Είναι αδύνατο να χωρέσει το μυαλό ανθρώπου ότι μπορεί να υπάρχουν άτομα, οργανώσεις, πολιτικοί χώροι, ή κόμματα που ποντάρουν στον θάνατο κάποιων απελπισμένων για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες.
Ένας καλόπιστος πολίτης, οφείλει να αγνοήσει τέτοιους ισχυρισμούς αμετροεπών ούτως ή άλλως πολιτικών, όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, όχι γιατί μπορεί να μην έχουν βάση, αλλά γιατί υιοθετώντας ακραίες απόψεις, η επίλυση κάθε σοβαρού προβλήματος γίνεται αδύνατη. Πολύ δε περισσότερο όταν το πρόβλημα είναι η ζωή ή ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου.
Η απορία όμως που προκύπτει για όσους καλοπροαίρετα έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να συμπαρασταθούν στους απεργούς πείνας είναι τι έχουν κάνει, όχι για να τούς δείξουν ότι συμφωνούν με τα αιτήματά τους, αλλά για να τούς πείσουν να σταματήσουν αυτόν τον απεγνωσμένο αλλά και αδιέξοδο αγώνα, εφόσον τελικά υπήρξε και κάποια ανταπόκριση από την πλευρά της πολιτείας, έστω κι αν αυτή δεν ήταν η επιθυμητή.
Το επιχείρημα ότι οι μετανάστες αποφασίζουν μόνοι τους και δεν χειραγωγούνται ούτε υποκινούνται μπορεί να ισχύει, όμως το να συμβουλέψεις, να εξηγήσεις, να ενημερώσεις και σε τελική ανάλυση να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να πείσεις απεγνωσμένους ανθρώπους ότι η ζωή τους, όπως κάθε ανθρώπινη ζωή, είναι πιο σημαντική από οποιοδήποτε χαρτί, νομιμοποίηση, άδεια παραμονής, αλλά και οτιδήποτε άλλο, όχι μόνο δεν συνιστά χειραγώγηση αλλά θα έπρεπε να είναι υποχρέωση καθενός που θέλει να είναι αλληλέγγυος.
Το ότι κάποιοι βάζουν σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή τους για να νομιμοποιηθούν, αντί να έχει γίνει σημαία και σημείο αναφοράς και θαυμασμού για τους αλληλέγγυους, θα έπρεπε να έχει αναγνωριστεί σαν ένα τεράστιο λάθος στο οποίο οι άνθρωποι αυτοί μέσα στην απόγνωσή τους έχουν υποπέσει και να προσπαθήσουν να τους μεταπείσουν. Εκ των πραγμάτων οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν είναι αυτοί που τους συμπαραστέκονται αφού βρέθηκαν δίπλα τους από την αρχή και έχουν αναπτύξει μαζί τους σχέση εμπιστοσύνης. Αντί γι’ αυτό όμως δηλώνουν αλληλέγγυοι στον «αγώνα ως το τέλος»
Μέσα στον ένα χρόνο παραμονής που παραχωρήθηκε στους απεργούς πείνας θα συμβούν πολλά, και στη χώρα αλλά και στον καθένα τους. Η ζωή τους μπορεί να χειροτερέψει ή να βελτιωθεί. Όμως η ελπίδα για βελτίωση προϋποθέτει την ύπαρξη της ίδιας της ζωής.
18°
