Ηλίας Μουλάς: Τo Μerde! είναι μια κωμωδία που δεν αφορά μόνο το θέατρο
Συνέντευξη με έναν από τους πρωταγωνιστές του νέου έργου του Βασίλη Μαγουλιώτη, που κάνει πρεμιέρα σήμερα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά


Ο Ηλίας Μουλάς μάς μίλησε για το πώς γεννήθηκε το «Merde!», για τον ρόλο του αλλά και πώς το έργο, με αφετηρία το θέατρο, θέτει θέματα που αφορούν κάθε εργασία
Ο Ηλίας Μουλάς πρωταγωνιστεί στο «Μerde!», σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή και Βασίλη Μαγουλιώτη, με μουσική του Γιάννη Νιάρρου. Η ομάδα των «Παικτών», έπειτα από τα απανωτά sold out και την εκπληκτική τους χημεία επί σκηνής, επιστρέφει με μια νέα παράσταση, σε πρωτότυπο ελληνικό κείμενο του του Suyako (κατά κόσμον Βασίλη Μαγουλιώτη). Χρυσή προσθήκη στην ομάδα, ο Νίκος Καραθάνος. Το έργο κάνει πρεμιέρα σήμερα, 24 Ιανουαρίου, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Με αφορμή το συγκεκριμένο εργο, μιλήσαμε με τον Ηλία Μουλά, έναν από τους πρωταγωνιστές της παράστασης και μοιράστηκε μαζί μας το πώς ξεκίνησε η ιδέα του Merde, ποιος είναι ο ρόλος του, τι θέματα πραγματεύεται και πόσο τα θέματα που θίγει αφορούν εντέλει όλον τον κόσμο.

Ηλίας Μουλάς: Συνέντευξη με αφορμή το «Merde!»
Πώς ξεκίνησε η ιδέα του «Merde!»;
H ιδέα ήταν του Βασίλη Μαγουλιώτη, που ήθελε να γράψει μια κωμωδία γύρω από το θέατρο. Άρχισε να μοιράζεται σιγά σιγά τις ιδέες του μαζί μας και εμείς του δίναμε το δικό μας feedback. Οπότε, μέσα από συζητήσεις, συναντήσεις και ανταλλαγή ιδεών δημιουργήθηκε το Merde! με μουσική που έχει γράψει ο Γιάννης ο Νιάρρος. Είναι πολύ «homemade» από εμάς και είναι κάτι που μας εξιτάρει πάρα πολύ. Δεν παίρνουμε ένα κλασικό έργο όπως ήταν οι «Παίκτες» του Γκόγκολ, δοκιμασμένο και αγαπημένο από τους κριτικούς και να δούμε πώς θα το παρουσιάσουμε. Αλλά κάνουμε κάτι εξ ολοκλήρου δικό μας.
Είναι μια παράσταση για τα κακώς κείμενα του ελληνικού θεάτρου, όπως γράφει το δελτίο τύπου. Μπορείς λίγο να μου το εξηγήσεις αυτό;
Όντως στην παράσταση «ακουμπάμε» και αρκετά σκληρά θέματα που συμβαίνουν και μέσα στο θέατρο και όχι μόνο. Τα ίδια παρατηρούμε και σε διάφορους τομείς της κοινωνίας μας. Για παράδειγμα το πόσο σκληρές είναι οι πρόβες, πώς μπορεί να γίνονται ψυχολογικά βίαιες, για τη θέση της γυναίκας μέσα στην πρόβα, τις συλλογικές συμβάσεις, τα σωματεία, το #metoo. Θίγονται επίσης και θέματα που ο κόσμος δεν πολυγνωρίζει, όπως το κομμάτι των παραγωγών, το πώς κλείνουν τα χρήματα στο θέατρο και πώς επιλέγεται ένας θίασος. Έχει αρκετό ζουμί πώς λειτουργεί αυτή η κοινωνία του θεάτρου.
Ωστόσο, προσπαθούμε μέσα από αυτήν την παράσταση, στο τέλος να είναι μια ερωτική επιστολή -όπως λέμε συχνά- στο ελληνικό θέατρο. Προσπαθούμε να του ανοίξουμε την καρδιά, να του βγάλουμε όλα τα ζουμιά είτε καλά είτε κακά και εντέλει να δείξουμε τι είναι αυτό που το κάνει τόσο μαγικό και ξεπερνά όλα αυτά τα κακώς κείμενα που υπάρχουν.
