Πρωταγωνιστούν: Αντουάν Ολιβιέ Πιλόν, Αν Ντορβάλ, Σουζάν Κλεμάν
Μια μητέρα προσπαθεί να διαχειριστεί τη σχέση της με τον υπερκινητικό, ταραχοποιό, συχνά βίαιο γιο της που μόλις αποβλήθηκε από το σχολείο του. Η καινούργια γειτόνισσα, που έχει τα δικά της προβλήματα, θα προσφέρει ανέλπιστη βοήθεια.
Η πέμπτη μεγάλου μήκους του Καναδού Ξαβιέ Ντολάν (ο οποίος είναι μόλις 20 και κάτι) είναι ένα ακόμη σταθερό βήμα προς την ωρίμανση ενός σκηνοθέτη που ξεκίνησε ως «enfant terrible» για να μεταμορφωθεί στην πορεία σε έναν καλλιτέχνη που έχει κάτι ουσιαστικό να πει. Η νιότη και η ορμή του μπορεί να τον oδηγούν κι εδώ σε επιλογές που στοχεύουν απλά στον εντυπωσιασμό και η αγάπη του για την υπερβολή κρατά τους τόνους πάντα ψηλά, όμως αυτή η ιστορία έχει δύναμη, συναισθηματική ευθύτητα, έχει κότσια και ξεχειλίζει ταλέντο. Κι έχει και ήρωες που αναγνωρίζεις, ανθρώπους που τσακώνονται και φωνάζουν, που απογοητεύονται και ελπίζουν, που αγαπούν με ένα γεμάτο λάθη τρόπο, ακριβώς όπως συμβαίνει και στην αληθινή ζωή. Δραματικό και αστείο, κλειστοφοβικό (από το καδράρισμά του και μόνο) και κατά στιγμές απελευθερωτικά ανοιχτό, σπαρακτικό αλλά και ενθουσιαστικό, το «Mommy» είναι ένα μελόδραμα με την ένταση στο 11, αλλά ούτε κατά διάνοια ψεύτικο ή προσποιητό. Αντίθετα είναι βαθιά παθιασμένο, γεμάτο αγάπη για τους ατελείς ήρωές του, στηριγμένο σε ένα εξαιρετικό τρίο πρωταγωνιστών και δομημένο με τον τρόπο ενός θριαμβευτικού μα και σπαρακτικού ποπ ύμνου, σαν το αντίστοιχο ενός τραγουδιού από εκείνα που κάνουν τα πόδια να χορεύουν με μανία και λίγο πιο πάνω την καρδιά να ραγίζει...
Η Μαρίε, Νορβηγίδα επιστήμονας, συνοδεύει το πρότυπο χιλιόγραμμο της χώρας της στο παγκόσμιο συνέδριο μέτρησης στο Παρίσι. Κι εκεί θα ανακαλύψει ότι όλα τα πράγματα στη ζωή δεν μετριούνται πάντα με ακρίβεια.
Ο Μπεντ Χάμερ είναι από εκείνους τους σκηνοθέτες που δίνουν στο σκανδιναβικό χιούμορ κάτι από την ιδιαίτερη, απολαυστική υφή του. Από το «Eggs» και το «Kitchen Stories» μέχρι το «Ο Horten», οι ταινίες του διακρίνονται για ένα ιδιότυπο, ελαφρά σουρεαλιστικό ύφος αλλά και τον ακαταμάχητο ανθρωπισμό τους. Το «1001 Γραμμάρια» είναι ίσως η πιο «ανοιχτή» του ταινία, ένα ανάλαφρο ρομαντικό δράμα, από εκείνα που κατορθώνουν να σε συγκινούν αδιόρατα, και να σε γοητεύουν διακριτικά. Χτισμένο πάνω στις πιο μικρές λεπτομέρειες των χαρακτήρων και της απροσδόκητης ιστορίας τους, είναι ένα λεπτεπίλεπτο φιλμ που μιλά με απλότητα για τους ήρωές του, μα σε αφήνει να κρυφοκοιτάξεις πίσω από την επιφάνεια μερικές πιο βαθιές και ουσιαστικές σκέψεις για τη ζωή. Ή τη ζωή σου.
Εξήντα χρόνια μετά την απόδρασή της από τη Βιέννη μια γυναίκα θα διεκδικήσει από την αυστριακή κυβέρνηση πέντε πίνακες του Γκούσταβ Κλιμτ που ανήκαν στην οικογένειά της και είχαν κλαπεί από τους ναζί.
Βασισμένη σε μια συναρπαστική αληθινή ιστορία και με μια εξαιρετική Έλεν Μίρεν στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η ταινία του Σάιμον Κέρτις είναι αναμφίβολα καλοφτιαγμένη κι αναμφίβολα προβλέψιμη. Ακόμη κι αν δεν ξέρεις την έκβαση της ιστορίας, ξέρεις εξ αρχής τον τρόπο που θα εξελιχθεί, το ότι ο νεαρός φιλόδοξος δικηγόρος θα δελεαστεί να αναλάβει την υπόθεση –για τους λάθος λόγους–, ότι η περήφανη κλειστή γυναίκα θα ανοιχτεί και ότι ο ενθουσιασμός θα δώσει τη θέση του στην απογοήτευση και πάλι στην ελπίδα. Με δραματικά φλας μπακ στο παρελθόν και με χιούμορ αλλά και συγκίνηση στο παρόν, η «Γυναίκα από χρυσό» είναι μία από εκείνες τις ταινίες που βλέπεις δίχως καμιά αντίρρηση αλλά ταυτόχρονα και χωρίς αληθινό ενθουσιασμό.
Οι Εκδικητές: Η Εποχή του Ούλτρον (Avengers: Age of Ultron)
Προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης, ο Τόνι Σταρκ κατασκευάζει τον Ούλτρον, ένα ρομπότ που όμως αποκτά τάσεις να κατακτήσει τον κόσμο!
Οι «Εκδικητές» ήταν ίσως το καλύτερο blockbuster που είδαμε τα τελευταία χρόνια, κάτι που οφείλεται όχι μόνο στη συνεργασία όλων των πρωτοκλασάτων υπερηρώων της Marvel, αλλά κυρίως στο ξεκάθαρο ταλέντο του Τζος Γουίντον όχι απλά να πιάνει το ρυθμό της σύγχρονης ποπ κουλτούρας μα κυριολεκτικά να τον καθοδηγεί. Εξαιρετικός storyteller, ξέρει όχι μόνο να αφηγείται ιστορίες μα και πόσο σοβαρά να τις παίρνει, πώς να ισορροπεί το χιούμορ με τη δράση, πόσο κλείσιμο του ματιού μπορεί να δεχτεί ο θεατής πριν το φιλμ γλιστρήσει στην ειρωνία. Η συνέχειά του είναι λογικό να ακολουθήσει την ίδια συνταγή αφήνοντας στον Γουίντον ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία να παίξει με τις συμβάσεις του είδους και να κάνει ένα άψογο superpop, superhero film!
Ακόμη
Γυρισμένο το 1959, το «Araya» της Μαργκό Μπενασεράφ είναι ένα ποιητικό ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο άγονες περιοχές της γης, ένα φυσικό αλατορυχείο σε μια περιοχή της Βενεζουέλας και τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να επιβιώσουν εκεί και να το εκμεταλευτούν.
