Κονσέρβα: Με αεροπλάνα και βαπόρια, με τον Γκοντάρ και τους φίλους τους παλιούς

«Άσπρα θα φορέσω ρούχα γιορτινά, όλες μου οι αγάπες έχουν γίνει μια». Στο καπάκι, «Εγώ θα πάρω καπετάνιο». Εκτός από τη μουσική, και το στένσιλ με τη Σωτηρία Μπέλλου που σε υποδέχεται σε κάνει να πεις «ω, τι ωραία ντεκορασιόν, τι εξτραβαγκάντ». Βέβαια, εξτραβαγκάντ το λένε οι πρώτη φορά ήρθαμε, καθώς όλη η Θεσσαλονίκη μιλά γι’ αυτό. Οι άλλοι που ξέρουμε πολύ καλά πού ήρθαμε και γιατί ήρθαμε, το αποκαλούμε μπαρ διευρυμένης καλλιτεχνικής αντίληψης και νυχτερινού ξοδέματος με λόγο και αιτία. Κονσέρβα, μαγαζί όχι ό,τι κι ό,τι, γιατί απέναντι από τη λαίδη Μπέλλου βλέπεις με σουρεάλ αφάνα τον Παναγιώτη. Τον Ψωμιάδη. Προ νομά (πριν γίνει νομάρχης), τότε που τραγουδούσε στο κοσμικό κέντρο Γαρδένια στα Λαδάδικα.

Περάστε στα ενδότερα και αράξτε σε ένα από τα σκαμπό, στην πλευρά του μαγαζιού που το φως επί τούτου γίνεται κόκκινο. Προς μπουρδελί. Ευνόητος λόγος. Γιατί το πόστερ με την Άννα Καρίνα στον ρόλο της Νανάς που κάθε νύχτα εκπορνεύεται στο Παρίσι του Ζούσε τη Ζωή της, περιγράφει τον ψυχισμό και την αγαθή καρδιά του Χάρη του Κάπελα. Του Χάρη, ψυχή της Κονσέρβας. «Πρέπει να προσφέρεσαι στους άλλους και να προσφέρεις και τον εαυτό σου» ήταν το γνωμικό του Ουμανιστή αναγεννησιακού Μοντέν, που ο Ζαν Λικ το μόστραρε στην οθόνη της ταινίας, που ο Χάρης τη λατρεύει, όπως και όλον τον Γκοντάρ. «Τη νύχτα που ανοίξαμε την Κονσέρβα, δυόμισι χρόνια πριν, ο Γκοντάρ διάλεξε να φύγει με ευθανασία. Τις επόμενες 40 μέρες ένα κερί για την ψυχούλα του έκαιγε κάτω από την αφίσα του Ζούσε τη Ζωή της».

Ο Μούσης, ο Χάρης και ο Νίκος © Λάζαρος Γραικός

Στην Κονσέρβα, ο Χάρης μαζί με τον αδελφό του τον Μούση (μάντεψε γιατί τον λένε έτσι) και τον Νίκο ενορχήστρωσαν μια κατάσταση με τα λαϊκά τα τίμια, τα ανόθευτα, τα αγνά να λαλούν όλη τη νύχτα. Τα λαϊκά του Στράτου Διονυσίου, του Μάκη Χριστοδουλόπουλου και του Μητροπάνου, που εκτός από τα ηχεία η προτομή του Μητροπάνου είναι αναρτημένη στο ψηλότερο ράφι του μπαρ, τα λαϊκά των μεγάλων αισθηματιών, των απελπισμένων και των αδυσώπητων διλημμάτων (μ’ αγαπάς ή υποκρίνεσαι;). Εδώ κάθε νύχτα μαζεύεται πλήθος ετερόκλητο και στα αλήθεια παίζει κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, με ήθος, ευγένεια και μια αγνή πρόταση για ποτό, κουβέντες και ανθρωπιά που μοιράζονται όλοι με όλους. Είτε είσαι λυπημένος είτε στα χάι σου, θα συμβιώσεις με τον πλησίον, θα τσουγκρίσεις, θα χορέψεις, θα στοχαστείς, to share που λένε και στα γκουρμεδάδικα. Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για πιάτα αλλά για μοίρασμα αισθημάτων.

Περισκοπικής περιγραφής του ντεκόρ η συνέχεια: Μια αφίσα με τον Ντέιβιντ Λιντς, πάνω του ο Νίκος Παπάζογλου, ένα βινύλιο με τα Τραγούδια της Αντίστασης, τότε που ο Παπαθεμελής ήθελε να βάλει τάκο στη νύχτα και οι μαγκιές να σταματούν στις 2, ράφια με τα βιβλία, κόμικς του Μίλο Μανάρα, Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα του Νίτσε διηγήματα του Γεώργιου Βιζυηνού και επιστροφή στα περί έρωτος, χαράς, ήττας και κουβέντας, έτσι όπως οι στίχοι και τα τραγούδια είναι το πρόσχημα. Ή τα παρελκόμενα για να ενωθούν οι θαμώνες, συντετριμμένοι ως τα μύχια, ή ευτυχισμένοι έως ατελείωτης αγκαλιάς το μεδούλι, και η νύχτα γίνεται πρωί, μπήκες στις δυο μετά τα μεσάνυχτα και την ώρα που τους αποχαιρετάς το ρολόι δείχνει εβδόμη. Πρωινή.

«Τιμωρημένοι είμαστε εμείς, οι πειρατές της ηδονής, αμαρτωλοί και μόνοι». Του Θωμά Κοροβίνη, που ο Χάρης τον έχει εικόνισμα και τον λατρεύει όπως τον Γκοντάρ. «Έχεις τον λόγο μου, θα φύγω, με μαυρισμένα σωθικά, όμως δε θα βρεις στη ζωή σου, ούτε γιατρό ούτε γιατρικά». Του ιδίου. Η Κονσέρβα, να το κλείνω, δεν είναι άλλο ένα ξενυχτάδικο. Συχνάζουν ηθοποιοί γνωστοί, ή σκέτοι παλαβοί χωρίς πτυχίο. Ζωγράφοι, ποιητές, αλλά και ψυχούλες χωρίς υψηλές καλλιτεχνικές ιδιότητες, παιδιά περίεργα, παράφορα, παράξενα, ωραία που έχουν την Τζένη Βάνου εικόνισμα, πουλάκια ξένα, ξενιτεμένα και γκάμα σεξουαλικών ποικιλιών παράφορων. Στου Μούση, του Νίκου και του Χάρη είναι μια άλλη χώρα, με πρωθυπουργό τη Μοσχολιού. Στο Αμύνης τον Γκάτσο, στο Ανάπτυξης τον Νίκο Νικολαΐδη της Γλυκιάς Συμμορίας, το Πολιτισμού ανήκει από κοινού σε Τόλη Βοσκόπουλο και Μπάμπη  -Τρύπες- Παπαδόπουλο. Από κοινού επίσης μοιράζονται το Υγείας οι Νίκος Λουκίδης και Γιαννάκης Σαμαράς. Τους δυο τελευταίους αν δεν τους ξέρεις, μη στεναχωριέσαι, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι εδώ. Αλλά ρώτα τον Χάρη ποιοι είναι κι έτσι θα σου αποκαλυφθεί και το γιατί ένα σκαμπό στο μπαρ φέρει το όνομα Λουκίδης. Στην υγειά όλων και εδώ και εκεί και δι’ ευχών των Αγίων υμών.

Κονσέρβα, Πλάτωνος 9, Θεσσαλονίκη