Να τονίσουμε βέβαια ότι όλα αυτά τα θέματα υπάρχουν σε πάρα πολλούς τομείς, όχι μόνο στο θέατρο. Απλώς εμάς αυτή είναι η δουλειά μας και ο χώρος μας.
Αυτό που έχει πετύχει ο Βασίλης Μαγουλιώτης με την πένα του εδώ είναι ότι οι διαδρομές αυτών των πλασμάτων, η πορεία που έχουν τα πάθη τους και τα θέλω τους να είναι πολύ κοινά και αναγνωρίσιμα από όλους μας. Απλώς αυτοί ο ίδιοι χαρακτήρες με άλλα ονόματα θα μπορούσανε να είναι οπουδήποτε αλλού, να κυνηγούσαν πάλι τα δικά τους όνειρα και τα δικά τους θέλω.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στο έργο;
Ο ρόλος μου είναι ο Ηλίας. Όλων των παιδιών οι ρόλοι είναι τα ονόματά τους. Αυτό είναι και ένας φόρος τιμής στις παλιές ελληνικές ταινίες, που μετά από ένα σημείο όλοι οι ηθοποιοί χρησιμοποιούσαν τα ονόματά τους (πχ Κωνσταντάρας). Και το κάναμε και για την ευκολία να μη μαθαίνουμε άλλα ονόματα. Ο Ηλίας συγκεκριμένα προέκυψε έπειτα από μια φιλική συζήτηση. Καθώς τρώγαμε και πίναμε και γελάγαμε, λέω στον Βασίλη: «βλέπω που παίρνετε όλοι εσείς συγχαρητήρια για το πόσο εξαιρετικοί είστε και στα σοβαρά σας έργα και στο δράμα σας, ενώ με μένα μόνο γελάνε, κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά». Και μέσα από αυτό το περιστατικό, γεννήθηκε ο ρόλος μου.
Ο Ηλίας είναι ένας ηθοποιός σε αυτόν τον κόσμο του «Μerde!» που ξεκινά πάνω στη ρωγμή του χαρακτήρα του, με την ανησυχία ότι θέλει να γίνει «σοβαρός» ηθοποιός: «Δεν θέλω πια να παίζω σε κωμωδίες. Θέλω να γίνω ένας σοβαρός ηθοποιός». Επειδή κάποιες φορές είναι ένα κομμάτι που το έχω νιώσει μέσα μου, παρόλο που λατρεύω την κωμωδία, υπάρχουν αρκετά δικά μου στοιχεία μέσα σε αυτό. Απλώς τα έχουμε τεντώσει, τα έχουμε μεγεθύνει και προς χάριν της κωμωδίας. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι και ακριβώς ο εαυτός μου επί σκηνής.
Άλλωστε όταν έγραφε ο Βασίλης το έργο είχε στο νου του ήδη τη διανομή, τουλάχιστον όσον αφορά τον Γιάννη Νιάρρο, τον Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο και έμενα. Επομένως, είναι ένας ρόλος που έχει δημιουργηθεί με δικά μου στοιχεία και μετά ο Βασίλης με τη δικιά του πένα τον έχει πάει προς μια άλλη πλευρά που δεν είμαι ακριβώς εγώ. Αλλά έχουμε αρκετά κοινό DNA o Ηλίας του «Merde!» με μένα.

Μίλησέ μου λίγο για την προσθήκη του Νίκου Καραθάνου στο έργο
Ο Νίκος Καραθάνος κάνει τον θεατρικό παραγωγό στο έργο μας. . Είναι δηλαδή το κεφάλαιο, τα λεφτά. Είναι εκείνος που παίρνει τις σκληρές αποφάσεις, αυτός που φυτεύει και θερίζει ό,τι θέλει. Είμαστε και πάρα πολύ χαρούμενοι για αυτήν τη συνεργασία, γιατί με έναν τρόπο ταιριάζουμε πάρα πολύ εμείς η παρέα που έχουμε ξαναδουλέψει με τον Νίκο Καραθάνο, παρόλο που έχουμε μια διαφορά μιας γενιάς.
Το στοιχείο του χαρακτήρα του που μας έκανε να «κολλήσουμε» αμέσως μαζί του είναι ότι έχει μια τρομακτική παιδικότητα, με έναν πολύ όμορφο τρόπο στο πώς αντιλαμβάνεται κάθε μέρα κάθε πρόβα από την αρχή με ενθουσιασμό και χαρά, το οποίο «κούμπωσε» τέλεια με τη δικιά μας τρέλα.

