Το κρύο στη Θεσσαλονίκη είναι η μόνη αλήθεια

Θεσσαλονίκη του Ιανουαρίου θα πει Όλυμπος με άσπρο σκουφί χιονέ στην κορυφή και οδός Ολύμπου με υγρασίες να παίρνουν σκαλπ και μουλιασμένες αφίσες στους τοίχους να εκλιπαρούν φοιτητριούλες από τα διπλανά μπαλκόνια να τις πυροβολήσουν με ζεστό αέρα από το πιστολάκι των μαλλιών. Μπας και καταλαγιάσει το μούλιασμα και ημερέψει η πλευρίτιδα, γιατί κάνει τόσο κρύο στα βορινά αυτές τις μέρες, που ως και τα ψηφιδωτά στη στάση Αγίας Σοφίας του μετρό παρακαλούν να αδελφοποιηθούν με τους κωλόφαρδους κίονες του σταθμού Βενιζέλου, που χουχουλιάζουν κυριλέ και ανέμελοι υπογείως, κάτω από τη στάθμη της λεωφόρου, εκεί στο υπόγειο μουσείο της Decumanus Maximus. Εκεί που άνθρωποι και Ιστορία ζεσταίνονται από τις τουρμπίνες εξαερισμού των τρένων, ενώ την Εγνατία και τα υπέργεια αρχαία της Αγίας Σοφίας τα χτυπούν αδυσώπητα κρύα. Ακόμα και χίλια φλάι τζάκετ και δέκα χιλιάδες στρατιωτικά αμπέχωνα να φορέσεις πάνω σου αγορασμένα από τα στρατιωτικάδικα στον Βαρδάρη, κανένας δεν γλιτώνει από το μένος τους.

Στρατιωτικάδικα στον Βαρδάρη

«Αυτό θα πει Θεσσαλονίκη του Ιανουαρίου, ψωλόκρυο» θα αθυροστόμιζε ο κυρ Ντίνος, που φιγουράρει στάμπα σε τοίχο της οδού Οδυσσέως. Κάτι ήξερε ο Χριστιανόπουλος από θεσσαλονικιώτικο κρύο. «Όμως πώς να το κρύψω, πώς να μην το πω, που σε περίμενα κι απόψε δυόμισι ώρες, που σε περίμενα κι απόψε μες το κρύο[…] και μόνο εγώ να στέκω ολομόναχος, εγώ κι ένα ποντίκι ψόφιο μες στο δρόμο».

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος σε τοίχο της οδού Οδυσσέως

Τι να λέμε, ως και τα κουλούρια από τον πάγκο της Γιαγιάς Λένας σήμερα το πρωί τα είδα να εγκαταλείπουν άρον άρον την Τσιμισκή. Όπου φύγει φύγει την έκαναν τα κουλούρια, τα ακολούθησα (σας το ορκίζομαι) και τι να δω; Πονηρά και μούχτικα με τα σουσάμια αγκαζέ, τρύπωσαν στα βάθη της ζεστής σαν φουφού εξάτμισης της μηχανής του Κόλιν Φάρελ, ή κάποιου που του μοιάζει εκεί στη Γιαννιτσών, όπου μοτόρι και αγόρι είναι χτυπημένοι γκράφιτι. Με τον γιακά σηκωμένο στέκει ο Κόλιν (ή ο σωσίας του), αλλά ματαίως, γιατί όσες προφυλάξεις και να πάρει κανείς σ’ αυτή την πόλη, δεν γλιτώνει από το κρύο και τον κωλόκαιρο.

Άφαντα τα κουλούρια της Γιαγιάς Λένας

Ο Κόλιν Φάρελ ή κάποιος που του μοιάζει στη Γιαννιτσών

Χαστουκίζει ανελέητα σβέρκους και μάγουλα, συνεταιρικά με τον παγετό που κάνει να βογκάνε ως και τα τούρμπο ερκοντίσιον της οδού Πολυτεχνείου, που μια βδομάδα τώρα δουλεύουν σερί τις εξαντλητικές υπερωρίες τους, για να εργάζονται απρόσκοπτα οι δικηγόροι πάνω στις αγωγές τους. Περίεργο που κανένας τους δεν σκέφτηκε να τραβήξει μια μήνυση στον Όλυμπο απέναντι, μπας και σταματήσει να ξεφορτώνει τα χιόνια του επάνω μας οπότε του κατέβει.

Τα ερκοντίσιον της οδού Πολυτεχνείου δουλεύουν υπερωρίες, για να ζεστάνουν δικηγορικά γραφεία