Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος: Tο χιούμορ είναι ένα όχημα για να πούμε μεγάλες αλήθειες

Ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος είναι ένας ηθοποιός που το τελευταίο διάστημα καταπιάνεται με πολλά πράγματα. Τον έχουμε δει στο θέατρο, σε σειρές στην τηλεόραση, αλλά και στον κινηματογράφο. Ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές στους «Παίκτες» του Γκογκόλ που παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία τις προηγούμενες σεζόν. Φέτος, πάλι ασχολείται με πολλά πράγματα -έχει ένα πρόγραμμα σουντόκου, όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει. Μεταξύ αυτών, ανέλαβε και την πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια, μαζί με τον Γιωργή Τσουρή. Οι δυο τους αποφάσισαν να διασκευάσουν το κλασικό έργο «Φιάκας» του Δημοσθένη Μισιτζή. Κι έτσι προέκυψε η δική τους παράσταση «Βαρόνος Φ» (Φιάκας). Μιλήσαμε μαζί του για το συγκεκριμένο ανέβασμα, για τον τρόπο που συνεργάστηκαν, για την καθαρεύουσα, τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών αλλά και τις σοβαρές θεματικές που θίγει η παράσταση με τον πιο κωμικό τρόπο.

Συνέντευξη με το Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο, με αφορμή το έργο «Βαρόνος Φ.» στο Πτι Παλαί

Στη διασκευή του κειμένου, τι στοιχεία από το αρχικό κρατήσατε; Γιατί επιλέξατε να κρατήσετε την καθαρεύουσα; Εγώ θεωρώ ότι καθιστά το έργο πιο γοητευτικό. Ωστόσο, δεν ρισκάρετε να το κάνει και πιο δύσκολο στην παρακολούθηση, ειδικά από τους νέους;
Όσο δουλεύαμε με τον Γιωργή Τσουρή τη διασκευή το στοίχημα για μας ήταν να κρατήσουμε την καθαρεύουσα διατηρώντας την διαρκώς κατανοητή. Θέλαμε το κοινό να ακούει την ομορφιά της χωρίς να δυσκολεύεται να παρακολουθήσει το νόημα. Κάναμε πολλές αλλαγές και πάντα βρίσκαμε τον τρόπο να το πετύχουμε. Είτε με συνώνυμα είτε με παράφραση είτε με εμβόλιμους αναχρονισμούς. Δεν φοβηθήκαμε ποτέ ότι θα δυσκολευτεί η νεολαία και δικαιωθήκαμε. Τα σχόλια για τη γλώσσα του κειμένου είναι θετικά και προέρχονται από όλες τις ηλικίες.

Δουλέψατε μαζί με τον Γ. Τσουρή τόσο το κείμενο όσο και τη σκηνοθεσία. Πώς μοιραστήκατε τη δουλειά; Υπήρχε κάποιο κομμάτι που είχες αναλάβει εσύ περισσότερο και κάποιο άλλο εκείνος;
Οι δρόμοι μας ξεκίνησαν τελείως παράλληλα στο κομμάτι της διασκευής. Σε μία αρμονική διαδικασία ανακαινίσαμε και εμπλουτίσαμε το κείμενο του Φιάκα. Γράψαμε από την αρχή σκηνές που δεν υπήρχαν, μονολόγους και φυσικά τους στίχους για τα τραγούδια της παράστασης. Όλες αυτές οι αλλαγές είχαν δύο βασικούς στόχους. Πρώτον όλοι οι χαρακτήρες να είναι πολυδιάστατοι, με δικά τους θέλω, ανησυχίες, φόβους και πάθη, και δεύτερον να φωτίσουμε το θέμα της αγάπης και πώς αυτή μπορεί να μας επηρεάσει. Ταυτόχρονα με τη διασκευή δουλεύαμε και τη σκηνοθεσία μας. Και όταν οι πρόβες έγιναν πρακτικές κι ο Γιωργής ανέβηκε στη σκηνή ανέλαβα περισσότερο εγώ την υποκριτική καθοδήγηση ως εξωτερικός παρατηρητής, για να μπορέσει και ο ίδιος να επικεντρωθεί στον ρόλο του.

Υπήρχαν αλλαγές στο κείμενο όταν ξεκίνησαν οι πρόβες; Ειδικά εφόσον ο Γ. Τσουρής είναι και πρωταγωνιστής στην παράσταση.
Οι πρόβες μας ήταν γιορτή, γεμάτες χαρά και ελευθερία. Όλοι οι ηθοποιοί έφερναν ιδέες ή αυτοσχεδίαζαν μέσα στην πρόβα. Τις αναζητούσαμε αυτές τις στιγμές της δημιουργίας. Και όταν έχεις μια dream team ηθοποιών ξέρεις ότι θα «γεννήσουν» υπέροχο υλικό που με σωστή διαχείριση θα μπορέσεις να το χρησιμοποιήσεις στην τελική μορφή της παράστασης.

