τη συχνά σκληρή μοίρα των ηλικιωμένων στην κοινωνία μας
Μια μουσική κωμωδία για τα «κακώς κείμενα» του ελληνικού θεάτρου
Μια υβριδική αναμέτρηση με το πρώτο χειρόγραφο του Λιούις Κάρολ «Alice's adventures underground»
Το πρώτο έργο προσβάσιμο σε όλους είναι «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των θαυμάτων»
Ο Βρετανός σκηνοθέτης διασκευάζει το έργο του Σοφοκλή μεταφέροντάς το στο σήμερα
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.