Liz Braswell, «Πριν λυθούν τα μάγια»: Αποκλειστική προδημοσίευση

Το μυθιστόρημα της Liz Braswell, «Πριν λυθούν τα μάγια» (μετάφραση Αγγελική Παπαγεωργίου, 400 σελίδες, Εκδόσεις Μίνωας), κυκλοφορεί στις 6 Οκτωβρίου από τις Εκδόσεις Μίνωας. Διαβάστε παρακάτω ένα απόσπασμα — μια αποκλειστική προδημοσίευση για την Athens Voice:

Η Μπελ είχε μπερδευτεί. Είδε ξεκάθαρα στα μάτια του την αλήθεια για ό,τι είχε συμβεί – λες κι είχε συμβεί εκείνη τη στιγμή: το Τέρας που ήταν ένας μεταμορφωμένος Πρίγκι­πας, το ξόρκι, το τριαντάφυλλο, τη Μάγισσα.

Η μητέρα της. 

Το τριαντάφυλλο ήταν από τον κήπο της. Γι’ αυτό της είχε φανεί οικείο.

Η Μπελ το κράτησε μπροστά στο πρόσωπό της. Η μη­τέρα της το είχε κρατήσει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο δέκα χρόνια πριν.

Όμως κάτω από το φως του φεγγαριού, το τριαντάφυλλο άρχισε να μαδά. Τα πέταλά του έπεφταν και μεταμορφώνο­νταν σε αστραφτερή, κόκκινη σκόνη που εξαφανιζόταν πριν καν ακουμπήσει στο πάτωμα. Το κοτσάνι διαλύθηκε σιγά σιγά ώσπου στο τέλος δεν έμεινε τίποτα.

Το Τέρας κατέρρευσε απελπισμένο.

Το κάστρο ταρακουνήθηκε ολόκληρο. Ήταν σαν να χτύ­πησε τον πύργο ένας τόσο ισχυρός κεραυνός, που όμοιός του δεν είχε πέσει ποτέ στην ιστορία του κόσμου. Παρά­ξενες φωνές ακούγονταν ταυτόχρονα παντού. Κάτι μέσα στην Μπελ ράγισε σαν πάγος που έσπασε πάνω από την επιφάνεια κάποιας λίμνης. Ακολούθησαν θρήνοι και πολ­λά βιαστικά βήματα πάνω κάτω, που όμως –τι περίεργο– δεν της φαίνονταν παράξενα. Δεν θα την εξέπληττε ακόμα κι αν ολόκληρο το παλάτι άρχιζε να περιστρέφεται γύρω της – όμως κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο να συμβεί.

«Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!» φώναξε το Τέρας. «ΧΑΘΗ­ΚΕ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΛΥΘΕΙ Η ΚΑΤΑΡΑ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ ΕΣΥ!»

Στεκόταν ακίνητο και ούρλιαζε, αλλά δεν την πλησία­ζε. Εκείνη δεν το πρόσεχε ακριβώς. Της φαινόταν ότι έξω συνέβαιναν πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Έτρεξε στο πα­ράθυρο.

Παράξενα κατάλευκα πλάσματα –που έμοιαζαν με κλα­διά– εμφανίστηκαν από το έδαφος πίσω από τα τείχη του κάστρου και κατευθύνονταν προς το μέρος τους.

Αρχικά, θεώρησε ότι ήταν τα κέρατα κάποιου ζώου. Όμως εκείνα συνέχιζαν να πλησιάζουν και ζώα δεν έβλεπε πουθενά. Αντίθετα, εκείνα στριφογύριζαν και κατάπιναν καθετί που ακουμπούσαν στο πέρασμά τους. Όταν έφτα­σαν στα τείχη, επιβράδυναν και άρχισαν να απλώνονται στα παράθυρα.

Ιστοί αράχνης!

Και δεν ήταν από αυτούς που κρέμονταν σχηματίζοντας κύκλους και οκτάγωνα, ούτε από εκείνους που έφτιαχναν οι χαριτωμένες μικρές αραχνούλες πάνω στα λουλούδια, αλλά από εκείνους που απλώνονταν σε ολόκληρες κοιλά­δες και δεν έβλεπες τι υπήρχε από κάτω τους.

