Παρά το χαμηλών τόνων όνομά του, το S.T., ανοιχτό ήδη δύο εβδομάδες, φιλοδοξεί να γίνει talk of the town για το χειμώνα που έφτασε φέτος λίγο βιαστικός. Τα φόντα, ύστερα από δύο απανωτές φορές που το επισκέφτηκα, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι τα έχει. Το πρώτο δυνατό του ατού, αυτό που αντιλαμβάνεσαι με το που μπαίνεις, είναι ο χώρος. Η είσοδος φτιαγμένη να μοιάζει σαν παλιό ασανσέρ και στη συνέχεια ωραία, ατμοσφαιρική, μοντέρνα υπερπαραγωγή που καταφέρνει να τα συνδυάζει όλα χωρίς ψεγάδι. Και αύρα από loft και 60s στοιχεία και βιομηχανική αισθητική και πρωτότυπες μοντέρνες πινελιές. Από την ταπετσαρία με την Όντρεϊ Χέμπορν μέχρι τα σλόγκαν με τις μικρές κουβέντες που βλέπεις τυπωμένες ολόγυρα: free your mind, express yourself, build bridges to the world… κι από τα φωτιστικά - δέντρα ελιάς (τα πιο ωραία που έχω δει) μέχρι τις οθόνες με τα τρισδιάστατα θέματα. Στο βάθος το μπαρ ωραίο, με ένα μεγάλο τραπέζι μπροστά του και με δυνατό μπάρμαν που παίζει στα δάχτυλα πάνω από 50 νέες γεύσεις κοκτέιλ. Πραγματικά εντυπωσιακός χώρος και τόσο κομψά πρωτότυπος που δεν μπορώ να παραλείψω το όνομα του… δράστη, Μηνάς Κοσμίδης, αρχιτέκτων – ρώτησα και έμαθα.
Το S. T. ευτυχώς δεν σταματάει μόνο στο ντεκόρ. Και για την κουζίνα του έχω τα καλύτερα να πω. Μικρός σχετικά κατάλογος με πιάτα ελληνικής δημιουργικής κουζίνας. Ό,τι δοκίμασα ήταν πολύ καλό και με υλικά πρώτης ποιότητας. Ωραία πρώτα με αρκετές πρωτότυπες νοστιμιές, όπως η φάβα με το καλαμάρι, τα μοσχαρίσια μάγουλα με το χουνκιάρ (αυτό πολύ-πολύ ωραίο), η πολέντα με το λουκάνικο και το κατσικίσιο τυρί, τα ρεβίθια με το αυγοτάραχο και το dressing άνηθου και μαϊντανού. Συνεχίζει με δύο - τρεις σαλάτες, κάποια πιάτα πάστας και ριζότων, καταλήγει στα κυρίως με 3 ψάρια και 4 κρεατικά. Κι από αυτά δοκίμασα (με τη γνωστή αγαπημένη μου μέθοδο «τσιμπολογάω κι απ’ των φίλων»), η σφυρίδα ήταν φρέσκια, χορταστική και μαζί ανάλαφρη, τα παϊδάκια με σκόρδο και μουστάρδα κομψά και πεντανόστιμα. Ήπιαμε κι ένα κρασί που δεν το είχα ξαναπιεί, πολύ ωραίο και γι’ αυτό να στο πω: Δάκρυ Αμπέλου του κτήματος Σπυρόπουλου, αν δεν κάνω λάθος, που διαλέξαμε από μια κάβα πλούσια και που περιλαμβάνει ετικέτες απ’ όλες τις οινοπαραγωγικές ζώνες του κόσμου. Το Small Talk με ξάφνιασε ευχάριστα. Μέχρι και στα γλυκά, που δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος. Καταπληκτικό μασκαρπόνε και εξίσου καλό σουφλέ σοκολάτας με φρούτα του δάσους.
Ξεμείναμε και τις δύο φορές μέχρι αργά με την παρέα στο S.T., έχει ωραία vibes, ωραίες μουσικές και λάμψη στην ατμόσφαιρα. Έχει τέλος ευχάριστο και ευγενέστατο σέρβις, παρότι τη μια φορά μάς αργήσανε πολύ τα κυρίως, τους συγχωρούμε μια και βρίσκονται στις πρώτες μέρες και στο «στρώσιμο». Αυτά για το Small Talk, ένα πλήρες δείπνο θα σου κοστίσει γύρω στα 45 χωρίς κρασί, μπορείς και μόνο για ποτό, σκέφτονται να το ανοίγουν και μεσημέρι (δύο βήματα από το κέντρο), για parking μη νοιάζεσαι, το έχουν λύσει για σένα, κρατήσεις απαραίτητες, ήδη συρρέουν τα πλήθη.
SMALL TALK, Ναϊάδων 2 & Αντήνορος, Παγκράτι, 210 7222.607
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
10°