Επειδή είστε μια παρέα και εκτός θεάτρου, πώς το βιώνετε αυτό στις πρόβες; Σας διευκολύνει ή σας δημιουργεί προβλήματα;
Μας το λένε συνέχεια ότι είμαστε μια παρέα, φίλοι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι και στους «Παίκτες» αλλά και εδώ δεν μας σταματάει το ότι είμαστε επαγγελματίες σε αυτό που κάνουμε. Απλώς η φιλική μας σχέση είναι ένα μικρό έξτρα που έχουμε που θα μας βοηθήσει και όταν τελειώσουμε την πρόβα να επικοινωνήσουμε, να συζητήσουμε θέματα που αφορούν στην παράσταση, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις με άλλους θιάσους. Την ώρα της πρόβας όμως δεν μας επηρεάζει πολύ το ότι είμαστε παρέα και εκτός δουλειάς. Απλώς θα έλεγα ότι υπάρχει πάντα μια ενέργεια πιο «γαργαληστική». Κοιτάζει ο ένας στα μάτια τον άλλο, ξέρουμε ότι είμαστε φίλοι άλλα ότι τώρα δουλεύουμε.
Αν έπρεπε να σου πω ποια είναι η δυσκολία, θα έλεγα ότι είναι ότι πρέπει κάποιες φορές να έχω στο νου μου να κοντρολάρω λίγο την οικειότητα που αισθάνομαι ειδικά για κάποια άτομα (πχ με πχ με τον Χρυσανθόπουλο είμαστε φίλοι πάνω από 12-13 χρόνια). Γιατί ναι μεν είμαστε φίλοι, αλλά αυτή τη στιγμή της πρόβας είμαστε συνάδελφοι, είμαστε με άλλο κόσμο, που τουε άλλους δεν τους ενδιαφέρει πόσο γνωριζόμαστε. Αυτό μπορεί ενίοτε να σε μπλοκάρει και πρέπει να το έχεις συνεχώς στο μυαλό σου.
Πώς μοιράζεις την ενέργειά σου από τον έναν ρόλο στον άλλο μέσα στην ίδια ημέρα, όταν έχεις γυρίσματα για την τηλεόραση, πρόβες και παραστάσεις για το θέατρο;
Με θάρρος και θράσος. Είναι μια δουλειά, πρέπει να δουλέψουμε, πρέπει να πληρώσουμε και τους λογαριασμούς μας, οπότε θα ξεκινήσεις, θα είσαι καλά προετοιμασμένος και με τη μελέτη που έχεις κάνει, θα κάνεις τον ρόλο σου, θα πεις τα λόγια σου, θα δουλέψεις προσωπικά και μαζί με τον σκηνοθέτη και μετά θα πας στην επόμενη δουλειά σου, που έχεις έναν άλλο ρόλο να αντιμετωπίσεις. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να σου πω ότι είναι κάτι που με δυσκολεύει το πώς θα βουτήξω από τον έναν ρόλο στον άλλο. Μια χαρά θα γίνει και μια χαρά θα βγω και θα προσπαθήσω να έχω και ζωή έξω από το θέατρο.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές αυτό που κάνουμε είναι μόνο να δουλεύουμε ακατάπαυστα. Αλλά αυτό το κάνει πολύς κόσμος. Δεν το κάνουμε μόνο εμείς οι ηθοποιοί. Και ίσα ίσα είμαστε τυχεροί το ότι κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Είμαστε τυχεροί γιατί αυτό που θέλαμε έχει γίνει δουλειά μας και πληρωνόμαστε γι’ αυτό. Οπότε το βουλώνω και χαμογελάω.

«Η χρονιά του Υδροχόου»: Εξήγησέ μου λίγο αυτό το project, στο οποίο συμμετείχες στην εποχή της καραντίνας
«Η χρονιά του Υδροχόου» είναι μια ακουστική ταινία, ένα πρότζεκτ που έφτιαξε ο Βασίλης Μαγουλιώτης μέσα στην καραντίνα. Ένας λόγος που ξεκίνησε ήταν για να μην αποτρελαθούμε, καθώς υπήρξε κάτι να μας δώσει ελπίδα και δύναμη. Και είμαι πολύ χαρούμενος που ο Βασίλης μου πρότεινε να είμαι σε αυτό και να δώσω τη φωνή μου στον Βάιο, τον πρωταγωνιστή. Είναι πολύ «τρελό» πρότζεκτ, πολύ εμπνευσμένο από την εποχή της καραντίνας, από εκείνη τη φάση των θεωριών συνωμοσίας που υπήρχαν τότε γύρω από τον Πλανήτη μας. Μέσα σε αυτό το κλίμα, εγώ υποδύομαι έναν απλό καθημερινό τυπάκο, ο οποίος καταλήγει να φτάνει να προσπαθεί να σώσει τον πλανήτη, λέγοντας την αλήθεια. Ωστόσο, όλοι τον περνάνε για τρελό.
