Ινδία: Το τελευταίο καταφύγιο των ασιατικών λιονταριών έχει γίνει εφιάλτης για τους κατοίκους της Γκουτζαράτ
Η Ινδία αντιμετωπίζει ένα πρωτόγνωρο και σύνθετο πρόβλημα. Οι αρχές πανηγυρίζουν για την αύξηση του πληθυσμού των ασιατικών λιονταριών, ενός είδους που κάποτε βρέθηκε στο χείλος της εξαφάνισης, όμως πίσω από τα στατιστικά στοιχεία, οι κάτοικοι της Γκουτζαράτ βιώνουν έναν πραγματικό εφιάλτη.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, πάνω από 20 άνθρωποι στην Ινδία έχουν χάσει τη ζωή τους από επιθέσεις λιονταριών, ενώ οι επιθέσεις στα κοπάδια των κτηνοτρόφων έχουν γίνει ολοένα και πιο συχνές.
Η πιο συγκλονιστική περίπτωση καταγράφηκε σύμφωνα με το CNN με τον πεντάχρονο Πάλσινγκ Ατζνέρα, ο οποίος έπαιζε με τα αδέλφια του σε ένα χωράφι, όταν ξαφνικά ένα λιοντάρι εμφανίστηκε και τον άρπαξε. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της οικογένειας να τον σώσει, το ζώο τον παρέσυρε μέσα στο δάσος, και το παιδί βρέθηκε αργότερα νεκρό.
Τα λιοντάρια είχαν φτάσει στα πρόθυρα εξαφάνισης στην Ινδία
Τα ασιατικά λιοντάρια φέρουν χαρακτηριστική σκοτεινή χαίτη και μοναδικές πτυχώσεις στο δέρμα της κοιλιάς τους και είναι ελαφρώς μικρότερα από τους αφρικανικούς τους συγγενείς. Παλαιότερα περιφέρονταν στη Μέση Ανατολή και την Ασία, αλλά σήμερα η Γκουτζαράτ φιλοξενεί τον τελευταίο άγριο πληθυσμό ασιατικών λιονταριών στον κόσμο.
Τα λιοντάρια είχαν φτάσει στα πρόθυρα εξαφάνισης στην Ινδία, πριν τεθεί σε ισχύ απαγόρευση θανάτωσης πριν από έναν αιώνα στην πολιτεία της Γκουτζαράτ. Οι πρόσφατες προσπάθειες διατήρησης έχουν αυξήσει τον πληθυσμό κατά 30%, φτάνοντας τα 891 ζώα μέσα σε πέντε χρόνια.
Οι περιβαλλοντολόγοι λένε ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας οφείλεται στη μοναδική σχέση ανθρώπων και λιονταριών, όπου οι ντόπιοι κερδίζουν από την παρουσία των λιονταριών και τα ζώα έχουν χώρο να περιφέρονται. Ωστόσο, αυτή η αλληλεξάρτηση δοκιμάζεται καθώς αυξάνεται ο πληθυσμός των λιονταριών.
«Τα λιοντάρια έχουν βρεθεί σε υπόγεια πάρκινγκ ξενοδοχείων… πάνω στις στέγες των σπιτιών. Καθίζουν στις ταράτσες και ουρλιάζουν», είπε ο βιολόγος άγριας ζωής Ράβι Τσέλαμ, συντονιστής του δικτύου διατήρησης Biodiversity Collaborative.
«Μόλις ένα λιοντάρι μετακινηθεί σε περιοχές που κυριαρχούν οι άνθρωποι, η πιθανότητα επίθεσης σε ανθρώπους αυξάνεται», πρόσθεσε.
Για περισσότερες από δέκα δεκαετίες, ο Τσέλαμ και άλλοι περιβαλλοντολόγοι πιέζουν την κυβέρνηση της Γκουτζαράτ να μεταφέρει μερικά λιοντάρια σε δεύτερο βιότοπο εκτός της πολιτείας.
Αλλά τα λιοντάρια της Γκουτζαράτ παραμένουν εκεί, και ο αριθμός τους συνεχίζει να αυξάνεται – δημιουργώντας πιθανότητα συγκρούσεων – παρά απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που όριζε την μεταφορά τους.
