Όταν τρώω πολλά yuzu, muzu, kuzu, φιόγκους, κορδελάκια και τέλειες χωρίστρες στην πατημένη κουταλιά του πουρέ (αυτό από κάπου το ’χω κλέψει, αλλά μ’ άρεσε), θέλω κάτι δυνατό για να συνέλθω.
Προχτές, λοιπόν, παίρνω το δρόμο προς Μεταξουργείο, πάντα βάζω σημάδι μέσα στα σκοτάδια τα φώτα του παλιού νεοκλασικού. Το ίδιο σημάδι είχε βάλει και ο ταξιτζής, το ήξερε το Aleria… «α, κυρία μου, έχω φέρει πολλές φορές κόσμο εδώ, Έλληνες και ξένους». Το γνωστό εστιατόριο βρίσκεται στην ίδια θέση την τελευταία δεκαετία, ευτυχώς δεν το πτόησε η σκοτεινιά της περιοχής ούτε και της εποχής.
Είναι ένας πανέμορφος χώρος, με τραπέζια και λινά τραπεζομάντιλα, κομψά αντικείμενα, λουλούδια, μια μικρότερη σάλα με υπέροχη σφυρήλατη πόρτα που βλέπει στον κήπο. Χώρος που ενώ είναι πολυτελής προσφέρει χαλάρωση και ρομάντζα. Στην κουζίνα τα τελευταία 4 χρόνια αρχηγός είναι ο καταπληκτικός Γκίκας Ξενάκης, φτιάχνει πιάτα ελληνικής δημιουργικής κουζίνας και κερδίζει συνεχώς βραβεία. Μ’ αρέσει πολύ η πληθωρική του ματιά, το «χέρι» του, η έμπνευσή του, μ’ αρέσει που διαθέτει και κάτι που λείπει από πολλούς Έλληνες σεφ της γενιάς του. Δηλαδή, κάνει κι αυτός καλές χωρίστρες στον πουρέ, στήνει πιάτα-πίνακες, χρησιμοποιεί εξωτικά υλικά («το yuzu είναι ένα ωραιότατο ασιατικό λεμόνι που δίνει ένταση στα φαγητά»), αλλά έχει και αυτοπεποίθηση, δεν κωλώνει να πιάσει ας πούμε μια φασολάδα και να της αλλάξει τα φώτα με τρόπο ώστε να βγάζει ατόφια ελληνική γεύση και μαζί να είναι σύγχρονη και «γκουρμέ».
Ξεκινήσαμε με ονειρεμένες amuse buches, συνεχίσαμε με τέλεια «χορτόπιτα» –φανταστείτε ένα φύλλο με πάνω του χόρτα, μυρωδικά και κρέμα φέτας (€10), δοκιμάσαμε ταρτάρ μαγιάτικου με περγαμόντο, γέμιση από ντολμαδάκια και κρέμα από αυγό αχινού (τελειότης, €15), ορτύκι Γρεβενών με παντζάρια, καπαρόφυλλα και σάλτσα από σταφίδες, ζεστό μους κολοκύθας με κάστανα, απάκι και φρέσκια τρούφα (€16), κι ένα πιάτο που γνώρισε την αποθέωση: «παστίτσιο» με χοντρό μακαρόνι, ουρά μόσχου μπρεζέ (κρεατάκι να λιώνει στο στόμα), μανιτάρια σιτάκε κι από πάνω αφράτη μπεσαμέλ.
Ακολούθησαν τα κυρίως, κόκορας με κανελόνι πατάτας γεμιστό με σκοτύρι Ίου (€18), κουσκουσάκι μπουρδέτο με σκορπίνα (€19), ψητό αρνάκι με ζεστή μους ρεβυθάδας, μαραθόριζα και πούδρα ελιάς (€19). Στη τέλεια φαγοποτική βραδιά πρόσθεσαν πόντους πολλούς το εξαιρετικό σέρβις, η κάβα με τα καλά κρασιά, τα γλυκά, οι ωραίες (και στη σωστή ένταση) μουσικές. Οι τιμές θεωρώ ότι είναι value for money, για μια πρώτη γνωριμία υπάρχει και το menu degustation με €44. Σε λίγες μέρες ανοίγει τον υπέροχο κήπο, πρασινάδες, ησυχία, φινέτσα και ρομάντζες, από τις καλύτερες που μπορείς να ζήσεις τις καλοκαιρινές αθηναϊκές νύχτες.
Μ. Αλεξάνδρου 57, Μεταξουργείο, 2105222633, μόνο βράδυ, κλειστά Κυριακή
Ατµοσφαιρικό ντεκόρ, αυλή που θυµίζει γαλλική εξοχή και εσωτερικό σε δυο επίπεδα. Πάνω γυάλινη οροφή για να βλέπεις τ' αστέρια. Μενού διά χειρός Γκίκα Ξενάκη, από τα καλύτερα στην ελληνική δηµιουργική κουζίνα. Και µπαρ για ποτό. Καθημερινά από τις 8μμ, Κυριακή κλειστά.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
10°
