Το τρίτο στεφάνι

Τα (+) της παράστασης

1.    Η Φιλαρέτη Κομνηνού. Και στα αλώνια και στα σαλόνια. Επιτέλους η Νίνα απέκτησε το πρόσωπο, τη φωνή και το σώμα που της αξίζει.

2.    Η Νένα Μεντή στο δεύτερο μέρος. Λειτούργησε και το σώμα.

3.    Η χρήση μη ρεαλιστικών στοιχείων από τον σκηνοθέτη (Σταμάτη Φασουλή) γλίτωσε την παράσταση από τη γραφικότητα.

4.    Η διασκευή από τους Νιάρχο-Φασουλή. Δεν πέταξαν/πρόδωσαν το βιβλίο.

5.    Το φινάλε-σχόλιο/φόρος τιμής στον Ταχτσή από τον σκηνοθέτη.

6.    Επιτέλους, μια εισπρακτική επιτυχία για το Εθνικό.

 

Τα (-) της παράστασης

1.    Τα σκηνικά της Έλλης Παπαγεωργίου. Δεν φτάνει μόνο να βολεύουν τη σκηνοθεσία, αλλά πρέπει να προσθέτουν και χαρακτήρα.

2.    Η Νένα Μεντή στο πρώτο μέρος. Που ήταν οι ωραίες ημέρες;

3.    Η έλλειψη ιστορικότητας από την παράσταση. Σαν να ήταν (τελικά) μόνο «κουτσομπολιό μπροστά στα μπουγαδόνερα».

4.    Ο επιθεωρησιακός τρόπος αντιμετώπισης κάποιων ηρώων – δες Ελένη (Τάνια Τρύπη).  

5.    Το μουσικό πρελούδιο πριν το φινάλε. Με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

6.    Η διάρκεια της παράστασης.

ΙΝFO

«Τρίτο στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή, Εθνικό Θέατρο – Θέατρο Rex/ Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη», Πανεπιστημίου 48, 210 3305.074