Οι καιροί δεν έμοιαζαν καλοί για κανέναν στην ανατολή του 2015. Όμως, αυτό, καθόλου δεν πτόησε ούτε τους επιχειρηματίες ούτε το κοινό. Τη χρονιά που πέρασε άνοιξαν πολλά, μα πάρα πολλά εστιατόρια και ο κόσμος, κρίση-ξεκρίση τα γέμισε ολοχρονίς… Κάποια από αυτά ξεχώρισαν, δοξάστηκαν, σχολιάστηκαν, συγκέντρωσαν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας περισσότερο από τα άλλα. Ας δούμε ποια:
Cookoovaya
Άνοιξε παραμονές Χριστουγέννων πέρσι αλλά ο θόρυβος γύρω από την «Συμμορία των 5» είχε ξεκινήσει μήνες πριν το opening κάνοντας τους αρμόδιους δημοσιογράφους να χύνουν τόνους μελάνι και το κύκλωμα να κουτσομπολεύει κάνοντας προβλέψεις για το μέλλον του πρωτότυπου εγχειρήματος. Μεγάλη, υπερβολική δημοσιότητα η οποία γιγάντωσε την αδημονία αλλά κάποιες στιγμές κόντεψε να …τουμπάρει την επιτυχία. Τους πρώτους μήνες όλη η Αθήνα έβαζε μέσον για να βρει τραπέζι, τους επόμενους έκανε σχόλια και (συχνά κακόβουλες) κριτικές. Όμως οι αδερφοί Λιάκοι, ο Νίκος Καραθάνος, ο Περικλής Κοσκινάς, ο Μάνος Ζουρνατζής, όλοι τους στην dream team των νέων Ελλήνων μαγείρων, δεν τα φοράνε τσάμπα τα γαλόνια. Ένα χρόνο μετά, η Cookoovaya τους είναι κάθε μέρα γεμάτη, τα πράγματα ρολάρουν καλύτερα παρά ποτέ, η μαεστρία, η πρωτοτυπία και η έμπνευση είναι πάντα το ιδανικό κοκτέιλ για σίγουρη επιτυχία
Λίτινας και Kirios Criton ξανά μαζί; Αυτό κι αν ήταν είδηση! Άλλο ένα opening που έγινε talk of the town πολύ καιρό πριν ανοίξει. Τελικά το «οινομαγειρείο» τους από τις αρχές του χρόνου που πρωτοαναγγέλθηκε σήκωσε αυλαία στα μέσα του Οκτώβρη. Με όνομα κάτι παραπάνω από ευρηματικό, χωμένο σ’ ένα σκοτεινό στενάκι της Ιεράς Οδού, χωρίς καν ταμπέλα, είναι γεμάτο κάθε βράδυ από κόσμο που θέλει να δοκιμάσει «βασικές» γεύσεις και να πιει εξαιρετικά κρασιά και οινοπνεύματα, κυρίως όμως έχει κρυφό πόθο να κάτσει στην καρέκλα που αναγορεύει κάθε βραδιά την -ανεξαρτήτως φύλλου- Βασίλισσα.
Nikkei
Η τάση που κάνει θραύση στη Νέα Υόρκη και σε όλον τον πλανήτη και μπλέκει στοιχεία ασιατικής, ισπανικής και περουβιάνικης κουζίνας...διακτινίστηκε στην Αθήνα με ταχύτητα αστραπής αποκτώντας κι εδώ λαμπερούς αντιπρόσωπους. Ξαφνικά μάθαμε τα tiradito, πόσες παραλλαγές έχει η πιπεριά, άσε τις γλυκοπατάτες…ο Αθηναίος αποδεικνύεται εξπέρ στην αφομοίωση κάθε νέου trend. Πολλά εστιατόρια πρόσθεσαν nikkei δημιουργίες στο μενού τους, ο Δημήτρης Κοροβέσης άνετα απέκτησε τον τίτλο του καθηγητή στο είδος, τον κόσμο όμως τον μάζεψε το ομώνυμο με την τάση εστιατόριο των Μωράκη-Μελισσηνού στο Κολωνάκι. Κάθε βράδυ (και τις καθημερινές) γεμάτο, με κατάλογο που σε εισάγει στα βασικά αλλά και στα πιο βαθιά της τάσης, με ατμόσφαιρα flirt ´n´ dancing και κέφια που είχαμε να δούμε από την πριν την κρίση εποχή.
