Εμπνευσμένο από το σκάνδαλο της Bre-X Minerals Corporation που ξέσπασε το 1993, όταν η εταιρεία δήλωσε πως έχει ανακαλύψει κοίτασμα χρυσού στην Ινδονησία, το φιλμ αφηγείται την αληθινή ιστορία του χρυσοθήρα Ντέιβιντ Γουόλς.
Καλογραμμένη τυχοδιωκτική περιπέτεια, στιβαρό βιογραφικό δράμα και μαζί μια διεισδυτική ματιά στο οικονομικό «θαύμα» κάθε φούσκας που σκάει με πάταγο είναι το «Gold» του Στίβεν Γκέιγκαν. Ο τελευταίος, μια δεκαετία μετά από την οσκαρική «Syriana» του, επιστρέφει στο σινεμά με μια αληθινή ιστορία. Τον τυχοδιώκτη ήρωα που αναζητά με πείσμα χρυσάφι υποδύεται ο Μάθιου Μακόναχι σε άλλη μια υποδειγματική ερμηνεία-μεταμόρφωση (έχει πάρει παραπανίσια κιλά για το ρόλο). Όλα ξεκινούν μέσω μιας ανάκρισης. Ο Γουόλς αφηγείται στους πράκτορες του FBI το ιστορικό μιας κρίσης. Της δικής του αλλά και της Γουόλ Στριτ, που μέσα σε λίγα λεπτά οδήγησε εκατοντάδες επενδυτές σε πτώχευση. Μέσα από την αφήγηση της προσωπικής του περιπέτειας, την άνοδο και την πτώση του, την καθοριστική γνωριμία του με το γεωλόγο Ακόστα, τους εναγκαλισμούς με οικονομικά συμφέροντα και διεφθαρμένους πολιτικούς, αποκαλύπτεται όλο το σαθρό οικοδόμημα μιας χάρτινης αυτοκρατορίας που χτίστηκε στο ψέμα. «Κανείς δεν ήθελε να κοιτάξει. Γιατί; Γιατί βγάζαμε όλοι τόσο πολλά χρήματα» λέει κάποια στιγμή ο ήρωας. Η ταινία στρέφεται συνεχώς στο φλας μπακ, η αφήγηση διακόπτεται από αλησμόνητα στιγμιότυπα (σαν εκείνο που ο Γουέλς βρίσκεται στο κλουβί με μια τίγρη για να κλείσει μια συμφωνία στην Ινδονησία), ενώ οι ατάκες –«Στην πραγματικότητα δεν με νοιάζουν τα χρήματα. Με νοιάζει μόνο ο χρυσός. Πρόκειται για 2 διαφορετικά πράγματα»– εκτοξεύονται με ρυθμό πολυβόλου. Επιπλέον οι γραμμένοι στεγνά χαρακτήρες είναι τόσο τσαλακωμένοι και ρεαλιστικοί που σχεδόν απωθούν (αντί να επιδιώκουν την πολυπόθητη ταύτιση του θεατή). Όλα κινούνται γύρω από τον πυρετό του χρυσού σε μια ιστορία που θα ήταν ταμάμ για τον παλιό Σκορσέζε. Εκεί όμως που ο μετρ του καθολικισμού και του οργανωμένου εγκλήματος θα έκανε ένα βασανιστικό υπαρξιακό (με χριστιανική χροιά) δράμα, ο Γκέιγκαν επιλέγει τον αντίθετο δρόμο. Η ταινία αποφεύγει την εξωραϊστική εικόνα και επιλέγει το βρώμικο ρεαλισμό. Η κάμερα παραμένει σε αυστηρά χαμηλά ανθρώπινα στάνταρ, δίχως καν σκέψη για κάτι πιο επικό. Όλο σχεδόν το φιλμ, παρά τον εξωτικό χαρακτήρα του, κυλάει σαν μια συνηθισμένη, ανθρώπινη περιπέτεια, ενώ ο τόνος σε κάθε σκηνή δίνεται από τη διαρκή ένταση του πρωταγωνιστή, το διαχωρισμό κακών-καλών μέσω οικονομικών κριτηρίων ή την καταγραφή αμερικανικών γραφικοτήτων, όπως για παράδειγμα τη Χρυσή Αξίνα που κερδίζει ο Γουέλς σε μια απονομή για τον κορυφαίο χρυσοθήρα της χρονιάς!
Καλοφτιαγμένη πολεμική περιπέτεια, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που επιδιώκει –και καταφέρνει ως ένα βαθμό– τη δυνατότερη ρεαλιστική καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. Η δε σκηνή της απόπειρας δολοφονίας είναι άψογα γυρισμένη και με σωστή απόδοση των λεπτομερειών απεικονίζοντας τον θηριώδη Χάιντριχ, αν και βαριά τραυματισμένο, να πυροβολεί κατά των επίδοξων δολοφόνων του. Θεμιτή είναι και η διάθεση του σκηνοθέτη Σον Έλις να φωτιστεί η ανθρώπινη πλευρά των 2 στρατιωτών. Δίπλα στον Κίλιαν Μέρφι, ο Τζέιμι Ντόρναν μάς δείχνει σημάδια υποκριτικής πέρα από τον πιασάρικο ρόλο του σέξι κύριου... Γκρι, τονίζοντας την αγωνία τους μπροστά στο ενδεχόμενο του θανάτου. Το απαραίτητο για εμπορικούς λόγους ρομάντζο δεν λείπει φυσικά, ενώ και η σκηνή της τελικής πολιορκίας στην εκκλησία, παρά το συμβολικό χαρακτήρα της, κρατάει περισσότερο από όσο θα έπρεπε.
