Η θεά Φήμη δίνει δόξα και φήμη

-Ὣς φάτο, χαῖρε δὲ Φήμῃ Ὀδυσσῆος φίλος υἱός, Οδύσσεια, β`, 35.
-μετὰ δέ σφισιν ὄσσα (1) δεδήει / ὀτρύνουσ' ἰέναι Διὸς ἄγγελος, Ιλιάς, Β`, 93-94
-Φήμη δ᾽ οὔ τις πάμπαν ἀπόλλυται, ἥντινα πολλοὶ
λαοὶ φημίξουσι· θεός νύ τίς ἐστι καὶ αὐτή. Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, 763-763.

Να φυλάγεσαι από τους θνητούς που έχουν κακή φήμη. Είναι βαριά η κακή φήμη και δεν σβήνει εύκολα. Και η Φήμη είναι και αυτή μια θεά.

-Ευριπίδης, «Ανδρομάχη» Ω δόξα, δόξα, μυρίοισι δη βροτών ουδέν γεγώσι βίοτον ώγκωσας μέγαν. Ω Φήμη, Φήμη μυριάδες θνητοί που δεν έχουν καταφέρει τίποτα, απέκτησαν στο βίο τους μέγα μέγεθος και όγκο από σένα ω φήμη.

-Λατινικό ρητό: Fama volat. Η φήμη πετάει.
-Ζαν Πωλ Σαρτρ: Έγινα φιλόσοφος και ζήτησα επίμονα τη φήμη για να μπορώ να γοητεύω τις γυναίκες.
-Αλμπέρ Καμύ: Στα τριάντα μου, από τη μια μέρα στην άλλη, απέκτησα φήμη. Τώρα ξέρω τι ήταν αυτό: Απλώς μικροπράγματα.

(1). ὄσσα και ὄττα, ἡ. Φήμη, διάδοση, Λατινικά fama. Η πηγή της λέξεως ήταν άγνωστη. Την θεωρούσαν θεϊκή. Ο Λόγος, η φωνή, η φήμη που ήρθε από το υπερπέραν. «ὄσσα ἐκ Διός».

Σχετικό Άρθρο

More in Culture Το πάθος της Ωραίας Ελένης και του Μενελάου οδήγησαν σ' έναν ολέθριο πόλεμο

Κωστής Καζαμιάκης 03.08.2025, 08:00

Στην ελληνική μυθολογία, η Φήμη ήταν η προσωποποίηση της μετάδοσης του Λόγου, των παραδόσεων, των εξιστορήσεων, των διαδόσεων, της επικοινωνίας αλλά και των κακόβουλων ψιθύρων ( κουτσομπολιό). Θεά της αναγγελίας των πολιτικών, στρατιωτικών, αθλητικών, ποιητικών, θεατρικών νικών. Η Φήμη ήταν η Θεά της Δόξας που έκανε τους ανθρώπους αξέχαστους με άσβεστη μνήμη.

Βωμός της θεάς Φήμης υπήρχε στην Αρχαία Αγορά Αθηνών.

Ο Ζευς, ο υπέρτατος των θεών είχε και το προσωνύμιο Φήμιος. Και η κόρη του, η πρώτη στις θεές Αθηνά, λεγόταν και Φημία.