Ο μύθος του Φρανκενστάιν, όπως μας τον έδωσε η Μέρι Σέλεϊ, είναι σίγουρα η κινητήριος δύναμη και έδωσε την έμπνευση στο χορογράφο και σκηνοθέτη του χοροθέατρου Παύλο Κουρτίδη. Μόνο που ο δικός του Δόκτορας συνδιαλέγεται περισσότερο με τους προσωκρατικούς φιλόσοφους, αφού χρησιμοποιεί το νερό ως ζωοποιό δύναμη, και ο τρόμος της Σέλεϊ μπροστά στην επέλαση της βιομηχανικής επανάστασης αντικαταστάθηκε με την απορία για το ποιος θα βγει νικητής στον πόλεμο τεχνολογίας και ανθρώπινης ψυχής. Ο Π.Κ. ως Φρανκενστάιν διευθύνει μέσα σ’ ένα λευκό εργαστήριο τα ανθρώπινα πειράματά του, δοσμένα από έξι εύκαμπτους –και απόλυτα δοσμένους στην ιδέα του χορογράφου– χορευτές (Ζωή Σωτηροπούλου, Όλια Μουρουζίδου, Ξανθή Αθανασοπούλου, Μάρκος Γιακουμόγλου, Νίκος Κουκάκης, Νικόλας Μιτσίτσκας). Αυτά θα διεκδικήσουν τη θέση τους στον κόσμο, αποτινάζοντας την επιβεβλημένη από το Δημιουργό τους υποταγή. Δείτε στο βίντεο σκηνές από την παράσταση και δώστε προσοχή σ’ αυτές όπου οι χορευτές γλιστρούν πάνω στη βρεγμένη σκηνή με τους ήχους της μουσικής του Σταύρου Μαρκόνη, υπό τους φωτισμούς του Απόστολου Τσιτσώνη. Είναι εντυπωσιακές.
Η κωμωδία του τυχαίου θανάτου ενός αναρχικού,Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης
Μα πώς μπορεί να είναι κωμωδία ο αληθινός θάνατος ενός αναρχικού, που εκπαραθυρώθηκε από ένα αστυνομικό τμήμα στην Ιταλία του ’70; Μπορεί, αν σκεφτεί κανείς το απόφθεγμα του Ουάιλντ «Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάν’ τους να γελάσουν». Ο Ντάριο Φο έχει φαίνεται τη ρήση ως μότο του έργου του κι έγραψε μια απολαυστική κωμωδία που διαπραγματεύεται ένα πικρό θέμα – την ασυδοσία της αστυνομικής εξουσίας. Η κωμωδία του χρησιμοποιεί τα γρανάζια της Commedia dell arte: έναν (υποτιθέμενο) τρελό και μια σειρά παρεξηγήσεων στις οποίες θα εμπλακεί, και που θα οδηγήσουν στο αίσιο (;) τέλος την ιστορία. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος σκηνοθέτησε με ρυθμούς καταιγιστικούς την παράσταση και φυσικά σολάρει εξαιρετικά ως τρελός έχοντας στο πλευρό του 5 ηθοποιούς (Χρήστος Μπίρος, Νίκη Παλληκαράκη, Τάσος Γιαννόπουλος, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Στέλιος Πέτσος). Το εναρκτήριο τραγούδι των Κίτρινων Ποδηλάτων βοηθάει στη σύνδεση του ελληνικού σήμερα με το ιταλικό χθες.
18°
