Κατερίνα Γκιόκα: Μετατρέπει τα απλά φαγητά σε Food Art
Στο Instagram την ξέρουμε με το ψευδώνυμο Foivi Geller, μια μαμά δύο αγοριών-εκφωνήτρια στον χώρο των ΜΜΕ στο επάγγελμα-που στην προσπάθεια της να πείσει τους γιους της να δοκιμάζουν από όλες τις τροφές, ξεκίνησε να ασχολείται με το Food Art, δημιουργώντας ευφάνταστα σκηνικά πάνω στα πιάτα, εμπνευσμένα από φανταστικούς ήρωες κινουμένων στοιχείων μέχρι πραγματικά πρόσωπα της επικαιρότητας. Η Κατερίνα Γκιόκα, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, δημιουργεί με δεξιοτεχνία βρώσιμους πίνακες που εντυπωσιάζουν. Πως ξεκίνησαν όλα; Την ρωτάω.
Η Jessica Rabbit από φράουλες και μήλο
«Η πρώτη μου προσπάθεια έγινε πριν 6 περίπου χρόνια. Τότε τα παιδιά μου ήταν πιο μικρά, πιο δύσκολα στο φαγητό (pickyeaters) και κάπως έτσι πειραματίστηκα με το πρώτο μας πιάτο. Υπήρξε ενθουσιώδης αντίδραση χωρίς όμως σημαντικό αποτέλεσμα! Παρόλα αυτά σκέφτηκα να δώσω μια ευκαιρία στο food art. Έκτοτε δε σταμάτησα να δημιουργώ με κάθε ευκαιρία. Σιγά σιγά άρχισα να αντιλαμβάνομαι πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω το κάθε υλικό, τις δυνατότητες που έχει και κυρίως τι ικανότητες έχω εγώ. Δεν ήταν πάντα εντυπωσιακό το αποτέλεσμα, αλλά δεν έχει σημασία, δεν μου αρέσει η τελειότητα. Πολλές φορές ξέρω που μπορεί να υστερεί ένα πιάτο μου, αλλά ο σκοπός δεν είναι να είναι τέλειο αλλά να σου προκαλεί ένα συναίσθημα και να σε κάνει να θες να το δοκιμάσεις.» Θα μας πει η Κατερίνα που όμως μαθαίνουμε πλέον στα παιδιά της αρέσει να δοκιμάζουν και τα ίδια να δημιουργήσουν έναν ήρωα.
Η Αφροδίτη της Μήλου από βούτυρο
Ένα σχετικά απλό πιάτο food art μας εξηγεί πως χρειάζεται ένα τέταρτο με μισή ώρα περίπου να ετοιμαστεί. Αν πρόκειται για κάτι που χρειάζει ρεαλιστική απόδοση θέλει μαξ δύο ώρες ενώ αν δεν έχει ολοκληρωθεί ως τότε, η προσπάθεια καλό θα είναι να εγκαταλειφθεί αφού αλλοιώνεται το φαγητό. Η άποψη που έχει κάποιος για τα πράγματα βασίζεται στην οπτική γωνία από την οποία τα βλέπει, όπως για παράδειγμα στην αληθινή ζωή μια τόση δα γραμμούλα μπορεί να γεράσει ένα πρόσωπο ή να του αλλάξει όλο του το βλέμμα, το ίδιο ισχύει και στα πρόσωπα φτιαγμένα με βρώσιμα υλικά.
«Ένα challenge πιάτο, είναι μεν βρώσιμο άλλα πολλές φορές ασύνδετο, αφού ο σκοπός του είναι να γίνει όσο περισσότερο ρεαλιστικό γίνεται με όποια θυσία χρειαστεί, να μην τρώγεται δηλαδή γιατί τα υλικά δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Η έμπνευση είναι κάτι που μου είναι εύκολο, από ιδέες δεν ξεμένω ποτέ - από χρόνο και διάθεση μπορεί και να ξεμείνω! Το food art μπορεί όμως να λερώνει τα χέρια αλλά καθαρίζει το μυαλό.