Σε αυτή τη φάση, εδώ και κάποιο διάστημα, γίνονται προσπάθειες από τον Βασίλη Μαγουλιώτη να λάβει χρώμα και σχήμα και να γίνει ένα animation, ώστε να μπορεί ο κόσμος να το δει.
Ζω στα σύνορα πραγμάτων. Στα σύνορα του τσιμέντου και του πράσινου, της ησυχίας και της φασαρίας. Και μου αρέσει ότι με ένα βήμα μπαινοβγαίνω σε αυτά.
Γεννήθηκες Γερμανία, μεγάλωσες Γκύζη, τα καλοκαίρια σου τα περνάς στην Ικαρία. Μεγάλες αντιθέσεις περιοχών και νοοτροπιών. Πώς έχουν επιδράσει στη ζωή σου, στην καθημερινότητά σου, στον τρόπο σκέψης σου και στον τρόπο που δουλεύεις;
Στη Γερμανία έζησα μέχρι 4 ετών αλλά επισκέπτομαι συχνά τη Βρέμη, καθώς ζει εκεί ο πατέρας μου. Αυτό που μου δίνει η Γερμανία είναι ότι πάντα είχα μέσα μου αυτό το παράδειγμα αυτής της πόλης της Βρέμης, όπου έβλεπα πώς είναι όταν μια κοινωνία λειτουργεί σωστά. Κάθε φορά που πήγαινα μου έκανε πάντα εντύπωση η καθαριότητα, η ευγένεια, η τήρηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας… Αυτό είναι ένα κομμάτι, που πάντα μου άρεσε και καθώς το συζητούσαμε με τον πατέρα μου, έπαιρνα από μικρός ωραία στοιχεία που προσπαθούσα να τα φέρω εδώ πέρα.
Όσο για την Ικαρία, αυτό που κρατάω και κουβαλάω μέσα μου είναι η οικογένεια, το όμορφο μιας κλειστής κοινωνίας. Όταν πάμε στο χωριό, νιώθω σαν να βρισκόμαστε όλοι σε μια τεράστια αυλή. Αυτή η αίσθηση ότι βγαίνεις από το σπίτι, βλέπεις φίλους, ξαδέρφια, πηγαίνει ο ένας στο σπίτι του άλλου, είναι μοναδική. Νιώθω πολύ απότομα μια φοβερή οικειότητα για τα πάντα, από τους ανθρώπους μέχρι τις πέτρες και τα δέντρα που έχει η Ικαρία. Και έτσι μαλακώνει την ψυχούλα μου! Μακάρι να μπορέσω να έχω τη μακροζωία τους, αλλά δεν το πιστεύω γιατί ζω στο κέντρο της Αθήνας, με τους ρυθμούς αυτής της πόλης. Λατρεύω τη χαλαρότητα που έχουν και προσπαθώ να τη φέρνω. Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο.
Τέλος, η περιοχή του Γκύζη είναι το μέρος που μεγάλωσα. Είναι μια ξεχασμένη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας, ακόμα έχουμε τον μανάβη μας και κάποια άλλα στοιχεία από τις παλιές κλασικές γειτονιές, ενώ δεν έχουμε άπειρα Airbnb. Με το που βγεις από τα σύνορα της γειτονιάς, υπάρχει ο χαμός της πόλης που μου αρέσει καθώς απέναντι βρίσκονται τα Εξάρχεια, με τα μπαρ, τον θόρυβο, τα γκράφιτι. Ενώ το Γκύζη είναι μια γειτονιά, που είναι λίγο ησυχα τα πράγματα. Έχουμε πάρα πολλές πολυκατοικίες αλλά έχουμε και ένα πάρκο, το Πεδίον του Άρεως . Ζω, εντέλει στα συνορα πραγμάτων. Στα σύνορα του τσιμέντου και του πράσινου, της ησυχίας και της φασαρίας. Και μου αρέσει ότι με ένα βήμα μπαινοβγαίνω σε πράγματα.

