Ο καλλιτέχνης Ηλίας Αδάμ συμμετέχει στο «Enter» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με το έργο «HAMLET, a desktop performance»
Το ψηφιακό κανάλι της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ζητά από τους καλλιτέχνες να δώσουν φωνή στο σήμερα. Ζητήσαμε από τον καλλιτέχνη Ηλία Αδάμ να μας περιγράψει το έργο του «HAMLET, a desktop performance».
Παράγοντας τέχνη μέσα από το σπίτι: «Δεν έμενα σπίτι προ πανδημίας και μου ήταν δύσκολο να κλειστώ μέσα. Μέσα σε αυτή τη δυσκολία, ήταν σημαντικό προνόμιο το ότι είχα την πλατφόρμα της Στέγης για να μιλήσω και να εκφραστώ. Τα μέσα που είχαμε αποδείχθηκαν ικανά για να δημιουργήσουμε: ο υπολογιστής, το wifi, τα παιδιά που δουλέψαμε μαζί εξ αποστάσεως (Τζέο Πακίτσας, Στυλιάνα Ιωάννου, Χριστίνα Μαυρομμάτη, Σοφία Πριόβολου), το έργο του Σαίξπηρ. Δεν χρειάζονται περισσότερα πράγματα στην πραγματικότητα. Η ιδέα του HAMLET, a desktop performance είναι ότι ο θεατής παρακολουθεί τον Άμλετ να περιηγείται στον υπολογιστή του. Τί γκουγκλάρει, τί μουσική ακούει, με ποιους μιλάει στο messenger. Η επιφάνεια εργασίας (desktop) δίνει πολλή ελευθερία για πειραματισμούς με τη δραματουργία, πώς την χειρίζεσαι, πώς την κάνεις διαφανή, θολή ή αυτοαναφορική μόνο με τις κινήσεις και τα clicks του ποντικιού. Το youtube, tospotify, τα gifs, τα apps του υπολογιστή είναι μέσα της ιντερνετικής κουλτούρας και μπορούν να δημιουργήσουν οικείες αναφορές».
«Enter» στο έργο του «Άμλετ, a desktop performance»: Ο Άμλετ περιηγείται στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή του. Τα θέματα και τα μοτίβα του σαιξπηρικού έργου αποκαλύπτονται μέσα από τη χρήση της τεχνολογίας. Στη διάρκεια ενός απογευματινού screen-mirroring, ο έρωτας, το πένθος, τα αντικαταθλιπτικά, ο θάνατος, η αυτοκαταστροφικότητα περιπλέκονται με μια αδιάκοπη και συνειρμική αναφορά στην ποπιντερνετική κουλτούρα, στα παιδικά animations, σε περιστατικά της επικαιρότητας.
Θα είναι αυτό το επόμενο βήμα στη δημιουργία Πολιτισμού; «Μία από τις βασικές προκλήσεις της τέχνης νομίζω είναι είναι να απευθυνθεί σε ανθρώπους που δεν έχουν φωνή, δεν εκπροσωπούνται, δεν υπάρχουν στον δημόσιο λόγο. Αν η δημιουργικότητα μετακινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση τότε θα έχουμε κερδίσει κάτι πολύ σοβαρό. Είναι μία ευκαιρία να αποκεντρωθεί κάπως η παραγωγή και η κατανάλωση της τέχνης: άνθρωποι που δεν μπορούν να βγουν απ’ το σπίτι, άνθρωποι που ζουν μακριά από τα αστικά κέντρα και δεν έχουν πρόσβαση στον πολιτισμό, άνθρωποι που δεν έχουν το οικονομικό προνόμιο να πληρώσουν ένα ακριβό εισιτήριο στο θέατρο πρέπει να μπορέσουν να είναι υποκείμενα ενδιαφέροντος στον πολιτισμό».
Ποιος είναι ο σκηνοθέτης Ηλίας Αδάμ
Γεννήθηκε το 1991 και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν στην Αθήνα. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γερμανία. Οι σκηνοθετικές αναζητήσεις του προσεγγίζουν ένα προσωπικό και μη μυθοπλαστικό είδος θεάτρου, στην προσπάθειά του να γεφυρώσει το προσωπικό με το πολιτικό. Τα τελευταία δύο χρόνια, ως υπότροφος του Ιδρύματος RobertBosch, ανέπτυξε και υλοποίησε το πρόγραμμα Smallville, το οποίο αποσκοπεί στην ενδυνάμωση των κατοίκων επαρχιακών περιοχών της Ελλάδας, μέσα από τον δημόσιο διάλογο, μεθόδους συλλογικής γραφής και θέατρο που ενσωματώνει στοιχεία βιογραφίας. Έχει συνεργαστεί με το Maxim Gorki Theater στο Βερολίνο, το Ringlokschuppen Ruhr στο Μίλχαϊμ, τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Εθνικό Θέατρο, το Internationales Forum του Theatertreffen στο Berliner Festspiele.
Μια συζήτηση για το έργο «Ολική Άμεση Συλλογική Επικείμενη Επίγεια Σωτηρία», τις υπαρξιακές και κοινωνικές αφετηρίες που τροφοδοτούν το καλλιτεχνικό του όραμα, το θέατρο και την κοινωνία
Εκατό χιλιάδες ευρώ τώρα ή ένα εκατομμύριο σε δέκα χρόνια; Εσύ τι θα επέλεγες; Πόσο κοστίζουν οι αρχές μας; Μπορεί μια απλή ερώτηση να διαλύσει μια σχέση;
Το αλληγορικό παραμύθι του βραβευμένου Γιάννη Ξανθούλη είναι ένας ύμνος για την αγάπη, την ισότητα, την ελευθερία, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
13°