Είναι η πρώτη σου σκηνοθεσία, έτσι δεν είναι; Πώς αισθάνεσαι για αυτό; Τόσο για το αποτέλεσμα όσο και για την ομάδα σου;
Ναι, είναι η πρώτη μου φορά. Μπήκα σε αυτή τη διαδικασία με πολύ ενθουσιασμό και λαχτάρα, χωρίς φόβο. Ένιωθα κάπως σαν να δοκιμάζω ένα καινούργιο παιχνίδι έχοντας άγνοια κινδύνου. Δεν έβλεπα μπροστά μου προβλήματα παρά μόνο ευκαιρίες και δυνατότητες. Φυσικά σε αυτό βοήθησε η υπέροχη ομάδα μας. Γ. Τσουρής, Θ. Τοκάκης, Ηρώ Μπέζου, Ευγ. Καρακατσάνη, Θ. Δόβρης και Γιοέλ Σότο. Σαν να προπονείς ομάδα NBA.

Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε ένα κείμενο του 19ου αιώνα; Τι στοιχεία επικαιρότητας με το σήμερα βλέπουμε στους ήρωες;
Η πρώτη σκέψη ήρθε από τον Γιωργή λόγω της σύνδεσης του έργου με τον πατέρα του και τον παππού του. Είχαν παίξει τον ίδιο ρόλο που ερμηνεύει τώρα ο ίδιος. Όταν το πρωτοδιαβάζαμε λοιπόν, αναζητούσαμε τι το καθιστά επίκαιρο. Βασική θεματική του έργου ήταν η απάτη. Η απάτη ενός προς πολλούς. Εμείς λοιπόν τους κάναμε όλους «απατεώνες». Όλοι αναζητούν το προσωπικό όφελος, κυρίως οικονομικό, με κάθε τρόπο. Δεν μας έφτανε όμως μόνο αυτό. Γι' αυτό βάλαμε και το στοιχείο της αγάπης, που είναι πάντα διαχρονική, ως μεγάλη αντίθετη δύναμη στην υποκρισία και το ψέμα και δημιουργώντας το ερώτημα: Μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος; Είναι η αγάπη ο καταλύτης;

Θίγονται πολύ σοβαρά ζητήματα με έναν κωμικό τρόπο. Πόσο σημαντικό είναι να τίθενται με τέτοιον τρόπο θέματα όπως η -άδολη ή μη- αγάπη, το ίδιον όφελος, η υποκρισία, η απάτη;
Το χιούμορ αγγίζει πιο γλυκά τα αυτιά μας και είναι ένα όχημα να ειπωθούν μεγάλες αλήθειες που σε δεύτερο χρόνο μπορούν να προβληματίσουν πιο ουσιαστικά τον ακροατή. Τροφή για σκέψη: Με τι γελάμε τελικά; Μήπως αυτή η κωμική ύπαρξη πάνω στη σκηνή εμπεριέχει χαρακτηριστικά που φέρουμε και εμείς;

Τι ρόλο παίζει η μουσική στο έργο; Ποιος έγραψε τους στίχους και τα τραγούδια που ακούμε; Ποια είναι η δική σου σχέση με τη μουσική; Ο Τσουρής βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι παίζει κιόλας μουσική επί σκηνής. Γιατί δώσατε βαρύτητα σε αυτό το στοιχείο;
Είχαμε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να έχουμε μουσική και τραγούδια στην παράστασή μας. Οπότε από νωρίς αρχίσαμε να γράφουμε στίχους ώστε να έχει χρόνο ο μουσικός μας, ο Ν. Γαλενιανός, να τους μελοποιήσει. Από φωνές ο θίασος σκίζει. Αλλά και η ικανότητα του Τσουρή στο κλαρινέτο/σαξόφωνο και της Καρακατσάνη στο πιάνο/ακορντεόν με στυλοβάτη τον Γιοέλ Σότο στο μπάσο έδωσαν τη δυνατότητα να έχουμε ζωντανή μουσική επί σκηνής. Προσωπικά αγαπώ πολύ τη μουσική, παίζω πιάνο από παιδί. Είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας. Ξυπνάω και βάζω μουσική στο σπίτι μου. Η ζωή είναι πιο ωραία όταν έχει soundtrack.

