- CITY GUIDE
- PODCAST
-
10°
Έρως μονόπτερος ο πλάνης
Μια ευχάριστη μουσικο-τραγουδιστική παράσταση, όχι μονόλογος αλλά με μία ηθοποιό, και με θέμα τον έρωτα.
«Έρως μονόπτερος ο πλάνης», η παράσταση της Μαρίας Φλωράτου και του Γεράσιμου Γεννατά.
Η Μαρία Φλωράτου κάνει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα πάνω στη σκηνή: τραγουδάει, χορεύει, μιμείται (είκοσι διαφορετικές φωνές), χοροπηδάει, ερμηνεύει, απαγγέλει και ταχυδακτυλουργεί με επιτυχία. Όλα αυτά, ενώ παίζει και λίγο κοντραμπάσο, ενώ συνομιλεί με το κοινό και ενώ… δεν σταματάει ούτε λεπτό. Μετά από κάθε παράσταση η Φλωράτου πρέπει να είναι κομμάτια, αν και η ανταπόκριση του κοινού είναι τέτοια, ή τόση, που μπορεί να της δίνει επιπλέον ενέργεια, όλα να τα περιμένει κανείς από μία νέα, ζωηρή και κυρίως ταλαντούχα ηθοποιό.
Το έργο, «Έρως μονόπτερος ο πλάνης», ο Έρωτας που χτυπήθηκε από τον κορωνοϊό και τώρα παραπαίει, ή τέλος πάντων πλανάται, τα κάνει θάλασσα όλο και πιο συχνά, το έργο είναι συρραφή κειμένων από τον Πλούταρχο (όχι τον Γιάννη, όπως επισημαίνει η Φλωράτου από την αρχή, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις), τον Ευριπίδη, τον Επίκουρο, τον Πούσκιν, τον Γρυπάρη και άλλους. Ο Ιωάννης Γρυπάρης, από τους πιο σπουδαίους και παράλληλα ξεχασμένους Έλληνες λογοτέχνες, ποιητές, μεταφραστές και γενικά λόγιους, κάποτε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, πέθανε από την πείνα το 1942, την άνοιξη ευτυχώς, όπως το είχε ευχηθεί στο ποίημά του «Θάνατος» («Καλώς να ρθει σαν ερθή η στερνή ώρα»…) και ακούγεται λυπητερή η ιστορία του, αν και το συγκεκριμένο ποίημα, παρά το ζοφερό θέμα, έχει μια χαλαρή, σχεδόν ευτυχισμένη ατμόσφαιρα. Τέλος πάντων η ίδια χαλαρή σχεδόν ευτυχισμένη ατμόσφαιρα διακατέχει το έργο, τη Μαρία Φλωράτου και τον Γεράσιμο Γεννατά, που το σκηνοθέτησε με αγάπη και χιούμορ. Όλο και θα βρεθεί κάποιος να κριτικάρει κάποια επιμέρους, αλλά δεν είμαι καθόλου κριτικός πόσο μάλλον θεάτρου - στο σύνολό της η εμπειρία είναι ευχάριστη, «Βγαίνεις με χαμόγελο» όπως είπε άλλος θεατής, και μάλιστα όχι γνωστός μου.
INFO
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γεράσιμος Γεννατάς
- ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μάρια Φλωράτου
- ΘΕΑΤΡΟ: H.ug (Human underground)
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μιλήσαμε με τους δύο πρωταγωνιστές της παιδικής παράστασης «In motion» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Μιλήσαμε με τον στοχαστή της σύγχρονης σκηνής, με αφορμή την παράσταση «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία» στο Θέατρο ΦΙΑΤ
Στιγμές από την πορεία της μεγάλης ντίβας που έμειναν ανεξίτηλες στον χρόνο
Είδαμε την παράσταση στο Hood Art Space και μιλήσαμε με τους συντελεστές για την επαφή μας με το χαμένο συναίσθημα
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Είδαμε την πρεμιέρα της παράστασης «Τα άνθη του κακού» στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και μιλήσαμε στον συγγραφέα και σκηνοθέτη του έργου
Ζωντανός διάλογος στις 7 Δεκεμβρίου με τίτλο «Θέατρο Σήμερα» - Οι ώρες και οι ημέρες της παράστασης «Μνήμη | Λήθη»
Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή
Η μεγάλη παραγωγή κάνει πρεμιέρα στις 18 Δεκεμβρίου
Οι παρουσιάσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 15 Απριλίου έως τις 31 Μαΐου 2026
Μία πτήση. Μία έκρηξη. Μία δίκη. Οι θεατές στον ρόλο των ενόρκων.
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
Ένα αναλόγιο-μαραθώνιος για τα δικαστικά έξοδα επιζωσών έμφυλης βίας
Η νέα σατιρική κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα για την παράνοια της καθημερινότητας
Η Νικολέτα Βλαβιανού ερμηνεύει δυο μονολόγους επί σκηνής, το «Μια γυναίκα μόνη» του Ντάριο Φο και το «Η Μαμά-Φρικιό» της Φράνκα Ράμε
Μια παραβολή για τα γηρατειά, μια κωμωδία που εγείρει μια ολόκληρη σειρά προβληματισμών για τη συχνά σκληρή μοίρα των ηλικιωμένων στην κοινωνία μας
Μια μουσική κωμωδία για τα «κακώς κείμενα» του ελληνικού θεάτρου
Μια υβριδική αναμέτρηση με το πρώτο χειρόγραφο του Λιούις Κάρολ «Alice's adventures underground»
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.