Η μητέρα της… η μητέρα της λάτρευε τα τριαντάφυλ­λα… και οτιδήποτε υπήρχε στη φύση… Η Μπελ το θυ­μόταν αυτό ξεκάθαρα. Η μητέρα της ήταν μάγισσα… Και, όπως φαίνεται, καταράστηκε αυτό το βασίλειο.

Κοίταξε το Τέρας.

Τα μάτια του είχαν αδειάσει. Δεν του είχε απομείνει ίχνος ανθρωπιάς ή λογικής, παρά μόνο ο θυμός ενός ζώου. Στεκό­ταν στα τέσσερα και έμοιαζε εξαγριωμένο.

Το κορίτσι παρέλυσε για ένα λεπτό. Μετά –ενστικτω­δώς– έτρεξε σπρώχνοντάς το και βγήκε από το δωμάτιο. Δίχως να κοιτάξει πίσω της, όρμησε στις σκάλες και κατέ­βηκε δυο δυο τα σκαλοπάτια.

Έπρεπε να φύγει αποκεί.

«Αγαπητή μου! Πού πας; Τι συνέβη;»

Ο Λουμιέρ έτρεξε πίσω της ξαφνιασμένος.

«Τι έκανες;» της φώναξε ο Κόγκσγουορθ.

«Λυπάμαι…» ψέλλισε εκείνη. «Εγώ…»

Δεν ήξερε γιατί απολογούνταν. Ίσως επειδή άφηνε τα χαριτωμένα εκείνα πραγματάκια πίσω της με το Τέρας, να θαφτούν μαζί του, και να δουν την οργή του μετά τη φυγή της. Να τη τώρα εδώ, στην πρώτη και μοναδική της περι­πέτεια την οποία –με κάποιον τρόπο– κατέστρεψε αμέσως.

Πέρασε γρήγορα την μπροστινή πόρτα και έτρεξε στην αυλή, πέρασε το σιντριβάνι και κατευθύνθηκε προς την εξωτερική πύλη. Ένα πολύ λεπτό σκοινί κρατούσε τις πόρ­τες κλειστές. Άπλωσε το χέρι της και το άγγιξε.

Κολλούσε λιγάκι και ήταν παγωμένο.

Αγνόησε την αηδία που ένιωσε και προσπάθησε να το τραβήξει, όμως δεν έσπασε αμέσως όπως φανταζόταν ότι θα έκανε. Ήταν σκληρό και άκαμπτο. Το άφησε κι άρχισε να σπρώχνει τις πόρτες μήπως και καταφέρει να χωρέσει από τη στενή σχισμή ανάμεσά τους για να βγει έξω. Τα ρούχα της πιάστηκαν ανάμεσά τους και οι πύλες την άρ­παξαν σαν να ήταν ζωντανές.

Η Μπελ ούρλιαξε, κλότσησε και τραβήχτηκε πανικο­βλημένη. Το φόρεμά της είχε σκιστεί αλλά βρισκόταν πια έξω από το ανατριχιαστικό αυτό μέρος. Ήταν ελεύθερη κι έτρεμε ολόκληρη.

Ο Φίλιππος ήταν ακόμη εκεί, λες και την περίμενε. Μόλις την είδε –αν και δεν είχε καταλάβει τι είχε συμβεί– ετοιμά­στηκε να τρέξει. Εκείνη άρπαξε τα χαλινάρια, πήδηξε στη ράχη του και τον άφησε να καλπάσει μέσα στο δάσος. Τα μα­κριά του πόδια έτρεχαν αφήνοντας πίσω του σκόνη. Θα τα κατάφερναν; Θα επέστρεφαν θριαμβευτικά στο σπίτι τους;

Έπειτα, το άλογο σταμάτησε απότομα και σηκώθηκε στα δυο του πόδια, ώστε η Μπελ λίγο έλειψε να πέσει. Και τότε τους είδε:

Λύκοι.