«Αγαπώ τη δουλειά μου γιατί δεν παύει ποτέ να με μαθαίνει καινούργια πράγματα. Να με εκπλήσσει θετικά. Ναι, με μαγεύει»

Πέρα από τη διασκευή και τη σκηνοθεσία του Φιάκα, σε βλέπουμε φέτος και στο «Merde!», που έκανε πρεμιέρα πριν λίγες μέρες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ποιος ο ρόλος σου εκεί; Μίλησέ μου λίγο για τη συνεργασία με Κουτλή-Μαγουλιώτη-Νιάρρο και Μουλά.
Υποδύομαι τον γιο ενός θεατρικού παραγωγού που γύρισε από σπουδές στην Αγγλία και αναγκάζεται να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση. Τι να πρωτοπώ τώρα για την παρέα μου; Ξαναβρεθήκαμε μετά τους «Παίχτες» με τρομερές προσθήκες στην ομάδα. Νίκος Καραθάνος, Μαριλένα Ηλία, Αποστόλης Ψυχράμης, Λυδία Τζανουδάκη, Χρήστος Πούλος. Απολαυστικοί όλοι τους. Και πιάσαμε το υπέροχο έργο του Suyako (Βασίλη Μαγουλιώτη), ένα έργο που είμαι σίγουρος ότι τα επόμενα χρόνια θα του το ζητήσουν για να το ανεβάσουν σε χώρες του εξωτερικού. Ένα κωμικό διαμάντι της θεατρικής πραγματικότητας με πανέξυπνες μεταθεατρικές παρεμβάσεις που με τον τρόπο τους υμνούν το θέατρο ξεγυμνώνοντάς το. Οι πρόβες μας απολαυστικές, πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε. Και τώρα παραστάσεις, με τον κόσμο να το έχει αγκαλιάσει ήδη. Είμαστε πανευτυχείς.

Πώς είναι η εμπειρία σου στο «VIP καλά γεράματα»; 
Υποδύομαι τον Αντώνη, ένα νεαρό «λαμόγιο» που κατά λάθος πιάνει δουλειά σε ένα γηροκομείο, ανακαλύπτει ότι δίνουν πειραματικά φάρμακα στους τροφίμους και προσπαθεί να αποκαλύψει την απάτη. Τα γυρίσματα της σειράς είναι απολαυστικά. Η δουλειά του σκηνοθέτη μας, Μιχάλη Βογιατζάκη, είναι εξαιρετική. Χαίρομαι πολύ φέτος για τους συνεργάτες που γνώρισα μέσω αυτής της δουλειάς, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Υπέροχο cast και crew.

Σε βλέπουμε τελευταία σε κωμωδίες είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση. Τι πιστεύεις για την κωμωδία σήμερα; Πόσο την έχουμε ανάγκη; Και ποια είναι τα στοιχεία μιας καλής κωμωδίας για σένα;
Νιώθω ότι η κωμωδία στη ζωή μας έχει ξαναρχίσει να γίνεται ζωτική ανάγκη. Ότι το γέλιο ξαναγίνεται προτεραιότητα. Παλιά λέγαμε ανέκδοτα συχνά, μαθαίναμε ένα καινούργιο και θέλαμε να το πούμε παντού. Γελούσαμε, υπήρχε ζωντανή επικοινωνία. Αυτό για χρόνια έχει χαθεί. Τώρα στέλνουμε αστεία βιντεάκια ο ένας στον άλλον. Τα βλέπουμε και χασκογελάμε μόνοι μας. Δεν είναι το ίδιο. Η κωμωδία στο θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο έχει αυτό το μοίρασμα, αυτή την ουσιαστική επικοινωνία που κάνει το γέλιο αυθόρμητο και αυθεντικό, παρεΐστικο, συνδέει τους ανθρώπους. Για αυτό και μία καλή κωμωδία βασίζεται πολύ στο κείμενο, στο μοίρασμα μιας ωραίας ιστορίας. Επίσης βασίζεται στον ρυθμό. Πώς ανατρέπεις το αναμενόμενο. Πώς καταργείς το δεδομένο;

Πώς συνδυάζεις πρόβες για διαφορετικά θεατρικά, συγγραφή και σκηνοθεσία, ηθοποιία αλλά και γυρίσματα για τηλεόραση, όταν έχεις; Υπάρχει κάποια μαγική συνταγή ή απλά συμβαίνει;
Και φέτος το πρόγραμμά μου ήταν ένα «σουντόκου». Πρακτικά λοιπόν για να τα προλάβω όλα, έπρεπε να βγαίνουν οι χρόνοι. Θέλει πολύ καλό προγραμματισμό. Ενεργειακά-σωματικά, από θέμα αντοχής, εννοείται υπάρχουν πάνω και κάτω. Αλλά ψυχικά και πνευματικά δεν με κουράζει η δουλειά μου, την απολαμβάνω, έχει δημιουργία, έχει παιχνίδι, έχει χαρά. Την αγαπώ γιατί δεν παύει ποτέ να με μαθαίνει καινούργια πράγματα. Να με εκπλήσσει θετικά. Ναι, με μαγεύει.

Δείτε λεπτομέρειες για την παράσταση στο city guide της Athens Voice