Όταν το Άμα Λάχει στης Νεφέλης γνώριζε δόξες, το μικρό αδελφάκι του στον αποκάτω πιο μικρό χώρο έψαχνε ακόμη να βρει τον δρόμο του. Εδώ και λίγους μήνες όμως, το γαλλικό εστιατόριο με τον πολύ καλό σεφ Στάθη Παπαμανουσάκη στα της κουζίνας και με τη νεαρή ιδιοκτήτρια Μαρλέν να του αποκαλύπτει μικρά και μεγάλα μυστικά της πατρίδας της έχει πάρει τα πάνω του. Και μαζεύει όσους λατρεύουν να τρώνε κρεμμυδόσουπα γκρατινέ, σπιτικό πατέ και άλλα ωραία γαλλικά (όλα τους σε εξαιρετικές τιμές), μέσα σε ατμόσφαιρα αυθεντικού παριζιάνικου μπιστρό.
All Senses Gastronomy
Δεν θα μπορούσε να λείπει από την χρυσή δεκάδα της χρονιάς το εστιατόριο που έφερε κάτι τόσο πρωτοποριακό και αλλιώτικο στα αθηναϊκά δεδομένα-ζήτημα αν υπάρχουν άλλα 4-5 του είδους του σε όλο τον κόσμο. Οι ιδιοκτήτες του 12θέσιου αυτού «εστιατορίου» είναι αρχιτέκτονες, στην γενική επιμέλεια βρίσκεται ο βραβευμένος για το «Νησί» του σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης, στο βάθρο η Sensory Kitchen-κουζίνα που ερεθίζει τις αισθήσεις. Που ξεδιπλώνεται μπροστά σου όχι μόνο μέσα από τις γεύσεις αλλά και μέσα από ήχους, μουσικές, μυρωδιές που διαχέονται στον χώρο και προτζέκτορες που σε διακτινίζουν στον χώρο των συναισθημάτων και της ποίησης. Άλλο πράγμα!
Oozora The House
Δημοφιλές και στα «καλά» ασιατικά εστιατόρια της πόλης από τότε που πρωτάνοιξε. Η μόνιμη μεταφορά του «Μεγάλου Ουρανού» (αυτό σημαίνει στα γιαπωνέζικα το όνομά του), στο γνωστό Cash της Κηφισιάς και ο εξαιρετικός Γιώργος Βενιέρης στην κουζίνα το απογείωσαν. Ένας χώρος λαμπερός και μαζί υψηλής αισθητικής, ένα μπαρ που φτιάχνει απίθανα κοκτέιλ κι ένας σεφ - λάτρης της ασιατικής κουζίνας που ταξιδεύει τα τελευταία πολλά χρόνια στην Ασία μαθαίνοντας τα μικρά και μεγάλα μυστικά της, κάνουν την επίσκεψη στο Oozora μοναδική Asiatique εμπειρία. Γι αυτό, το αθηναϊκό crowd όταν θέλει κάτι υψηλά γαστρονομικό και αυθεντικά εξωτικό εκεί μαζεύρται σύσσωμο.
Οι …αδέξιοι τα κατάφεραν και με το παραπάνω. Ένα ακόμη bar-resto που άνοιξε στην εκπνοή του 2014 και μαθεύτηκε στόμα με στόμα μέσα σε λίγες μέρες. Εξαιρετικό ποτάδικο κατά κύριο λόγο, με απίστευτα κοκτέιλ, με τα πιο μεγάλα ονόματα του αθηναϊκού bartending να συναγωνίζονται σε έμπνευση και επιδόσεις πίσω από την μπάρα του. Η ανάδειξή του στη Νο 22 θέση των καλύτερων μπαρ του κόσμου έδωσε στο αθηναϊκό κοινό μια δόση υπερηφάνειας και στο ίδιο τη χαρά να είναι καθημερινά γεμάτο.