Φυσικά, όταν ζούσε στο χωριό, τριγύρω υπήρχαν λύ­κοι, οι οποίοι αν ήταν πολύ πεινασμένοι, κατέβαιναν από τους λόφους, έβγαιναν από το δάσος κι αν κάποιος βοσκός κοίταζε αλλού, άρπαζαν κανένα πρόβατο. Όμως ποτέ κα­νείς λύκος δεν θα εμφανιζόταν μπροστά σε έναν άνθρω­πο πάνω σε άλογο –έναν άνθρωπο που προφανώς θα είχε μαζί του και το όπλο του– εκτός αν ήταν απελπισμένος ή τρομερά πεινασμένος. Οι λύκοι ήταν κακοί μονάχα στα παραμύθια και στους θρύλους που υπήρχαν για να τρομά­ζουν τα παιδιά.

Τούτοι εδώ όμως δεν έμοιαζαν σε τίποτα με εκείνη την αγέλη που είχε δει κάποτε από μακριά με τον πατέρα της.

Αυτοί ήταν τεράστιοι, λευκοί και είχαν κόκκινα μάτια που γυάλιζαν.

Γυάλιζαν;

Είχε μόλις φύγει από ένα μαγεμένο κάστρο που είχε κα­ταραστεί η μητέρα της: τα αντικείμενα μιλούσαν κι ο πρί­γκιπάς του ήταν μεταμορφωμένος σε τέρας. Άρα, κι αυτοί δεν ήταν κανονικοί λύκοι. Ήταν μαγεμένοι κι οι ίδιοι και προσπαθούσαν να τη σταματήσουν να μη φύγει από το κάστρο.

Το κορίτσι άρπαξε τα χαλινάρια και τα τράβηξε με δύνα­μη, στρέφοντας ξανά τον Φίλιππο στη σωστή κατεύθυνση.

Οι λύκοι αλυχτούσαν και ούρλιαζαν σαν σε εφιάλτη κι άρχισαν να τους κυνηγούν.

Με δυσκολία κρατιόταν πάνω στο άλογο, το οποίο το άφησε να πηγαίνει όπου ήθελε προκειμένου να φύγουν αποκεί. Το άφησε ακόμα και να πηδήξει πάνω από μια παγωμένη λίμνη λες και κάλπαζε απλώς σε κάποιο λιβά­δι. Ξάφνου ο πάγος άρχισε να σπάει από κάτω τους και ο ήχος αυτός ήταν τόσο ανατριχιαστικός που έφτασε ως το κάστρο. Παρά τον κίνδυνο, όμως, οι λύκοι τους ακολούθη­σαν και εκεί.

Κάποια στιγμή μια από τις οπλές του Φίλιππου ακού­μπησε σε κάποιο σημείο όπου ο πάγος ήταν λεπτός κι ένα λεπτό αργότερα το άλογο βρέθηκε πεσμένο μέσα στα πα­γωμένα νερά της λίμνης παλεύοντας με τα μπροστινά του πόδια να ανέβει ξανά στην επιφάνειά της.

Όμως κι αρκετοί λύκοι έπαθαν ακριβώς το ίδιο και δεν τα κατάφεραν. Αντίθετα, το άλογο βγήκε τελικά στην επι­φάνεια. Η Μπελ έτρεμε σύγκορμη, καθώς είχαν βραχεί τα πόδια της και δεν τα ένιωθε καθόλου από το κρύο.

Το άλογο όρμησε στο δάσος ξανά κι εκείνη έσκυψε προ­σπαθώντας να αποφύγει τα χαμηλά κλαδιά των δέντρων. Φτάνοντας σε ένα ξέφωτο, είδαν κι άλλους λύκους να τους περιμένουν.

Περικυκλωμένος από όλες τις πλευρές, ο Φίλιππος άρ­χισε να πανικοβάλλεται. Ξεφύσηξε και χτύπησε απειλητι­κά τις οπλές του στο έδαφος με δύναμη. Έπειτα ανασηκώ­θηκε στα δυο του πόδια, ξεχνώντας ότι είχε αναβάτη στη ράχη του. Η Μπελ έπεσε στο έδαφος.

