Στρίβω από τη Λέκκα μέσα στη στοά και βρίσκομαι σε ντεκόρ ταινίας νουάρ. Μισοσκόταδο με πορτοκαλιές ανταύγειες, μουσικές του ονείρου, ρολά από κλειστά μαγαζιά, στο βάθος τραπεζάκια με φίνες καρεκλίτσες από μπαμπού. Τον ξέρω χρόνια τον Μίλτο (Επιθυμιάδης, ιδιοκτήτης και του Small8 στο Παγκράτι), ξέρω καλά και το πολύ κομψό γούστο του.
Μέσα, κολλάω ώρα σ’ ένα υπέροχο μπουκέτο από φουξιοκόκκινες αμυγδαλιές (;) σε βάζο, στο κλαδί βλέπω και το πουλί, πράσινο αυτό κι εξωτικό. Βλέπω μπαρ φτιαγμένο με χρυσούς κύβους, στην πλάτη του υπέροχη κατασκευή-ραφιέρα γεμάτη μπουκάλια (και) με ανατολίτικες ετικέτες, βλέπω καθρέφτες (από το Βερολίνο, μου λέει ο Μίλτος), καταλήγω σ’ ένα αίθριο με μια φωτισμένη μπανανιά εντός του, περισσότερο installation παρά πραγματικό, όμως συμπληρώνει ωραιότατα το άκρως εξωτικό εφέ.
Το Budoo cocktail restaurant άνοιξε αρχές καλοκαιριού. Δηλώνει urban thai και το υποστηρίζει στο έπακρο. Έχει καβάτζα την ήσυχη στοά (εκεί που παλιά βρισκόταν το Capu, γι αυτούς που ξέρουν), έχει ατμόσφαιρα καταπληκτική, έχει μια απίστευτη φινέτσα, έχει και τέ-λει-ο ταϊλανδέζικο φαγητό. Δεν είμαι φαν αλλά το βράδυ εκείνο τρώω πιάτα θεσπέσια, ελαφριά και ταυτόχρονα γεμάτα γεύση και αρώματα.
Ξετρελαίνομαι (εγώ, τώρα…) με μια σαλάτα μάνγκο, χυμό από λεμόνι, καρότο και κάσιους, γίνεται από όλους μας ανάρπαστη, την ξαναπαίρνουμε. Τρώω καταπληκτικά Satay Gai, σουβλάκια κοτόπουλου με φιστικοβούτυρο, εξαίσια Thung Thong, πουγκιά γαρίδας, και, για να περάσω σε απλά ελληνικά, τρώμε όλα τα χρώματα του κάρι σε πιάτα αυθεντικά ταϊλανδέζικα. Δηλαδή, κοτόπουλο με πράσινο κάρι, μοσχάρι με κόκκινο κάρι, γαρίδες με κίτρινο κάρι.
Στην αρχή είμαι γεμάτη ενδιαφέρον, ρωτάω διάφορα, ο Μίλτος μου εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια και μαζί μου λέει ιστορίες (λατρεύει Ταϊλάνδη). Μετά το τέταρτο πιάτο απλώς απολαμβάνω ότι ακουμπάει στο τραπέζι (όλος ο κατάλογος). Τρώω και κάτι ψιλοκομμένα κρεατάκια υπέροχα-«ο ταϊλανδέζικος γύρος, θα μπορούσες να πεις», μου λέει ο φωστήρας Μίλτος, κι εγώ απορώ πως ένα σκέτο και υπέρκομψο κρέας (ελάχιστες θερμίδες) μπορεί να είναι τόσο ενδιαφέρον και λιμπιστικό.
Συνοδεύουμε όχι με κρασί (υπάρχουν ελληνικές και ξένες ετικέτες) αλλά με κοκτέιλ. Παίρνουμε κι από αυτά μια σειρά, Negroni με τζιν και Campari για παράδειγμα, αλλά έχει μέσα κι ένα σωρό μπαχάρια που το κάνουν μεθυστικό, και ναι, ναι, πολύ εξωτικό. Ενθουσιασμένη από το φαγητό, ζητώ και γνωρίζω τη μαγείρισσα που κρύβεται στα άδυτα της κουζίνας της.
Η Κανίτα είναι Ταϊλανδή, είναι πολύ ντροπαλή και με τα χίλια ζόρια την στήνω για μια φωτογραφία-μου βγαίνει κουνημένη, τζάμπα το ψηστήρι… Πίσω στο τραπέζι μου πίνω Tai Dream με sake, vanilla, lychee liqueur, cucumber, mint, ginger ale, θεσπέσιο. Μαζί με τις φευγάτες, πραγματικά καταπληκτικές μουσικές, και με τα αρώματα όσων έχω φάει και έχω πιει νομίζω πως κάπου μακριά, πολύ μακριά βρίσκομαι… Στην Μπανγκόκ κατά πάσα πιθανότητα και παίζω σε ταινία νουάρ, πάντα καημό το είχα…
info: Λέκκα 14, Σύνταγμα, 2103313845, ανοιχτό κάθε μέρα από το απόγευμα, περίπου 25-30€ με φαγητό και ποτά
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