Αναπτυσσόμενος πληθυσμός
Το Εθνικό Πάρκο Gir – προστατευόμενη έκταση 545 τετραγωνικών μιλίων, περίπου όσο η πόλη του Λος Άντζελες – ιδρύθηκε το 1965 για την προστασία απειλούμενων ειδών, συμπεριλαμβανομένων των ασιατικών λιονταριών. Τα περισσότερα από τα λιοντάρια της Γκουτζαράτ ζουν πλέον έξω από τα όρια του πάρκου, αναμιγνύοντας με ανθρώπους σε πόλεις και χωριά.
«Θεωρητικά, είναι μια ιστορία επιτυχίας, γιατί αυτός ήταν ο στόχος ενός προγράμματος διατήρησης – να αυξηθεί ο αριθμός των ζώων», είπε ο περιβαλλοντολόγος Τζεχάν Μπουτζβάλα.
«Αλλά όταν υπάρχουν πάρα πολλά ζώα, διεκδικούν χώρο εκτός προστατευόμενης περιοχής… και τότε αρχίζουν οι συγκρούσεις με τους ανθρώπους».
Σύμφωνα με τον Μπουτζβάλα, το μοντέλο διατήρησης της Ινδίας δεν προέβλεπε ποτέ την πλήρη απομάκρυνση των λιονταριών από τους ανθρώπους, καθώς τα χωριά χτίζονται μέσα στα πάρκα.
Οι ντόπιοι βασίζονται στα λιοντάρια για τουριστικά έσοδα, ενώ τα ζώα τρέφονται με ηλικιωμένα βοοειδή που εγκαταλείπονται από κτηνοτρόφους. Τα λιοντάρια επίσης θηρεύουν χοίρους και νιλγάι, βοηθώντας τους αγρότες να περιορίσουν τα ζώα που θεωρούν ζημιογόνα.
«Μια τέτοια συνύπαρξη ανθρώπων και μεγάλων θηρευτών δεν παρατηρείται πουθενά αλλού στον κόσμο», είπε.
Η σύνδεση με τους ντόπιους είναι βαθιά. «Αν υπάρχουν οι Μαλντάρι, υπάρχουν και λιοντάρια. Είμαστε ένα», είπε ο 32χρονος αγρότης Λάκσμαν, μέλος της κοινότητας.
Ωστόσο, παρατηρεί αύξηση των επιθέσεων σε βοοειδή, γεγονός που εντείνει την ένταση μεταξύ των κτηνοτρόφων και των λιονταριών. Οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν ότι η δυναμική αυτή μπορεί να αλλάξει αν δεν αντιμετωπιστεί η αύξηση του πληθυσμού των λιονταριών.
Ανάγκη μεταφοράς τους σε καταφύγιο
Ο Τσέλαμ και ομάδα επιστημόνων πιέζουν να μεταφερθούν λιοντάρια στο καταφύγιο Kuno στο Μάντια Πραντές. Έρευνες πριν από τρεις δεκαετίες έδειξαν ότι η περιοχή είναι κατάλληλη για διατήρηση λιονταριών.
Η διαδικασία είχε οδηγήσει σε δικαστική μάχη από περιβαλλοντικές οργανώσεις ήδη από το 1994. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε το 2013 ότι η κυβέρνηση πρέπει να λάβει «επείγοντα μέτρα» για την επανεισαγωγή λιονταριών στο Kuno, αλλά η υλοποίηση καθυστερεί.
Η άφιξη τσίταχ στο Kuno από Νότια Αφρική και Ναμίμπια το 2022 επιβράδυνε περαιτέρω τη μεταφορά λιονταριών, καθώς η νέα αποικία χρειάζεται χρόνο για να σταθεροποιηθεί.
Η αντίθεση στη μεταφορά προέρχεται επίσης από τοπικές αρχές και τον τουριστικό τομέα, που φοβούνται απώλεια εισοδήματος και μοναδικότητας της Γκουτζαράτ ως μοναδικού τόπου για άγρια λιοντάρια στην Ινδία.
Προσπάθειες να μείνουν τα λιοντάρια στη Γκουτζαράτ
Ωστόσο, οι ειδικοί θεωρούν ότι το Barda είναι πολύ μικρό για βιώσιμο πληθυσμό, πολύ κοντά στο Gir, και έτσι μια πανδημία θα μπορούσε να εξαφανίσει όλα τα ασιατικά λιοντάρια στη Γκουτζαράτ.
Ο πατέρας του Πάλσινγκ, Ατζνέρα, μετακόμισε σε άλλη περιοχή 5 χιλιόμετρα μακριά από το δάσος, φοβούμενος πλέον τα λιοντάρια.
13°
