Κέφια τρελά δεν παίζουν... Μέσα μας. Γιατί έξω μας, η Αθήνα είναι ήδη στολισμένη με αγιοβασιλάκια, τα εστιατόρια φουλάρουν και τα Δευτερότριτα, οι σεφ ακονίζουνε μαχαίρια, το πάλκο στήνεται. Με τις ονομαστικές γιορτές στο μήνα τους η συμμετοχή του κόσμου είναι κάτι παραπάνω από ενθουσιώδης – άμα είναι να πάω χορτάτος και γλεντζές, σου λέει ο άλλος και πολύ σωστά. Κι εγώ ακόμη που δεν τρελαίνομαι να τρώω μετά μουσικής, τις τελευταίες μέρες το ’καψα το πελεκούδι. Σε σπίτια πολλά –που κι εκεί η κρίση τα επανέφερε τα γλέντια στα μωσαϊκά–, αλλά και σε εστιατόρια που τη βάζουν την ορχήστρα ώστε αμέσως μετά το γαρδουμπάκι να παίζει, φίλε μου, ο οργανοπαίχτης τα άπαντα μέχρι το πρωί. Ένα βράδυ πήγα –για να σας αρχίσω με κάτι soft– στο Rock ’n’ Balls, ναι, αυτό το ωραίο κάτω στην πλατεία Αγίας Ειρήνης που μαζεύει πλήθη νεολαίας και όχι μόνο, και σερβίρει αμ κεφτέδες αμ σούσι. Εκεί που με το ένα χέρι έτρωγα κάτι ωραιότατα αυγά με λουκάνικα και μερακλίδικη σαλτσούλα (από τον Δήμο Σαμουράκη) και με τα chopsticks στο άλλο τσίμπαγα ρολάκια κι ένα σολομό με ρύζι jasmine (από το σεφ Χρόνη Δαμαλά, όχι έναν αλλά δύο σεφ διαθέτει το κατάστημα και είναι και οι δύο πολύ καλοί), εμφανίστηκαν οι Bee Jizz, μπάντα σπουδαία και σε μεγάλα κέφια, άρχισαν τα ροκ εν ρολ κι έγινε του κεφτέ ο χαμός, σας λέω. Μαθαίνω ότι αυτή την Παρασκευή 4/12 σειρά παίρνουν οι Mono 50’s Band, ενώ για όλες τις γιορτές τα μουσικά σχήματα θα παίρνουν θέση το ένα πίσω από το άλλο.
Ά. Σπηλιωτόπουλος, Κ. Καλαφάτης
Μια Κυριακή, μεσημέρι αυτή τη φορά, κατέβηκα στο Μικρολίμανο να δω το φίλο μου Λευτέρη Λαζάρου και την καινούργια Μουσική Σκηνή που έχει στήσει δίπλα στο Varoulko του. Σε όροφο επάνω, με θέα ρομαντική κι ευφρόσυνη σε γαλανή θάλασσα και σε κατάρτια, ξεκινήσαμε μαζί με πλήθος πιστών να τρώμε αμέριμνοι ταραμοσαλάτες, λακέρδες και χταποδάκια, αυγοτάραχα, κουτσομούρες και λαυράκι καρπάτσιο, όλα τους θαλασσινά και άφθαστης νοστιμιάς. Αυτά μέχρι που ανέβηκε η ορχήστρα στο πάλκο. Δεν ήταν και τίποτα τυχαίοι, η ορχήστρα του Ξαρχάκου ήτανε, και τα είπαν όλα. Ξαρχάκο, Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, και πολλές παραγγελιές βεβαίως βεβαίως. Ήτανε καταπληκτικοί, ο Λευτέρης κυκλοφορούσε στα τραπέζια κι έκανε πλάκες, γνωστός καρδιοχειρουργός έπιασε το μικρόφωνο και τραγούδησε τα «Μαύρα μάτια σου» κι έγινε το σώσε, εμείς από το τραπέζι μας το δημοσιογραφικό δώσαμε την Ιωάννα μας που έπιασε τα πιο νταλκαδιάρικα του Χατζηδάκι (είμαστε και ποιοτικές) και τους ταπώσαμε όλους. Ανοιχτά θα είναι όλες τις Κυριακές τα μεσημέρια, αξίζει πολύ να πάτε, κάτι Σαββόπουλοι και κάτι Μελίνες Ασλανίδου, φίλοι του Λευτέρη κι αυτοί, το μάθανε και τρώνε συχνά εκεί τις Κυριακές το μεσημέρι οπότε να ξέρετε γίνεται χαμός, κλείστε τραπέζι.
Βράδυ Παρασκευής και με μεγάλη νεροποντή καταφέραμε να φτάσουμε στην Ηρακλειδών στο Θησείο και στο παλιό πλην πάντα μέσα στα γλέντια Αμπιμπάγιο. Κι εκεί σαν άλλοθι χρησιμοποιήσαμε ωραιότατες σαλάτες και μεζεδάκια, περάσαμε σε κοκόρια κρασάτα, κατσικάκια και λοιπά άλλα αξιομνημόνευτα, και σαν πρώτο πιάσαμε το «βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι». Η ορχήστρα ήταν καλή και δίπλα στο τραπέζι μας είχαμε μαζί μας εκτός από την Ιωάννα και τον Κώστα της Ελένης με καλή φωνή, οπότε κι εκεί όλα τα είπαμε. Στο «Του κόσμου όλα τα δάχτυλα» πετάγαμε χαρτοπετσέτες, ίσως και κάνα κοκόρι, φύγαμε περασμένες 3 η ώρα με υπόσχεση να το επαναλάβουμε, Π/Σ και Κυριακή μεσημέρι το Αμπιμπάγιο έχει πάντα live.
Προχτές Σάββατο μεσημέρι έχασα το τρικούβερτο γλέντι που έγινε κάτω στον Θαλασσινό, είχε πάει ο «ροκ» ρεμπέτης Κώστας Καλαφάτης και το σήκωσε, λέει, όλο το μαγαζί στην πίστα. Το πρόγραμμα το λένε «Στα θαλασσινά μπαράκια, μπίρες και καλαμαράκια», αλλά ο Θαλασσινός βγάζει και τρομερά αλίπαστα, παστουρμά τόνου, σουπιές με το μελάνι τους κι άλλα χίλια πιάτα με άφθαστους μεζέδες τα οποία σετάρει με ωραία κρασιά, ούζα, τσίπουρα, τα δίνει με €20 το άτομο αλλά σου έχει και την επιλογή να κάτσεις στο μικρό μπαράκι –καλή πρόσβαση στην πίστα– και να τα φας όλα αυτά με κρασί ποτήρι(α). Έσκασα που δεν ήμουνα-τραγούδαγα σε σπίτι Ανδρονίκης εκείνη την ημέρα – αλλά δεν θα χάσω και την Παρασκευή, αύριο, που ο Καλαφάτης κατόπιν απαιτήσεως του κοινού θα ξανατραγουδήσει και πάλι στον Θαλασσινό. Κι αυτά είναι μόνο λίγα από τα γλέντια που γίνονται αυτές τις μέρες, μείνετε συντονισμένοι, θα σας ενημερώνω για όλα.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
12°
