Αναθεματισμένο ταλέντο! Ναι, ομολογώ πως έχω πρασινίσει από τη ζήλια για το κατόρθωμα αυτού του Βοστονέζου με τη γαλλική κουλτούρα. Τα 2 βιβλία του με τις περιπέτειες του Ισλανδού Σλιβ σε αρπάζουν από τη μούρη και σε υποχρεώνουν να τα διαβάσεις χωρίς να σηκώσεις κεφάλι, ενώ αναρωτιέσαι «μα πώς το σκέφτηκε ο αναθεματισμένος;».
Στους «Παραχαράκτες» ο Σλιβ Νταρντουγκούβερ στρατολογείται από την οργάνωση ΟΠΠ (Όμιλος Παραχάραξης Πραγματικότητας) – μια ομάδα που παραχαράσσει γεγονότα επί παραγγελία (;) ή για το συμφέρον της (π.χ. για να βοηθήσει τους Βουσμάνους να παραμείνουν στη γη τους, ενάντια στις επιθυμίες μιας πολυεθνικής κ.λπ.). Στις τελευταίες σελίδες τους ο Σλιβ έχει αναδειχθεί σ’ έναν εξαιρετικό «πράκτορα», που όμως διατηρεί αμφιβολίες αν πράττει σωστά και σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες που του έχει μάθει ο πατέρας του.
● Στους «Ιχνηλάτες» πια τον βρίσκουμε να μηχανορραφεί επιτυχημένα, ώστε να συμπεριλάβει στους κόλπους του ο ΟΗΕ το Ανατολικό Τιμόρ. Μέχρι που «σκάνε» τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 με τους Δίδυμους Πύργους. Πόσο μπλεγμένος είναι ο ΟΠΠ – άρα και ο ίδιος, αφού στο παρελθόν δημιούργησε ψεύτικα ντοκουμέντα για την Αλ Κάιντα; Η αναζήτηση της αλήθειας δίνει την ευκαιρία στο συγγραφέα να κάνει φύλλο και φτερό όλες τις ανακοινώσεις της τότε κυβέρνησης Μπους, εγκλωβίζοντάς μας σ’ έναν κύκλο όπου πραγματικότητα και μυθοπλασία συγχέονται, χωρίς περιθώρια διαφυγής. Η κατάληξη; Κλείνοντάς το αισθανόμαστε πιο αβέβαιοι για τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο στην «ιστορική πραγματικότητα»· πιο ανήμποροι μπροστά στη δύναμη της εξουσίας, αλλά και πιο κριτικοί για ό,τι μας σερβίρεται ως αληθινό (κυρίως από τα ΜΜΕ – βλ. τσιράκια εξουσίας) και πιο θυμωμένοι: «Μπορούν να με αφήσουν να λιμοκτονήσω, να με ρίξουν στη φυλακή ή να με βασανίσουν, αλλά κανείς δεν μπορεί να με κάνει να πάψω να σκέφτομαι. Να τι τους προσάπτω: ότι παραποίησαν την κρίση μου», όπως λέει και ένας φίλος του Σλιβ – υπενθυμίζοντάς μας τις (ξεχασμένες) αρχές του Διαφωτισμού.
Τελειώνουμε με το απόσπασμα της κριτικής της “Le Figaro Littéraire” γιατί καλύτερα δεν θα μπορούσαμε να τα γράψουμε: «Ο Μπελό είναι μαθητής του Τζον Λε Καρέ και διαβάζει παράλληλα Ουμπέρτο Έκο και Χόρχε Λούις Μπόρχες. Το σενάριο του Μπελό δεν είναι αληθινό, αλλά λέει την αλήθεια». Ναι… ο άτιμος!
Οι παραχαράκτες - Οι ιχνηλάτες, Antoine Bello, μτφ. Ευγενία Γραμματικοπούλου, εκδ. Πόλις
15°
