Πρώτο καλοκαίρι με το νέο νόμισμα, είπαμε να το...γιορτάσουμε με την σύντροφο και να ταξιδέψουμε στην όμορφη Λέσβο. Πρώτη φορά...
Βραδινό καράβι, λοιπόν, ώστε να κοιμηθούμε (έτσι νομίζαμε...!) και άφιξη το πρωί, λίγο ταλαιπωρημένοι, αλλά χαρούμενοι. Συναισθήματα, που δεν υποχώρησαν ούτε από την ανακάλυψη του τρύπιου λάστιχου του Ι.Χ. μας μέσα στο καράβι.
Τέτοιες εποχές το διαδίκτυο δεν ήταν ανεπτυγμένο και αποφεύγαμε τις τηλεφωνικές κρατήσεις. Από συνήθεια, απευθυνόμαστε στην τουριστική αστυνομία. Άλλωστε, ποιος θα γνώριζε καλύτερα την κατάσταση των ντόπιων καταλυμάτων; Εξάλλου, η κούραση του ταξιδιού δεν μας άφηνε και πολλές επιλογές.
Στα γραφεία βρεθήκαμε μπροστά σε μια ομάδα βαριεστημένων αστυνομικών(ήταν και Κυριακή πρωί) που προσφέρθηκαν, όμως, να μας εξυπηρετήσουν. Ψάχνοντας, μετά από ώρα, μας υπέδειξαν ένα κατάλυμα, που ‒κατά την γνώμη τους‒ ήταν πολύ καλό.
Ένα μισάωρο μετά, φτάσαμε και...
Ομολογώ πως χειρότερο δωμάτιο δεν έχω ξαναδεί! Οι τοίχοι λερωμένοι, τα κρεβάτια με τελειωμένα στρώματα, τα σεντόνια φθαρμένα, οι βρύσες, τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα σκουριασμένα, και το μωσαϊκό σκαμμένο. Ματαίως προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι θετικό! Το κερασάκι στην τούρτα, η παροχή ζεστού νερού, που μερικά δευτερόλεπτα μετά έδινε τη θέση του στο κρύο! Κι όλα αυτά με «μόνο» 40 ευρώ την ημέρα!
Φύγαμε τρέχοντας, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του ιδιοκτήτη να μας καλοπιάσει με... ένα πιάτο ντομάτες!
Σύντομα τακτοποιηθήκαμε σε άλλο σημείο του νησιού, σε εκπληκτικό νεόδμητο δυάρι bangalow, περιτριγυρισμένο από δέντρα με όλες τις ανέσεις και, το κυριότερο, στην ίδια τιμή.
Και, φυσικά, δεν απευθυνθήκαμε ποτέ ξανά στην τουριστική αστυνομία. Ας είναι καλά το διαδίκτυο!
17°
