Η κλιματική αλλαγή και οι υποβαθμισμένες περιοχές του πλανήτη μέσα από απόκοσμους ήχους και την ποιητική χροιά της Πάτι Σμιθ
Μέσα από τη συνεχή ακτιβιστική της δράση για πλήθος ευαίσθητων θεμάτων, η Πάτι Σμιθ εξακολουθεί να αποτελεί πρότυπο και πηγή έμπνευσης για κάθε κοινωνικοποιημένο καλλιτέχνη και άνθρωπο. Ένα από τα ζητήματα για το οποίο η καλλιτέχνιδα έχει εκφράσει πολλές φορές την ανησυχία της είναι η κλιματική αλλαγή και η προστασία του περιβάλλοντος, ζήτημα για το οποίο συχνά μνημονεύει τα σχετικά λόγια του Δαλάι Λάμα κατά τη συνάντησή τους το 2015. Η Πάτι Σμιθ αποδίδει καλλιτεχνικά το φιλοπεριβαλλοντικό της προφίλ, μεταξύ άλλων και μέσα από τη δεκαετή συνεργασία της με το μουσικό γκρουπ Soundwalk Collective. Η αφηγηματική της ποίηση μπλέκεται περίτεχνα με τους πειραματικούς ήχους του συγκροτήματος, οι οποίοι με τη σειρά τους βασίζονται σε απομακρυσμένα και υποβαθμισμένα μέρη της γης, μελετώντας τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής. Η συνεργασία των δυο μερών γέμισε πρόσφατα τους χώρους της γκαλερί τέχνης «Kurimanzutto», στη γειτονιά του Τσέλσι στη Νέα Υόρκη, σε μια έκθεση με το ξεχωριστό όνομα «CORRESPONDENCES».
Τα τελευταία 10 χρόνια ο ιδρυτής της Soundwalk Collective, Stephan Crasneanscki εξερεύνησε και κατέγραψε εικόνες και ήχους, σε μια προσπάθεια να απεικονίσει τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον και την υποβάθμισή του. Στο πλαίσιο αυτής της δημιουργικής διαδικασίας, o Crasneanscki έδωσε το υλικό στην Πάτι Σμιθ που με τη σειρά της διοχέτευσε τον ποιητικό της οίστρο. Στην έκθεση «CORRESPONDENCES», οι δύο καλλιτέχνες επικεντρώνονται σε οκτώ μοναδικά κομμάτια που επαναφέρουν τη σχέση του ήχου με την εικόνα, σε οπτικές ουσιαστικά επεξεργασίες αυτών των «γυμνών» σάουντρακς. Οι αναφορές της έκθεσης περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη «Μήδεια» του Πιερ Πάολο Παζολίνι, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κάλλας, σημειώσεις από το ιστορικό αρχείο του σπουδαίου Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, αλλά και πλάνα από το «Αντρέι Ρουμπλιόφ» του Αντρέι Ταρκόφσκι, καθώς και την ταινία-ντοκιμαντέρ «Σινεμά σαν Προσευχή» για τον μεγάλο Ρώσο σκηνοθέτη. Κυρίως όμως περιλαμβάνουν τα καίρια περιβαλλοντικά ζητήματα όπως το λιώσιμο των πάγων, την εγκαταλελειμμένη περιοχή του Τσερνόμπιλ και την καταστροφή του ποταμού Αμαζονίου. Ο Crasneanscki ταξίδεψε πολλές φορές στο τροπικό δάσος ώστε να καταγράψει ένα φυσικό τοπίο σε κατάρρευση, ενώ αντίστοιχα στο Τσερνόμπιλ συνάντησε πολλές ομάδες νεαρών, οι οποίοι αποκαλούν την κωμόπολη της πρώην ΕΣΣΔ, Πρίπιατ, ως «σπίτι τους».
Απόλυτα ενδεικτικό της έκθεσης και του ύφους είναι το βίντεο «Τα παιδιά του Τσερνόμπιλ» όπου η ανατριχιαστική φωνή της Σμιθ αντηχεί πάνω από τα ερείπια ενός τοπίου σε πλήρη αποσύνθεση. «Ήμασταν στρατιώτες δίχως πόλεμο» θα πει χαρακτηριστικά, μιλώντας ταυτόχρονα για τις πυρκαγιές και τον όλεθρο που έχουν προκαλέσει ανά τις δεκαετίες, όπως την εξαφάνιση πολλών ειδών του ζωικού βασιλείου. Ένα θέμα ιδιαίτερα επίκαιρο λόγω των πρόσφατων πυρκαγιών που κατέστρεψαν μεγάλες εκτάσεις στο Λος Άντζελες. Μιλώντας στο ARTnews η Σμιθ χαρακτήρισε ως «απελευθερωτικό» το να ανταποκρίνεται σε αγνούς ήχους και ηχητικές συχνότητες, ενώ με τη σειρά του ο ιδρυτής των Soundwalk Collective δήλωσε χαρακτηριστικά πως «τα τοπία και τα μέρη αλλάζουν, αλλά ο ήχος της βροχής, του ανέμου ή των βημάτων είναι ο ίδιος εδώ και εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια».
Μια ενημερωμένη έκδοση της «Correspondences» φιλοξενήθηκε πρόσφατα και στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, με τίτλο «A AMAZONIA», η οποία περιλάμβανε αφηρημένα σχέδια του Crasneanscki με κόκκινη βαφή από βρασμένα φύλλα δέντρων του Αμαζονίου. Η Πάτι Σμιθ προσέθεσε τα δικά της λόγια, σε μια προσπάθεια ταύτισης με τον ποταμό και την «υπηρηφάνεια» του για το ότι είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Στις αρχές του μήνα, η Πάτι Σμιθ εμφανίστηκε στην παρουσίαση της χειμερινής κολεξιόν του διάσημου οίκου μόδας Bottega Veneta στο Μιλάνο. Στην ομιλία της αναφέρθηκε στον διάσημο Ιταλό αρχιτέκτονα Carlo Mollino (1905-1973), το κρεβάτι του οποίου αποτελεί μέρος της έκθεσης «Correspondences». Επόμενη πόλη που θα φιλοξενήσει την έκθεση είναι το Τόκιο, τον ερχόμενο Απρίλιο.
14°