Νεαρή κοπέλα που ανησυχεί για το αγόρι της, το οποίο εξερευνά αστικό μύθο γύρω από την ύπαρξη μυστηριώδους βιντεοκασέτας που σκοτώνει σε επτά ημέρες όποιον την παρακολουθεί, αποφασίζει να αποκαλύψει την αλήθεια...
Όσοι έχετε τρομάξει για τα καλά με την ιστορία της μακρομαλλούσας μελαχρινής Σαμάρα που μπουκάρει από το πηγάδι του «καταραμένου» φιλμ στις τηλεοράσεις και τα σαλόνια των ηδονοβλεψιών ηρώων για να τους σβήσει μονοκονδυλιά την ασφάλεια της τακτοποιημένης ζωής τους, ετοιμαστείτε για νέα τινάγματα του κορμιού. Σε αυτό το άτυπο πρίκουελ-σίκουελ της κλασικής ταινίας, η σκηνοθετική ματιά του ισπανού Γκουτιέρεζ («Norman’s room») συναντά την υψηλή σεναριακή επιμέλεια του «πολύ» Ακίβα Γκόλντσμαν και το αποτέλεσμα, χωρίς να εντυπωσιάζει, πετυχαίνει να είναι λειτουργικό. Το σενάριο εστιάζει στην προσωπική οικογενειακή τραγωδία της Σαμάρα με ένα μείγμα τρόμου και θρησκευτικής αλληγορίας, που σφραγίζεται από την παρουσία του τυφλού Βίνσεντ Ντ’ Ονόφριο. Χωρίς να προσφέρει συνταρακτικές αποκαλύψεις αλλά με ένα ευρηματικό όσο και απρόβλεπτο φινάλε –που προδιαθέτει για... αμέτρητες αιματοβαμμένες συνέχειες– το τρίτο «Ring» θα μιλήσει στους φαν της σειράς ακόμη κι αν κάποιες ιδέες (η κατάρα μεταφέρεται σε άλλον αν δει εν αγνοία του την ταινία) είναι κλεμμένες από αλλού.
Ένας καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι πρώην πυροσβέστης μυεί στον κόσμο της παρανομίας και του οργανωμένου εγκλήματος δύο νεαρούς με προβλήματα αναπηρίας.
Μια σπάνια σύζευξη συγκίνησης και χιούμορ σφραγίζει το ευρηματικό στόρι αυτής της θαυμάσιας ουγγρικής ταινίας που μιλάει με παραβολές για το διαχωρισμό της ζωής σε «ανάπηρους» («γιατί να είμαι πάντα εγώ ο ανάπηρος;» λέει με παράπονο κάποια στιγμή ο ένας νεαρός) και «κανονικούς» ανθρώπους, χωρίς όμως να γίνεται ούτε μια στιγμή μελό ή διδακτική. Με απόλυτα δομημένη στους κώδικες του γκανγκστερικού φιλμ (οι τρεις ανάπηροι φίλοι εκτελούν συμβόλαια θανάτου για λογαριασμού μαφιόζου) αφήγηση και με περίσσευμα ευρηματικότητας, πρωτοτυπίας αλλά και ο ανθρωπιάς, ο Ούγγρος Ατίλα Τιλ στη δεύτερη μόλις ταινίας του μιλάει για τη διαφορετικότητα με τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί στο σινεμά. Μια ταινία θαρραλέα και πρωτότυπη που κάνει σκόνη κάθε στερεότυπο ή συμβατικό κανόνα που συναντάμε είτε στη ζωή είτε στην τέχνη.
>>> Η ταινία «The Warriors Gate» είναι ένας αφελής συνδυασμός νεανικής περιπέτειας και πολεμικών τεχνών, φτιαγμένη αποκλειστικά για τους gamerς της γενιάς Z από τον συνήθη ύποπτο Λικ Μπεσόν (παραγωγός και σεναριογράφος εδώ). >>> Το γαλλικό «Άμεση αποβίβαση» θέλει να θυμίζει το σουξεδιάρικο «Θεέ μου, τι σου κάναμε;» (άλλωστε διαθέτει 3 συντελεστές του: το σκηνοθέτη-σεναριογράφο αλλά και δύο εκ των πρωταγωνιστών), αλλά η ιστορία (δύο αστυνομικοί μεταφέρουν με αεροπλάνο έναν παράνομο μετανάστη στο Αφγανιστάν) δεν γίνεται ποτέ ξεκαρδιστική.
>>> Ξεκινά η πρώτη Εβδομάδα Καναδικού Κινηματογράφου στην Αθήνα, με ταινίες από το σύγχρονο κινηματογράφο του Καναδά. Η εκδήλωση θα διεξαχθεί στις 2-8 Φεβρουαρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και διοργανώνεται με αφορμή την συμπλήρωση 150 χρόνων από την ίδρυση του Καναδά (1867-2017) αλλά και τα 75 χρόνια από την έναρξη των διπλωματικών σχέσεων με την Ελλάδα (1942-2017). Η επίσημη έναρξη θα γίνει με την ταινία «Two Lovers and a bear» του Κιμ Νγκιουέν. >>> Επίσης τις ίδιες ακριβώς ημερομηνίες (2-8/2) η λογοτεχνία συναντά τον κινηματογράφο για μια εβδομάδα, στον κινηματογράφο Μικρόκοσμος με το Adaptation Film Festival. Θα προβληθούν η νέα ταινία του Fatih Akin «Βερολίνο, Αντίο», η υποψήφια για 9 βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου της Αυστραλίας «Κόρη» με τον Geoffrey Rush κ.ά.
14°
