«... όπως πλησίον του Πολυτεχνείου εγερθή και το Μουσείον... τα δύο ταύτα δια τας ωραίας τέχνας αναγκαία καταστήματα», γράφει στη δωρεά της η Ελένη Τοσίτσα, η οποία διέθεσε όλη τη περιουσία που κληρονόμησε στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία, το Πολυτεχνείο και το Αρχαιολογικό Μουσείο και συνετέλεσε καθοριστικά στην ίδρυση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, το 1866.
Το μουσείο στεγάζεται σ’ ένα επιβλητικό νεοκλασικό κτήριο του 19ου αιώνα σε σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα L.Lange τα οποία τροποποίησε όταν ανέλαβε την επίβλεψη, ο Π. Κάλκος και την τελική διαμόρφωση έκανε ο Ερν. Τσίλλερ.
Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει, μέσα από τις μοναδικές και πλούσιες συλλογές, αντιπροσωπευτικά ευρήματα από όλους τους πολιτισμούς που άνθισαν στον ελληνικό χώρο από την προϊστορική εποχή ως την ύστερη αρχαιότητα. Σημαντική επίσης είναι η αιγυπτιακή συλλογή καθώς και η συλλογή Σταθάτου (αντικείμενα από την μέση εποχή που χαλκού μέχρι τη μεταβυζαντινή περίοδο).
Θησαυροί από τους τάφους των Μυκηνών, αγάλματα και γλυπτά, εκπληκτικές, τοιχογραφίες της Σαντορίνης, όπως η «Ανοιξη» ή «οι Πυγμάχοι» , αγγεία της γεωμετρικής εποχής όπως «ο Αμφορέας του Διπύλου», μικροτεχνία, επιτύμβια ανάγλυφα αποτελούν μέρος των 11000 εκθεμάτων του μουσείου και το κατατάσσουν δικαίως σ’ ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδος και πιο σημαντικά του κόσμου
Θα σταθώ ιδιαίτερα στα γλυπτά γιατί εκεί αναδεικνύεται όλο κάλλος και αρμονία της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής τέχνης. Οι καλλιτέχνες λάτρεψαν την ιδανική ομορφιά του ανθρώπινου κορμιού και με τη σμίλη τους έδωσαν αθάνατα έργα τα οποία τεκμηριώνουν με τον καλύτερο τρόπο την προέλευση της λέξης «άγαλμα» από το ρήμα αγάλλομαι, προσφέροντας μία αγαλλίαση ψυχής στον θεατή.
Αριστουργήματα της γλυπτικής όπως ο Ποσειδώνας του Αρτεμισίου, ο Αναβάτης του Αρτεμισίου, ο Εφηβος των Αντικηθύρων ή άλλων ηρώων, κούρων και κορών από μάρμαρο ή χαλκό, υπερφυσικού ή κανονικού μεγέθους, μεταβάλλονται με τη δραματικότητα των μορφών τους σε ενεργούς ηθοποιούς που καλούν τον επισκέπτη να μπει βαθειά στην υπόθεση του έργου που παίζεται μέσα στις αίθουσες της συλλογής των γλυπτών, είτε πρόκειται για σκηνές από τη ζωή είτε από το θάνατο όπου εκεί τότε ο θεατής μπορεί να «δει» μορφοποιημένη σκέψη των ζωντανών μπροστά στους νεκρούς τους και να αισθανθεί τον πόνο και την θλίψη τους.
Φέτος το Αρχαιολογικό Μουσείο γίνεται 150 ετών. Το γεγονός αυτό γιορτάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς με πληθώρα εκδηλώσεων που σκοπό έχουν να τιμήσουν το σημαντικότερο αρχαιολογικό μουσείο της χώρας, το οποίο όμως ίσως για αρκετό κόσμο παραμένει ακόμη ο μεγάλος άγνωστος. Με την ευκαιρία όλων αυτών των εκδηλώσεων το μουσείο ανοίγει τις πόρτες του και μας περιμένει να το ανακαλύψουμε ξανά και ξανά, γιατί μία επίσκεψη δεν είναι αρκετή.
«Η Ανοιξη», 16ος αιώνας πΧ
Πρόκειται για τη μοναδική τοιχογραφία του Ακρωτηρίου Θήρας που βρέθηκε ολόκληρη στη θέση της να κοσμεί τρεις τοίχους του ίδιου δωματίου.
«Αμφορέας του Διπύλου», το πιο σημαντικό αγγείο της γεωμετρικής εποχής και ένα από τα πιο φημισμένα έργα αρχαίας Ελληνικής κεραμικής και αγγειογραφικής τέχνης.
Χρυσό ομοίωμα ζυγαριάς ψυχών, 16ος αι. π.Χ..Από τάφο των Μυκηνών
Μία από αυτές τις εκδηλώσεις είναι η ομαδική εικαστική έκθεση που εγκαινιάζεται την Τρίτη 7/06/16 στις 8:30 στην ΙΑΝΟΣ Αίθουσα Τέχνης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Μικρής Αρκτου και την επιμέλεια της Ιριδας Κρητικού. Στα πλαίσια της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 28 Ιουνίου στις 20:30 διάλεξη της Διευθύντριας του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, Δρ Μαρίας Λαγογιάννη.
Αντλώντας έμπνευση από τα εκθέματα των συλλογών του Μουσείου, αλλά και από το ίδιο το κτίριο και την ιστορία του, οι καλλιτέχνες αποτυπώνουν μέσα από την προσωπική τους ματιά διαφορετικές πτυχές και θεάσεις του χώρου και των δράσεων του Μουσείου.
9°