Η κατακλείδα σου για το «Merde!»;
Το «Μerde!» είναι σαφώς μια παράσταση για το θέατρο για ηθοποιούς, σκηνοθέτες, παραγωγούς κλπ. Αλλά δεν είναι ένα έργο που αφορά μόνο καλλιτέχνες και επομένως είναι εσωτερικής καύσης. Αυτό που έχει πετύχει ο Βασίλης Μαγουλιώτης με την πένα του εδώ είναι ότι οι διαδρομές αυτών των πλασμάτων, η πορεία που έχουν τα πάθη τους και τα θέλω τους να είναι πολύ κοινά και αναγνωρίσιμα από όλους μας. Προσπαθούν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, δεν ξέρουν τι θέλουν και προσπαθούν να το βρουν μέσα από μια καινούρια πορεία, θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Απλώς όλο αυτό συμβαίνει κάτω από τη στέγη του θεάτρου, με το οποίο τυχαίνει εμείς να έχουμε οικειότητα. Οι ίδιοι χαρακτήρες με άλλα ονόματα, θα μπορούσανε να βρίσκονται οπουδήποτε αλλού, να κυνηγούσαν πάλι τα δικά τους όνειρα και τα δικά τους θέλω.

Δείτε λεπτομέρειες για την παράσταση «Merde!» στο city guide της Αthens Voice
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι εμβληματικές παραστάσεις, τα μεγάλα ονόματα της Τέχνης, οι ιστορικές αφίσες, οι χώροι
Μια παράσταση που ξεκίνησε την Κυριακή της Αποκριάς και θα ρίξει αυλαία πριν την Καθαρή Δευτέρα
Μια μέρα γεννηθήκαμε, μια μέρα θα πεθάνουμε, το θέμα είναι τι κάνουμε στο ενδιάμεσο
Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη της παράστασης «Η ράβδος» που ανεβαίνει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής
Ένα κορυφαίο αντιπολεμικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας και μία μεγάλη ερωτική ιστορία
Μετά από μια επιτυχημένη πορεία, το αριστούργημα της Βιρζινί Ντεπάντ ρίχνει αυλαία
Μιλήσαμε με τον Βασίλη Λούρα για το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ του που προβάλλεται αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους από το CINOBO
Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη μιας sold out ερωτικής παράστασης
Μια παράσταση βασισμένη στην αληθινή ιστορία ενός εγκλήματος που είχε συγκλονίσει το Παρίσι τη δεκαετία του 1930
Με το «ΜΑΜΙ» στρέφεται και πάλι σε μνήμες βιωμάτων, μετασχηματισμένες σε αισθητικό γεγονός. Τα ολόγυμνα σώματα των ηθοποιών ανάγονται σε κινούμενα γλυπτά ιδιαίτερης ομορφιάς.
Η Άννα Μιχελή σκηνοθετεί τον Φοίβο Παπακώστα και την Κατερίνα Σπύρου
3 πρεμιέρες και μια παράσταση που κλείνει αυλαία στα τέλη του μήνα
Η Μαριάννα Πολυχρονίδη ερμηνεύει τη ζωή και τα τραγούδια της Στέλλας Χασκίλ σε μια μουσική παράσταση
Ο Τάσος Σαγρής σκηνοθετεί το λογοτεχνικό αριστούργημα, με πρωταγωνίστρια τη Σίσσυ Δουτσίου
Ένας από τους καλύτερους κωμικούς της Βρετανίας μιλάει στην Athens Voice κι ετοιμάζεται να επισκεφτεί την Αθήνα
Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθετεί ένα κοινωνικό δικαστικό δράμα με τον Γρηγόρη Βαλτινό στον ρόλο του μαχητικού και αδέκαστου δικηγόρου μιας σκοτεινής και περίπλοκης υπόθεσης
Οι αναγνώστες μας, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, επέλεξαν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια. Δείτε το αποτέλεσμα
Οι αναγνώστες μας, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, επέλεξαν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια. Δείτε το αποτέλεσμα.
Οι αναγνώστες μας, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, επέλεξαν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια. Δείτε το αποτέλεσμα.
Οι αναγνώστες μας, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, επέλεξαν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια. Δείτε το αποτέλεσμα.
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.