Τεχνολογια - Επιστημη

Ανακαλύφθηκε νέο είδος ιπτάμενου ερπετού ηλικίας 200 εκατομμυρίων ετών

Ποιος ήταν ο φτερωτός «θεός της αυγής» που πετούσε πριν 209 εκατομμύρια χρόνια

62224-137655.jpg
Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Νέα είδος πτερόσαυρου 209 εκατομμυρίων ετών ανακαλύφθηκε στην Αριζόνα - Είναι το αρχαιότερο ιπτάμενο ερπετό της Βόρειας Αμερικής
Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα νέο είδος ιπτάμενου ερπετού που αιωρούνταν πάνω από τους δεινόσαυρους πριν από περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια © Brian Engh/Smithsonian

Νέα είδος πτερόσαυρου 209 εκατομμυρίων ετών ανακαλύφθηκε στην Αριζόνα - Είναι το αρχαιότερο ιπτάμενο ερπετό της Βόρειας Αμερικής

Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα νέο είδος πτερόσαυρου, του ιπτάμενου ερπετού που πετούσε πάνω από τους δεινόσαυρους πριν από περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια.

Η κάτω γνάθος του προϊστορικού ερπετού ανασκάφτηκε στην Αριζόνα το 2011, αλλά πρόσφατες τεχνικές σάρωσης αποκάλυψαν ότι ανήκει σε άγνωστο μέχρι τώρα είδος.

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής επιστήμονες από το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, ονόμασε το πλάσμα Eotephradactylus mcintireae, που σημαίνει «φτερωτή θεά της αυγής από στάχτη». Η ονομασία παραπέμπει στην ηφαιστειακή στάχτη που βοήθησε να διατηρηθούν τα οστά του στην απολιθωμένη κοίτη ενός αρχαίου ποταμού.

Λεπτομέρειες για την ανακάλυψη δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences. Σε ηλικία περίπου 209 εκατομμυρίων ετών, θεωρείται πλέον ο αρχαιότερος πτερόσαυρος που έχει βρεθεί στη Βόρεια Αμερική.

«Τα οστά των πτερόσαυρων της Τριαδικής περιόδου είναι μικρά, λεπτά και συχνά κοίλα, επομένως καταστρέφονται πριν προλάβουν να απολιθωθούν», εξηγεί η δρ Στέρλινγκ Κλίγκμαν.

Η ανακάλυψη έγινε στο Απολιθωμένο Δάσος της Αριζόνα, σε ένα απομονωμένο στρώμα απολιθωμάτων σε έρημο με αρχαίους γεωλογικούς σχηματισμούς. Πριν 200 εκατομμύρια χρόνια, η περιοχή ήταν κοίτη ποταμού, όπου στρώσεις ιζημάτων παγίδευσαν και διατήρησαν οστά, λέπια και άλλα απομεινάρια ζωής.

Ο ποταμός διέσχιζε την κεντρική περιοχή της υπερηπείρου Πανγαίας, η οποία τότε περιλάμβανε όλες τις σημερινές ηπείρους. Η κάτω γνάθος του πτερόσαυρου είναι μέρος μιας συλλογής απολιθωμάτων που περιλαμβάνει και άλλα οστά, δόντια, λέπια ψαριών και απολιθωμένα περιττώματα (κοπρόλιθους).

Η δρ Κλίγκμαν δήλωσε: «Η ικανότητά μας να αναγνωρίσουμε οστά πτερόσαυρων σε αρχαία ποτάμια ιζήματα δείχνει ότι ίσως υπάρχουν και αλλού στον κόσμο ανάλογες θέσεις με απολιθώματα από την Τριαδική».

Η μελέτη των δοντιών αποκάλυψε ότι το ερπετό, περίπου στο μέγεθος γλάρου, πιθανότατα τρεφόταν με οργανισμούς που είχαν σκληρό εξωτερικό περίβλημα.

«Έχουν έντονη φθορά στις άκρες τους», εξήγησε η δρ Κλίγκμαν, γεγονός που υποδηλώνει ότι το πλάσμα έτρωγε θηράματα με σκληρό σώμα — πιθανόν πρωτόγονα ψάρια με οστέινες λέπια.

Οι επιστήμονες λένε ότι ο χώρος της ανακάλυψης προσφέρει ένα «στιγμιότυπο» ενός οικοσυστήματος όπου ζούσαν εξαφανισμένα είδη, όπως γίγαντες αμφίβιοι και παλιά είδη θωρακισμένων συγγενών των κροκοδείλων, δίπλα σε ζώα που αναγνωρίζουμε σήμερα, όπως βατράχια και χελώνες.

Το συγκεκριμένο στρώμα απολιθωμάτων, σύμφωνα με την Κλίγκμαν, διατηρεί αποδείξεις μιας εξελικτικής «μετάβασης» 200 εκατομμυρίων ετών: «Βλέπουμε ομάδες ειδών που ακμάζουν αργότερα να συνυπάρχουν με παλαιότερα είδη που δεν επιβίωσαν μετά την Τριαδική. Απολιθωμένα στρώματα σαν αυτό μάς επιβεβαιώνουν ότι αυτά τα ζώα έζησαν ταυτόχρονα».

(Με πληροφορίες του BBC News)

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.

// EMPTY