Όσον αφορά τα πιάτα μου, μπορεί να αγαπάω το ίδιο, ένα που είναι basic σε τεχνικές με κάποιο που ακολούθησε μετά από χρόνια εξάσκησης. Ξεχωρίζω την Τζέσικα Ράμπιτ από μήλο και φράουλες και τον σκατζοχοιράκο από ψωμί και φακή, που δεν είναι κάποιος γνωστός ήρωας καρτούν. Το κάθε πιάτο έχει το δικό του βαθμό δυσκολίας παρόλο που μπορεί να μην φαίνεται με την πρώτη ματιά σε κάποιον που τα συγκρίνει. Νομίζω έχω φτιάξει food art σε κάθε κατηγορία, πρωινό, σνακ, φαγητό, γλυκό, πίτα, σμούθι, σούπα, τοστ, αλλά και με κάθε υλικό που χρησιμοποιούμε στο καθημερινό μας τραπέζι.»
Σκατζόχοιρος πάνω σε μανιταράκια
Ο Scooby Doo με πουρέ και φακή
Όταν τελείωσει το σχέδιο, επόμενο βήμα είναι η φωτογράφηση καθώς η Κατερίνα αναρτά στο Instagram τις δημιουργίες με επαγγελματικό φωτισμό και εικόνα ώστε να αποδίδεται στο μέγιστο η λεπτομέρειά τους. Πολλές φορές δημοσιεύει μικρά βίντεο που δείχνουν το ταξίδι του κάθε πιάτου από το στάδιο των αρχικών υλικών μέχρι το τελικό και οι followers ενθουσιάζονται, ζητώντας tips για να κάνουν το ίδιο.
«Όσοι με γνώριζαν από παλιά δεν το πίστευαν ότι αυτό που βλέπουν είναι φαγητό και ότι τα δημιούργησα εγώ. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ όταν είδα ότι μπορώ να αποδώσω πιστά έναν χαρακτήρα δεν το περίμενα! Αλλά σιγά σιγά εκπαιδεύεται το μάτι και το χέρι και ξαφνικά κοιτάς απλώς κάτι και το... βλέπεις! Το μόνο που έχεις να κάνεις έπειτα, είναι να το πλάσεις για να το δουν και οι άλλοι. Στο Instagram μοιράζομαι πράγματα που αγαπώ μαζί με όσους με παρακολουθούν, γιατί νιώθω ότι αν και άγνωστοι σε μένα άνθρωποι, αγαπούν την τέχνη σε κάθε της μορφή, και θεωρώ ότι το food art είναι μια μορφή τέχνης. Στην Ελλάδα δεν έχουμε μεγάλο community ακόμα σε σχέση με το εξωτερικό. Έχουμε όμως πολλά να δούμε ακόμα, ο κάθε food artist έχει το στυλ του και χαίρομαι που αποτελώ και εγώ ένα μικρό κομμάτι σε όλο αυτό.
Αν έμαθα κάτι ανακαλύπτοντας τυχαία την κλίση μου στο food art, είναι ότι πρέπει να είσαι ανοικτός να δοκιμάσεις πράγματα, αν θες να ανακαλύψεις νέες πτυχές του εαυτού σου ή και νέα ταλέντα. Όλοι μας έχουμε σχηματισμένη μια εικόνα για εμάς, με ταμπέλες για το ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε. Κάποιος που θεωρεί ότι είναι πολύ νευρικός για παράδειγμα, δε θα δοκιμάσει ποτέ κάτι που νομίζει ότι απαιτεί ηρεμία και πειθαρχία: «Α, εγώ δεν έχω την υπομονή», «εμένα δεν πιάνουν τα χέρια μου». Εγώ λοιπόν δεν είμαι καθόλου παρατηρητική, κουβαλάω έντονη ενέργεια, δεν έχω υπομονή και μέχρι και πριν χρόνια δεν είχα μελετήσει καθόλου σχήματα ή πρόσωπα. Αυτό που έχω όμως, είναι ότι μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα και να εξαντλώ την προσπάθεια κατάκτησής τους. Έτσι και με το food art, ανακάλυψα ότι η γλυπτική και η ζωγραφική, μπορούν να παντρευτούν όμορφα σε ένα πιάτο. Οπότε θα πρότεινα σε όλους να πειραματιστούν, μπορεί να τους εκπλήξει ο εαυτός τους!»
15°
