Το πρώτο πράγμα που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, είναι αυτό που αντικρίζεις, αφού ανέβεις τα λιθόστρωτα σκαλοπάτια και προσπεράσεις τον παραδοσιακό ξυλόφουρνο. Όλη η Αθήνα απλώνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι σου, ακίνητη και παντοτινή, κάνοντάς σε να την ερωτευτείς από την αρχή. Για ακόμη μεγαλύτερη...συγκοπή, να πας την ώρα του δειλινού. Παρακολούθησε τα μαβιά σύννεφα να κάθονται πάνω στο Λυκαβηττό και ξέχασέ τα όλα.
«Σε αυτόν το χώρο με την καταπληκτική θέα, προσπαθήσαμε να εντάξουμε το κυκλαδίτικο στοιχείο στη γεύση και στη διακόσμηση, σε μια πιο μοντέρνα όμως εκδοχή», λέει ο Άγγελος που μαζί με τους άλλους δύο αδερφούς του (από τους συνολικά τέσσερις) είναι οι ιδιοκτήτες και η ψυχή του εστιατορίου. Και οι 5 γεννήθηκαν στη Σχοινούσα, όπου έχουν μεγάλη εμπειρία μέσα από την «Ποθητή», το εστιατόριο που διατηρούν στη Χώρα του νησιού εδώ και 20 χρόνια.
Μετά από λίγη ώρα, όταν θα έχεις συνηθίσει την ομορφιά και θα έχεις κλείσει το στόμα σου, θα έρθει η ώρα να το ανοίξεις ξανά για να δοκιμάσεις όλα τα καλά που θα έρθουν στο τραπέζι σου. Σταμάτα να κοιτάς τη θέα και επικεντρώσου στο πιάτο σου, γιατί οι δημιουργίες του σεφ Παντελή Αθανασιάδη, αξίζουν την πλήρη προσοχή σου.
Γνήσιο Συμιακό γαριδάκι
Δοκιμάσαμε πεντανόστιμο αχινοσφηνάκι (€5), εξαιρετικό καρπάτσιο από λαβράκι, ψημένο με lime και μυρωδικά (€12), κυδώνια αχνιστά με κόκκους πράσινου πιπεριού (€12), λιγκουίνι με βόγκολες, λευκό κρασί και ginger (€15) και καπνιστή μελιτζανοσαλάτα με παξιμάδια λαδιού Κυθήρων (€5), που ήταν καλύτερη κι από της μαμάς μου (κι αυτή είναι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που μπορώ να σκεφτώ).
Αυτό που με εντυπωσίασε (εννοείται μετά τη θέα) είναι ότι όλα τα θαλασσινά φρεσκότατα, μοσχοβολούσαν θάλασσα. Ο Άγγελος με καμάρι εξηγεί ότι είναι πολύ προσεκτικός στην επιλογή των πρώτων υλών του, οι οποίες προέρχονται κυρίως από το Αιγαίο. Έτσι θα βρεις, ξινομυζήθρες και γραβιέρα Νάξου, αγκινάρες από την Τήνο, βιολογική φάβα από τη Σχοινούσα δικής τους παραγωγής (και μάλιστα από αρχαίο σπόρο που έχει μείνει στο νησί και δεν έχει αλλοιωθεί στο ελάχιστο) και πάντα φρέσκο ψάρι.
Ειδικά για το τελευταίο, πείστηκα εντελώς μετά από ένα τουρ στην (πεντακάθαρη) κουζίνα του μαγαζιού. Μέσα στα ψυγεία βρήκα σφυρίδες που με κοιτάζανε με μάτια γυάλινα, σαργούς τσαχπίνικους και δύο τεράστιους ροφούς, πιασμένους με ψαροντούφεκο.
Εκτός από ψάρια όμως, έχει και μεγάλη ποικιλία σε κρεατικά (της ίδιας καλής ποιότητας) γιατί όπως λέει ο Άγγελος «αυτή η θέα είναι για όλα τα γούστα». Μαθαίνω λοιπόν ότι οι κρεατοφάγοι θα βρουν σουβλάκι κοτόπουλο σε κρούστα από φιστίκια Αιγίνης, μπριζολάκι αγριογούρουνο με σάλτσα από μύρτιλο, καρπάτσιο με ποικιλία αρωματικών πιπεριών και πολλά ακόμη.
Περίεργος μπακλαβάς
Μετά το φύλλο μπακλαβά με καραμελωμένα φρούτα και παγωτό που φάγαμε στο τέλος, φύγαμε γουργουρίζοντας σαν ευχαριστημένες γάτες. Στο απέναντι τραπέζι, μόλις είχε φτάσει ένα ζευγάρι.
«Η πρώτη φορά είναι λίγο δύσκολη» (δεν είναι πολύ εύκολο να το βρεις, έχει και μια μικρή ανηφορίτσα) ,ακούω το σερβιτόρο να τους λέει.
Ο άντρας, αγναντεύοντας τη θέα απαντά ένα λεπτό αργότερα: «Ναι αλλά αξίζει τον κόπο».
18°