CTC
Ένας ταλαντούχος σεφ, ο Αλέξανδρος Τσιοτίνης, που παρά το νεαρό της ηλικίας του-29 χρονών μόλις-, έχει διαγράψει λαμπρή πορεία σε πανδιάσημα εστιατόρια του πλανήτη-Noma στη Κοπεγχάγη και λοιπά τριάστερα. Το λιτό και κομψό του εστιατόριο με όνομα που σε βάζει να κάνεις μια σκέψη παραπάνω-CTC όπως σίτιση-, και placing σε έναν μικρό δρόμο κάπου στα Ιλίσια έξω από τις καθιερωμένες «πιάτσες», μάζεψε τους γκουρμέ αυτής της πόλης για απόλαυση και σχόλια πάνω σε πιάτα που παίζουν με τις υφές των υλικών και τις τεχνικές της σύγχρονης υψηλής γαστρονομίας.
Rouan Thai
Εδώ έφαγε η Ταϊλανδή πριγκίπισσα, εδώ δίνονται τα επίσημα δείπνα της ταϊλανδέζικης πρεσβείας, σ’ αυτό το μικρό εστιατόριο που σερβίρει χρόνια αλλά φέτος είδε το αστέρι του να λάμπει ψηλά στον ουρανό όταν ο Βασίλης Καλλίδης το ανακάλυψε πρώτος και το έγραψε στο Άθενς Σπεσιάλ του. Ακολούθησε χαμός! Λιλιπούτειο, με το απόλυτο τίποτα για ντεκόρ, χωμένο στα στενά της Τρούμπας, κάτω στον Πειραιά, μ´ ένα μικρό σπιτάκι έξω στον τοίχο, πάντα με λίγο φαΐ για να πηγαίνουν τα πουλάκια να τρώνε. Ο Έλληνας πρώην ναυτικός και η Ταϊλανδή γυναίκα του έκαναν τη διαφορά προσφέροντας εξαιρετική κι αυθεντική ταιλανδεζικη κουζίνα που τραβάει όλους τους ψαγμένους λάτρεις του είδους. Και μάλιστα σε απίστευτα χαμηλές τιμές. Σήμερα η παλιά κακόφημη γειτονιά έχει ήδη αρχίσει να θεωρείται ανερχόμενη πιάτσα και δίπλα στο μικρό μαγαζάκι ανοίγουν μπαρ και ρεστό που ζήλεψαν τη δόξα του.
Ζόναρς
Το τελευταίο grande opening του 2015 και (...αν δεν υπήρχε η Coocoovaya) το πιο σχολιασμένο. Ένα ιστορικό σημείο, οι αδερφοί Πανά, τα μεγάλα ονόματα -είτε λέγονται Τράπεζα Πειραιώς, είτε διάσημος σκηνογράφος Φωτόπουλος που συνέπραξαν στην ανανέωση του, η παλιά αίγλη και βέβαια η απαραίτητη, όπως φαίνεται διοχέτευση glam πληροφοριών στο κοινό περί της πορείας του έργου, ανέβασαν κι εδώ τις προσδοκίες στα ύψη. Ύστερα...άρχισαν οι μουρμούρες. Περί αλλαγής χρήσης του ιστορικού καφενείου-ζαχαροπλαστείου, περί των (υψηλών) τιμών, περί σκληρής πόρτας που θέλει ν´ αφήνει το λαουτζίκο στα έξω τραπέζια και κρατάει τα μέσα για τους «κύριους με τα πούρα», το ίντερνετ πήρε φωτιά. Πέρα από όλα αυτά, το καινούργιο Ζόναρς πραγματικά φυσάει και όντας μόλις 15-20 ημερών έχει όλο τον χρόνο μπροστά του για να μας κερδίσει με τα πολλά και δυνατά ατού του.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
12°
