Λουντοβίκο Εϊνάουντι - Summer Portraits: Ένας από τους πιο όμορφους δίσκους του ιταλού συνθέτη.
Ο Ludovico Einaudi είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους συνθέτες των τελευταίων χρόνων. Ο πιο πρόσφατος δίσκος του έχει να κάνει με τις διακοπές του καλοκαιριού και τον τρόπο που τις βιώνει από την παιδική του ηλικία μέχρι σήμερα. Και είναι από τους πιο όμορφους που έχει κυκλοφορήσει…
Ο Ludovico Einaudi σπούδασε μουσική στο Conservatorio Verdi στο Μιλάνο, παίρνοντας κλασική παιδεία με τον τρόπο που την αντιλαμβάνονται οι Ιταλοί: με αγάπη στη φόρμα και με εμμονή στη μελωδία. Κι όσο κι αν αυτή ακούγεται μια πολύ καλή αρχή, η συνέχεια ήταν καλύτερη. Σπούδασε ενορχήστρωση με τον Luciano Berio, έναν συνθέτη που αγαπούσε τον πειραματισμό, την αφρικανική μουσική και τους… Beatles. Κοντά του, ο Ludovico ενορχήστρωσε μερικά τραγούδια της μπάντας από το Λίβερπουλ κι έμαθε να σκέφτεται ανοιχτά: ότι κάθε μουσικό κομμάτι έχει τη δική του αξία κι ότι αυτή η αξία είναι ανεξάρτητη από το μουσικό είδος που το κομμάτι υπηρετεί.
Μέσα από τη διδασκαλία του Berio και τη μελέτη μινιμαλιστών συνθετών, όπως ο Steve Reich και ο Philip Glass, ο Einaudi άρχισε να αντιλαμβάνεται τη μουσική με πιο ευρύ τρόπο. Άρχισε να εγκαταλείπει τις βεβαιότητες της κλασικής μουσικής και να εμβαθύνει σε πειραματισμούς πλήρεις συναισθηματικών και υποκειμενικών στοιχείων. Μέσα στα χρόνια και μέσα από σπουδαίους δίσκους, όπως το «Le Onde» του 1996, το «Nightbook» του 2009 ή το αριστουργηματικό «In A Time Lapse» του 2013, κατάφερε να προσφέρει ένα πολύ ιδιαίτερο πνευματικό και συναισθηματικό soundtrack που αγγίζει εκατομμύρια ανθρώπους, ένα είδος ιδιωτικού ambient που κατοικεί μέσα σε πρόσωπα και όχι σε τόπους.
Φυσικά, έχει δεχτεί και πολύ σοβαρή κριτική: αρκετοί θεωρούν ότι η προσέγγισή του είναι αρκετά ελαφρύτερη όχι μόνο από τους αρχικούς μινιμαλιστές (Glass, Reich, Mertens), αλλά και από τους συνθέτες που πέρασαν στον μεταμινιμαλισμό – Richter, Nyman, Johannsson κ.λπ. Υπάρχουν αρκετά έργα του Einaudi όπου μια τέτοιου τύπου κριτική επιβεβαιώνεται. Πρέπει όμως να αποδεχθούμε δύο πράγματα: ότι όσο περνάει ο καιρός ο Ιταλός συνθέτης επιλέγει να δίνει όλο και πιο μεγάλη σημασία στην απλή μελωδία, και ότι ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για τον συναισθηματικό-υποκειμενικό παράγοντα εις βάρος της αντικειμενικής μουσικής αξίας, που συχνά ταυτίζεται με την καινοτομία. Η κατανόηση της δικής του οπτικής δεν σημαίνει φυσικά, ότι ο καθένας από εμάς είναι υποχρεωμένος να αποδεχτεί την πορεία και τις νέες μουσικές του Ιταλού συνθέτη. Έτσι, ομολογώ ότι μετά το «In A Time Lapse» ήταν ελάχιστα τα έργα του που ένιωσα να με ενδιαφέρουν. Μέχρι όμως τα «Summer Portraits».
Πέρυσι, ο Einaudi νοίκιασε μια βίλα σε κάποιο νησί της Μεσογείου και βρήκε το σπίτι διακοσμημένο με 30 ή 40 όμορφες ελαιογραφίες, φτιαγμένες από το ίδιο χέρι. Ανακάλυψε ότι η ιδιοκτήτρια του σπιτιού περνούσε εκεί τα καλοκαίρια, μαζί με την οικογένειά της, και ζωγράφιζε συνεχώς νέους πίνακες που άφηνε στο σπίτι. «Άρχισα να σκέφτομαι τα δικά μου καλοκαίρια, την εποχή που η ζωή μου ήταν στενά συνδεδεμένη με όλες μου τις αισθήσεις, όπου οι μέρες έμοιαζαν με μήνες και οι μήνες με χρόνια και ήμουν ελεύθερος από το πρωί ως το βράδυ. Κάθε μέρα ήταν μια από την αρχή ανακάλυψη της ζωής και η φύση ήταν ένα βασικό κομμάτι. Σκέφτηκα ότι ο καθένας μας έχει μέσα του τη δική του εκδοχή των καλοκαιρινών πορτρέτων. Έτσι, άρχισα να φτιάχνω τους δικούς μου μουσικούς πίνακες. Αυτό το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στις ατελείωτες καλοκαιρινές αναμνήσεις μας, σε όλες τις όμορφες στιγμές μας».
Μέρος του άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Abbey Road, με την προσθήκη μπαρόκ βιολιού από τον Théotime Langlois de Swarte και ορχηστρικά μέρη από τα έγχορδα της Βασιλικής Φιλαρμονικής Ορχήστρας, υπό τη διεύθυνση του Robert Ames. Δίπλα του ήταν επίσης μερικοί μουσικοί με τους οποίους έχει καλλιεργήσει μια πολύ στενή σχέση μέσα στα χρόνια, όπως οι Federico Mecozzi, Redi Hasa και Francesco Arcuri. Φυσικά ο ίδιος ο Einaudi παίζει πιάνο σε όλες τις συνθέσεις και σε κάποιες περιπτώσεις περνάει και κάποια διακριτικά ηλεκτρονικά, όπως έχει κάνει σε πολλές συνθέσεις του και στο παρελθόν.
Το «The Summer Portraits» είναι από τα καλύτερα άλμπουμ που έχει ποτέ κυκλοφορήσει ο Ludovico Einaudi. Κι αυτό γιατί καταφέρνει να μεταφέρει θαυμάσια εκείνο το μαγικό συναίσθημα του καλοκαιριού. Αυτό που σχετίζεται με τις πιο μεγάλες ατασθαλίες μας…
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Ο Ασάφ Αβιντάν μιλάει στην Athens Voice για τον νέο του δίσκο, τις δυσκολίες και όσα του έλειψαν από τις ζωντανές εμφανίσεις, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Floyd
15°