Οι λύκοι πλησίασαν πιο κοντά και πιο κοντά και σχεδόν την άρπαξαν από τα πόδια.

Το κεφάλι της ακόμη πονούσε από την πτώση, ειδάλ­λως δεν θα είχε μείνει απαθής. Δεν χρειάστηκαν πάνω από μερικά λεπτά για να τραβηχτεί με δύναμη κι έψαξε τριγύρω για να βρει κάτι να το χρησιμοποιήσει σαν όπλο. Βρήκε στο έδαφος ένα μυτερό κλαδί και με αυτό προσπάθησε να απωθήσει τους λύκους που την πλησίαζαν ξανά.

«Φύγετε!» τους φώναξε. «Είμαι κόρη μάγισσας!»

Όμως τα λόγια της δεν τους πτόησαν.

Αντίθετα ένας από αυτούς όρμησε κι άρπαξε με τα δό­ντια το κλαδί από τα χέρια της. Την ίδια στιγμή, ένας άλ­λος πήδηξε πάνω της και την έριξε στο χώμα. Η Μπελ κύ­λησε κάτω. Ένας άλλος είχε σταθεί πάνω από το πρόσωπό της και την κοίταζε απειλητικά δείχνοντάς της τα κοφτερά δόντια του κάτω από το φεγγαρόφωτο.

Τρομαγμένη έστρεψε αλλού το κεφάλι της και προσπά­θησε να το προστατεύσει με τα χέρια της, περιμένοντας το οριστικό τους χτύπημα.

Και ξαφνικά, τον ένιωσε να φεύγει από πάνω της.

Σήκωσε τα χέρια της.

Ήταν το Τέρας που γρύλισε δυνατά. Οι λύκοι όρμησαν καταπάνω του. Ένας από αυτούς άρπαξε το πόδι του κι ένας άλλος τον ώμο του.

Οι κινήσεις τους ήταν πολύ πιο γρήγορες από τις δικές του και σηκώθηκε στα δυο του πόδια τραντάζοντάς τους μέχρι που τους πέταξε πέρα. Όμως από τις δαγκωματιές τους είχε γεμίσει πληγές που αιμορραγούσαν. Η Μπελ σύρθηκε προς τον κορμό ενός πελώριου δέντρου και κρύ­φτηκε πίσω από τις ρίζες του που ξεπρόβαλαν πάνω από το έδαφος.

Το Τέρας προσπαθούσε να τη σώσει;

* * *

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ: «Κι αν η μητέρα της Μπελ καταριόταν το Τέρας;» Μια συναρπαστική σειρά όπου οι κλασικές ιστορίες της Disney ξαναγράφονται για όσους μεγάλωσαν μαζί τους, αλλάζοντας εντελώς τα δεδομένα. «Τι θα γινόταν αν…» Ένας απρόβλεπτος κόσμος με σκοτεινές ανατροπές και ήρωες που δοκιμάζονται ξανά και ξανά σάς περιμένει να τον ανακαλύψετε!

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Η Liz Braswell (Λιζ Μπράσγουελ), αν και εσωστρεφής ως παιδί, σπούδασε Αιγυπτιολογία στο Πανεπιστήμιο Brown στις ΗΠΑ κι έπειτα πέρασε τα επόμενα δέκα χρόνια σχεδιάζοντας βιντεοπαιχνίδια. Τελικά, αποφάσισε να ακολουθήσει το πεπρωμένο της και να γράψει τη Χιονάτη, το «Rx» και μετά τη σειρά βιβλίων «The nine lives of Chloe King» με το πραγματικό της όνομα, καθώς οι δολοφόνοι που την κυνηγούσαν ώς τότε ήταν όλοι νεκροί. Είναι, επίσης, συγγραφέας των βιβλίων: «A Whole New World: A Twisted Tale» και «Once Upon a Dream: A Twisted Tale». Ζει στο Μπρούκλιν με έναν σύζυγο, δύο παιδιά, μια γάτα, έναν σκύλο μερικής απασχόλησης, τρία ψάρια και πέντε καφεόδεντρα.