Φεστιβάλ Αθηνών: Β. Βολιώτη, Γ. Κότσιφας, Αγ. Οικονόμου γράφουν για τη «Λυσιστράτη» του Εθνικού Θεάτρου που θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Οδ. Παπασπηλιόπουλου
Μια Λυσιστράτη. Αυτή χρειαζόμαστε. Μια γυναίκα Αρισταφανικά πλασμένη που να μπορεί να πάρει πάνω της τη σωτηρία ενός θεατρικού καλοκαιρινού έτους -φαινομενικά χαμένου- και να μας υπενθυμίσει ότι το θέατρο είναι ψυχαγωγία. Δηλαδή η αγωγή της ψυχής. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος σκηνοθετεί την Βίκυ Σταυροπούλου στον πρώτο της ρόλο που θα ερμηνεύσει στην Επίδαυρο και το Εθνικό Θέατρο στηρίζειτο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών με ένα από τα πλέον κλασικά καλοκαιρινά έργα.
Βίκυ Βολιώτη, Γιάννης Κότσιφας και Αγορίτσα Οικονόμου γράφουν στην ATHENS VOICE για την παράστασή τους που ανεβαίνει στις 31 Ιουλίου, 1 και 2 Αυγούστου στην Επίδαυρο πριν ξεκινήσει την καλοκαιρινή της περιοδεία.
Οι συντελεστές της παράστασης «Λυσιστράτη» γράφουν στην ATHENS VOICE
«Το γεγονός ότι η Λαμπιτώ αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκληση της Λυσιστράτης και να έρθει στην Αθήνα είναι μια εξαιρετικά τολμηρή κίνηση. Οι δύο πόλεις βρίσκονται σε έναν ανελέητο και αιματηρό πόλεμο εδώ και 20 χρόνια, με τρομακτικές απώλειες και ένα ολοένα αυξανόμενο μίσος η μία πλευρά για την άλλη. Όμως αντιλαμβάνεται ότι το κάλεσμα της Λυσιστράτης αφορά κάτι πολύ σοβαρό κι έτσι αποφασίζει να φύγει.
Δεν φοβάται τι θα πει ο άντρας της για την απουσία της. Έτσι κι αλλιώς λείπει στον πόλεμο
εδώ και μήνες και έρχεται πολύ σπάνια στο σπίτι αλλά και εδώ να ήταν οι γυναίκες στην
Σπάρτη είναι πολύ πιο ελεύθερες από τις δύστυχες Αθηναίες που είναι κλεισμένες στο
σπίτι όλη μέρα και μπορούν να βγουν μόνο με συνοδεία κάποιου άντρα του στενού
οικογενειακού τους κύκλου.
Ούτε την πτοεί ότι κάνει δύο ολόκληρες μέρες να φτάσει περπατώντας στην Αθήνα. Είναι
πολύ γυμνασμένη - όπως και όλες οι γυναίκες στην Σπάρτη - έχει μάθει να ανεβαίνει
τρέχοντας στον Ταΰγετο, οπότε η διαδρομή αυτή της φαίνεται πανεύκολη. Πήρε μαζί της
και νόστιμο ψωμάκι και τυράκι, ζουμερά σύκα και ευωδιαστό κρασάκι. Φτάνοντας η Λαμπιτώ αντιλαμβάνεται γρήγορα ότι το τόσο "επώδυνο" σχέδιο της Λυσιστράτης είναι ίσως το μόνο που μπορεί να έχει επιτυχία κι έτσι δέχεται αμέσως να επιστρέψει στην Σπάρτη και να πείσει τις γυναίκες να στερηθούν τον έρωτα προκειμένου να πιέσουν τους άντρες να συνάψουν επιτέλους ειρήνη. Και φυσικά τα καταφέρνει» - Βίκυ Βολιώτη
« Ο ρόλος που ερμηνεύω στην παράσταση είναι ο Πρόβουλος ο οποίος συμβολίζει την αυταρχική πατριαρχική εξουσία, την απόλυτη ιδεολογία ότι μόνο μέσω του πολέμου θα σωθούμε, την στενομυαλιά και την αδυναμία μετακίνησης ψυχής και μυαλού. Όλα αυτά παρουσιάζονται επί σκηνής με τραγελαφικό τρόπο και καταλήγουν στην απόλυτη γελοιοποήησή του. Ρόλος γνώριμος, άνθρωπος της διπλανής πόρτας, βρίσκεται καθημερινά στην ζωή μας και ανά πάσα στιγμή ενεργεί όταν νιώθει ότι απειλείται η κανονικότητά του» - Γιάννης Κότσιφας
«Αγαπημένε μου, είναι τώρα εφτά μήνες που λείπεις μακριά από το κρεβάτι μας, μακριά απ'το μαξιλάρι μας. Τον μισώ αυτόν τον πόλεμο, αυτή την πόλη που σ'άρπαξε μακριά απ'την αγκαλιά μου. Ζηλεύω το χώμα της Πύλου που πάνω του ξαπλώνεις το κουρασμένο σου κορμί. Κι εγώ να μην είμαι εκεί πλάι σου. Να γίνει το κορμί μου χώμα ζεστό για σένα. Κινησία μου, νομίζω πως αρρωσταίνω μακριά σου. Νιώθω το αίμα μου να καίει, ακούω την φωνή σου να φωνάζει τ'όνομά μου, πολλές φορές νομίζω πως βλέπω την μορφή σου. Αν μπορούσαν τα δάκρυά μου να γίνουν χείμαρρος να σε τυλίξουν να σε φέρουν πίσω σ'εμένα. Έρωτά μου, οι νύχτες μακριά σου είναι αβάσταχτες.. μου λείπει το βλέμμα σου, το χάδι σου, το γέλιο σου. Τις νύχτες, όταν έρχεσαι στ'όνειρά μου. Το στόμα σου, τα χείλη σου, τα δυνατά σου χέρια. τα δάχτυλά σου να ταξιδεύουν να σβήνουν τη δίψα μου. Η μνήμη της αίσθησής σου πονάει το κορμί μου. Βασιλιά μου γύρισε πίσω σ'εμένα. Η Μυρρίνη σου.» - Αγορίτσα Οικονόμου
Πληροφορίες παράστασης «Λυσιστράτη»
Στις 31 Ιουλίου, 1 και 2 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
13°
