Σκληρή σύγκρουση ανάμεσα στον πρώην πρόεδρο και νυν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο και την εφημερίδα «Δημοκρατία». Με ανάρτησή του στο facebook ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά την ανακοίνωσή του για το επίμαχο πρωτοσέλιδο, δίνει νέα απάντηση στο δημοσίευμα της «Κυριακάτικης Δημοκρατίας».
Αναλυτικά η ανάρτηση στο facebook ως έχει:
Πώς αμύνεται κάποιος σε μια ακραία δημοσιογραφική αλητεία;
Η εφημερίδα «Δημοκρατία» κυκλοφόρησε σήμερα Κυριακή 12/6/2016 με πηχυαίο πρωτοσέλιδο τίτλο «Οι offshore του Βενιζέλου» και επεξηγηματικό υπότιτλο με μικρά στοιχεία: «Είχε εισηγηθεί, υπογράψει και ψηφίσει ( ως υπουργός άμυνας ) το 2011 πανομοιότυπη ρύθμιση με αυτή που πέρασε νύχτα ο ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο των 7.500 σελίδων και αναγκάστηκε να αποσύρει μετά τη θύελλα που ξέσπασε». Αυτό λοιπόν δικαιολογεί, υποτίθεται, τον τίτλο «οι offshore του Βενιζέλου»!
Πόσοι άραγε διαβάζουν την επεξήγηση και το αστείο ρεπορτάζ της σελίδας 4 και πόσοι μένουν στην εντύπωση πως η εφημερίδα αναφέρεται σε offshore εταιρείες που δήθεν διαθέτει ένα πολιτικό πρόσωπο με το οποίο ασχολούνται συνεχώς δημοσιεύματα της συγκεκριμένης εφημερίδας από ανούσια έως γελοία ως προς το περιεχόμενο αλλά πάντα χυδαία ως προς το ύφος; Σε πόσα περίπτερα θα «κρεμαστεί» το πρωτοσέλιδο της δημοσιογραφικής αλητείας και πόσες φορές θα το δουν κάποιοι φευγαλέα στο διαδίκτυο ώστε να αναπαραχθεί το ωμά συκοφαντικό του αποτέλεσμα;
Το δήθεν ρεπορτάζ συγκρίνει και εξομοιώνει δύο καταφανώς ανόμοιες περιπτώσεις. Την μεταφορά, επί το αυστηρότερο, στην ελληνική έννομη τάξη της κοινοτικής νομοθεσίας περί δημοσίων συμβάσεων στους τομείς άμυνας και ασφάλειας που συντελέστηκε το 2011 και απαγόρευσε να υπάρχουν προμηθευτές, υπεργολάβοι, πάροχοι με την μορφή εξωχώριας εταιρείας με έδρα κράτος μη συνεργάσιμο φορολογικά ή με προνομιακό φορολογικό καθεστώς. Και την απόπειρα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να υποκλέψει νομοθετική ρύθμιση που ελαστικοποιούσε και μάλιστα αναδρομικά την απόλυτη απαγόρευση συμμετοχής πολιτικών προσώπων σε εξωχώριες εταιρείες με συνέπεια να αμνηστεύονται ποινικά αδικήματα που είχαν τελεσθεί. Στη πρώτη περίπτωση η ελληνική νομοθεσία έγινε πολύ αυστηρότερη, όσο αυστηρή επέτρεπε το κοινοτικό πλαίσιο. Στη δεύτερη περίπτωση επιχειρήθηκε ένα τέχνασμα διευκόλυνσης πολιτικών προσώπων.
Το θέμα όμως δεν είναι το ανυπόστατο επιχείρημα επί της ουσίας, αλλά η απόλυτη και ακραία αθλιότητα του τίτλου.
Πώς αμύνεται λοιπόν κάποιος στην ακραία δημοσιογραφική αλητεία της εφημερίδας «Δημοκρατία»;
Προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη φυσικά. Για να εκδοθεί με μεγάλη καθυστέρηση μια απόφαση που δεν μπορεί να αποκαταστήσει πρακτικά την επικοινωνιακή και ηθική αθλιότητα όση αποζημίωση και αν επιδικάσει.
Για το τελευταίο, την επικοινωνιακή και ηθική αθλιότητα που έχει κατακλύσει τη χώρα, χρειάζεται κυρίως η ετοιμότητα και αντίδραση των πολιτών. Γιατί στη χώρα υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας χωρίς εισαγωγικά.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
15°
