Στο βιβλίο «14η Ιουλίου» ο συγγραφέας Ερίκ Βιγιάρ ανατέμνει τα ιστορικά γεγονότα της Γαλλικής Επάναστασης (εκδ. Πόλις)
Το πρωί της 14ης Ιουλίου 1789 ο λαός πολιορκεί τη Βαστίλλη, το φρούριο στην ανατολική πλευρά του Παρισιού, που χρησίμευε ως φυλακή των αντιφρονούντων του παλαιού καθεστώτος.
Μια ιστορική μέρα ξημέρωνε για τη Γαλλία αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς έμπαιναν τα θεμέλια της Γαλλικής Επανάστασης. Και ο εξαίρετος Ερίκ Βιγιάρ εξυψώνει, μέσα από τις σελίδες του νέου του βιβλίου, τους απόλυτους πρωταγωνιστές εκείνης της ημέρας: το ανώνυμο, παθιασμένο για ελευθερία και ισότητα, πλήθος.
«[…]η πόλη ενσαρκώνει τον τρόπο που ο άνθρωπος ανακάλυψε για να ξεφύγει από το σχέδιο του Θεού»
«14η Ιουλίου»: μια ελεγεία για τους πραγματικούς ήρωες της επανάστασης, τους ανθρώπους που κοίταξαν τον θάνατο στα μάτια και αποφάσισαν χωρίς δισταγμό να αναμετρηθούν μαζί του, με την ισχνή ελπίδα ενός δικαιότερου μέλλοντος. Η εξαίρετη μετάφραση του Μανώλη Πίμπλη δίνει πνοή στην ανατρεπτική γραφή του συγγραφέα, που ανατέμνει τα ιστορικά γεγονότα επιζητώντας διακαώς να φέρει στην επιφάνεια όσα δεν αναφέρονται στα σχολικά εγχειρίδια και στα ιστορικά συγγράμματα: τις ηρωικές πράξεις απλών ανθρώπων που έδωσαν το έναυσμα για να φουντώσει η σπίθα της επανάστασης και να επέλθει ένα βροντερό χτύπημα κατά της τυραννίας και της μοναρχίας.
«Η λαϊκή βούληση έχει μόλις κάνει την είσοδό της στην Ιστορία». Κάθε λέξη, κάθε φράση, κάθε πρόταση, αποτελεί έναν φόρο τιμής στο πλήθος εκείνο που προκάλεσε αλυσιδωτές αναταράξεις στους κόλπους της γαλλικής αριστοκρατίας, έβαλε φωτιά στην κοινωνική διαστρωμάτωση, αποκάλυψε τη δύναμη της μάζας και διαμόρφωσε τις εξελίξεις σε βάθος χρόνου. Μέσα από τη στιβαρή και την ίδια στιγμή καυστική και λυρική αφήγηση του Βιγιάρ, αποκαλύπτονται οι μικρές εκείνες ιστορίες που χάνονται στη λήθη μπροστά στα ανδραγαθήματα των ηγετικών προσωπικοτήτων που καταγράφονται στις εγκυκλοπαίδειες με χρυσά γράμματα, και αναδεικνύονται η τόλμη και η συγκινητική αυταπάρνηση όσων ρίχτηκαν στον αγώνα, χωρίς ανταλλάγματα και μελλοντικές πιστώσεις.
«Το να μην κοιμάσαι σημαίνει να ζεις μέσα στον θάνατο. Η νύχτα μας τραβάει, ακίνητους, προς το σημείο που θα αφεθούμε. Η μέρα είναι σύγχυση και η νύχτα ανελέητη. Κρύβει μέσα της ένα καθρέφτη στον οποίο φανταζόμαστε την εικόνα μας χωρίς να τη βλέπουμε, και στην αργή ροή του χρόνου τις σιωπηλές τούτες ώρες διακρίνουμε κάποτε ένα σπινθήρισμα· μια αδύναμη σπίθα κάποια στιγμή σού αυλακώνει το πρόσωπο και τότε, σ’ αυτό το πολύ σύντομο φλόγισμα του προσώπου, ένα σημάδια απευθύνεται στον καθένα μας και όλα φωτίζονται». Η γραφή του Βιγιάρ κινείται με χάρη και αποφασιστικότητα στις γειτονιές του Παρισιού, σαν κινηματογραφική κάμερα, εστιάζοντας στα πρόσωπα των ανθρώπων του μόχθου, της ανέχειας, της εξαθλίωσης. Χωρίς μελοδραματισμούς, συστήνει στον αναγνώστη τον Αντάμ, τον Ομασίπ, τον Μπεσάν, τον Μπερσέν, τον Μπερτελιέ, τον Μπιζό, τον Σαρόν, τον Μπραβό, τον Ντελάρτ. Κλειδαράδες, τσαγκάρηδες, θυρωροί, οδοτηρητές, πυροσβέστες, δάσκαλοι μουσικής, ταπιτσιέρηδες, ξυλουργοί, σιδεράδες, χτίστες, καφετζήδες, προβάλλουν ξαφνικά και με μπαστούνια, τσεκούρια, ανοιχτήρια, μάχονται με σθένος ενάντια στην εξουσία, στον δυνάστη, στον άκρατο πλουτισμό. Οι περιγραφές, γλαφυρές, δημιουργούν την αίσθηση πως όλα συμβαίνουν τώρα: μπορεί κανείς να ακούσει τις φωνές τους, να νιώσει την έκστασή τους, να αισθανθεί την ένταση που διαπερνά το σώμα και την ψυχή τους. Κανείς δεν τους γνωρίζει αλλά χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε αυτή η επανάσταση. Τέλη, δασμοί, χαράτσια, ιδρώτας, κερί στέκονται αντιμέτωπα με τα αρώματα, τους καπνούς πολυελαίων, τα αστεία αξεσουάρ, και το κυνήγι ως μέσο διασκέδασης. Λεπτό προς λεπτό, τα γεγονότα παίρνουν σάρκα και οστά και ένας ανθρώπινος κατακλυσμός παρασέρνει τη λογική.
«Η ζωή είναι πολύ παράξενη, συχνά σου δίνει ώθηση μ’ αυτό που σου έχει στερήσει». Ένα βιβλίο που μιλάει τη γλώσσα του λαού, δονείται από την ένταση των στιγμών που καθόρισαν την πορεία της ιστορίας και σκιαγραφεί με αδρές γραμμές τους ανθρώπους που αποτέλεσαν τον πυρήνα της επανάστασης, που παρακίνησαν με το απύθμενο θάρρος τους όσους δείλιασαν, φοβήθηκαν, δίστασαν, και που καταφέρνουν να μιλήσουν δυνατά και στο σήμερα…
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για το νέο του μεταφραστικό έργο, τη συλλογή του Γεωργιανού συγγραφέα Έρλομ Αχβλεντιάνι «Ο άντρας που έχασε τα λογικά του», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
13°
