Δίνει την εντύπωση ότι θα καταρρεύσει αν ακουμπήσεις οποιοδήποτε αντικείμενο στην άκρη του. Δεν είναι παρά μια έξυπνη, καλά δουλεμένη οφθαλμαπάτη. Ο αρχιτέκτονας Ελευθέριος Αμπατζής πήρε την ιδέα για να δημιουργήσει το γραφείο Bent από τον τρόπο που λυγίζει ένα φύλλο μετάλλου. Κι αν μοιάζει αέρινο και ντελικάτο, στα αλήθεια έχει βάρος…μισό τόνο!
Το χαλύβδινο γραφείο που φαίνεται έτοιμο να πέσει από στιγμή σε στιγμή, στην πραγματικότητα είναι απόλυτα σταθμισμένο και σταθερό, χάρη σε μια σύνθετη κατασκευή καλά κρυμμένη κάτω από την επιφάνειά του. Η εξωτερική επιφάνεια του γραφείου είναι επενδυμένη με φύλλα παλίσανδρου, ενώ η εσωτερική με σφυρήλατο σίδηρο. Για να δημιουργηθεί, χρειάστηκαν μια σειρά υπολογισμοί σχετικά με τη βαρύτητα, τον όγκο και την ισορροπία.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Δεν είναι όμως το μόνο έπιπλο που τραβάει τα βλέμματα στο γραφείο του Σπυρίδων Αποστόλου στη Μύκονο. Πολιτικός μηχανικός ο ίδιος, ήθελε ένα γραφείο που να δίνει την εντύπωση του «χειροποίητου». Για αυτό απευθύνθηκε στον Ελευθέριο Αμπατζή, που άρχισε να προσεγγίζει και να σχεδιάζει το κάθε έπιπλο με ξεχωριστό τρόπο.
Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς όταν μπαίνεις στο γραφείο, είναι το πλούσιο, γενναιόδωρο φως του αιγαιοπελαγίτικου νησιού. Κι ενώ πλησιάζεις στα μεγάλα παράθυρα για να το απολαύσεις σε όλο το μεγαλείο του, φτάνεις στη δεύτερη μαγεία: τη μυκονιάτικη χώρα που απλώνεται κάτασπρη, ακριβώς από κάτω. Το κτίριο βρίσκεται σε ιδιαίτερα προνομιακό σημείο και από τα παράθυρά του, το βλέμμα μπορεί να φτάσει μέχρι τη Ρήνεια, τη Σύρο και την Τήνο. Τι είδους έπιπλο θα μπορούσε να κλέψει τη ματιά από αυτή τη θέα; Έτσι, αντί για ένα παιχνίδι μονομαχίας, προτιμήθηκε μια συνομιλία, μια ανοιχτή συζήτηση ανάμεσα στο χειροποίητο και στην ίδια τη φύση.
Κυρίαρχο υλικό ο μπρούτζος, που αντανακλά με ιδανικό τρόπο το χάδι του χρυσού μυκονιάτικου ήλιου. Από μπρούτζο λοιπόν κατασκευάστηκε το έπιπλο της ρεσεψιόν, που μοιάζει με σαρανταποδαρούσα. Από μπρούτζο είναι και τα φωτιστικά που τοποθετήθηκαν το ένα απέναντι από το άλλο για να χαράζουν τα μονοπάτια του φωτός. Μπρούτζινος και ο καλόγερος, που μοιάζει με φραγκοσυκιά, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φυτά της Μυκόνου.
Στο δεύτερο δωμάτιο σε περιμένει το ιπτάμενο γραφείο. Είναι τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο ώστε αν ακολουθήσεις με το βλέμμα την καμπύλη του, εκείνη σε κατευθύνει να κοιτάξεις από το παράθυρο, πέρα μακριά τη χώρα της Μυκόνου. Πίσω ακριβώς από το γραφείο η λευκή βιβλιοθήκη μιμείται –στην κυριολεξία- την υπογραφή του ιδιοκτήτη. Δεν είναι η μόνη βιβλιοθήκη στον χώρο. Απέναντί της, μια άλλη βιβλιοθήκη, από μπρούτζο αυτή τη φορά, μοιάζει σαν να υφάνθηκε στο χέρι, ενώ τα βιβλία στα ράφια της σε ξεγελούν ακόμη μία φορά, καθώς μοιάζουν να αιωρούνται. Σαν σύννεφα στο Αιγαίο.
