Ο καστανάς της Πανεπιστημιούπολης

Τα χειμωνιάτικά του απογεύματα τα περνάει καθημερινά δίπλα στη φουφού. Ξεκινά τη βάρδια βάζοντας μπροστά ένα μπουκέτο λουλούδια για να μοιάζει το stand του πιο γιορτινό, κάθεται σε ένα χαμηλό καρεκλάκι και περιμένει την πελατεία του σκαλίζοντας τη φωτιά. Δεν χρειάζεται social media, αφήνει τη μυρουδιά του ψημένου κάστανου να λειτουργήσει ως διαφήμιση για τον περαστικό. Ο κύριος Σπύρος για παραπάνω από μια δεκαετία ψήνει κάστανα και καλαμπόκια στη διασταύρωση της Υμηττού με την Ούλωφ Πάλμε, κοντά στην είσοδο της Πανεπιστημιούπολής. Όπως λέει καθώς σκάζουν τα κάστανα και τα γυρίζει με τη μασιά από την άλλη πλευρά, η αγάπη του για τα επαγγέλματα της παλιάς εποχής που τείνουν να χαθούν ήταν αυτό που τον οδήγησε στη δουλειά αυτή.

Το επάγγελμα του καστανά

«Σήμερα μπορεί να είμαστε πολύ λίγοι σε όλη την Ελλάδα, όμως κάποτε οι καστανάδες ήταν καλοπληρωμένοι πωλητές του δρόμου. Τότε βέβαια η ζωή κυλούσε με πιο αργούς ρυθμούς, ήταν όλα πιο ανθρώπινα και ο περαστικός συνήθιζε να κάνει στάσεις για να πάρει μερικές χούφτες κάστανα και να τις πάει για λιχουδιά στην οικογένεια. Τώρα οι καστανάδες και οι καλαμποκάδες όσο πάει και αραιώνουν, επειδή πολλοί από αυτούς έκαναν τη δουλειά αυτή χωρίς οργάνωση, κάποιοι άλλοι πάλι χωρίς άδειες. Ακόμα και αυτοί όμως που είναι νόμιμοι αυτό το διάστημα δεν μπορούν να βγουν να εργαστούν γιατί δεν γίνονται εμποροπανηγύρεις λόγω κορωνοϊού. Εγώ από μικρός τους έβλεπα σε πανηγύρια και μου άρεσε η επικοινωνία που είχαν με τον κόσμο και το πόσο ευχαριστιούνταν όταν υπήρχε ζήτηση. Δούλευα σε οικοδομή και σε ένα σωρό άλλα επαγγέλματα, αλλά όταν γνώρισα κάποιους από αυτούς κι έμαθα τις ιστορίες τους αποφάσισα να γίνουμε συνάδελφοι. Το κάνω πλέον πάνω από 10 χρόνια. Έχω γυρίσει όλα τα πανηγύρια και τα παζάρια της Αθήνας. Έχω πουλήσει καλαμπόκια σε εκδηλώσεις, συναυλίες αλλά και σε διαδηλώσεις και πορείες. Τα αγαπημένα μου πανηγύρια είναι του Αγίου Νικολάου στην Καισαριανή και στον Άγιο Θωμά στο Γουδή».

 

Το σποτ

«Τον περασμένο Μάρτιο που ξεκίνησε η απαγόρευση έβγαινα για περπάτημα με τη σύζυγο μου στην γειτονιά αυτή πίσω από το Κάραβελ. Άλλωστε μένουμε πολύ κοντά και η μόνη διέξοδος είναι το περπάτημα εδώ τριγύρω. Είδα ότι είναι πολυσύχναστο πέρασμα άρα προνομιακό σημείο για πόστο, γιατί έβλεπα και πολλούς άλλους να κάνουν βόλτες προς το άλσος Ιλισίων ή την Πανεπιστημιούπολη… φοιτητές, ηλικιωμένους αλλά και ετεροδημότες. Έτσι έστησα εδώ. Με τον καιρό απέκτησα σταθερούς πελάτες που έρχονται κάθε μέρα και λέμε και δυο-τρεις κουβέντες παραπάνω. Είναι άνθρωποι που αγαπούν την παράδοση ή που ψάχνουν κάτι νηστίσιμο να τσιμπήσουν. Γρήγορα έμαθα και τους άλλους που δουλεύουν στο σημείο αυτό, την καντινιέρισσα λίγο πιο πάνω και τον περιπτερά απέναντι. Πριν δυο μέρες πέρασε ένα παλικάρι και μου είπε «είσαι όμορφη νότα στην περιοχή». Με μια απλή του κουβέντα με εμψύχωσε όσο τίποτα».

H μοναξιά

«Πριν από 10 χρόνια που ξεκίνησα δεν υπήρχε αυτή η ανησυχία που υπάρχει σήμερα λόγω της πανδημίας. Tο θέμα του κορωνοϊού βλέπω από τον κόσμο ότι πονάει πολύ. Νομίζω πάντως ότι τότε όλοι έτρωγαν περισσότερα κάστανα, τώρα το ξεχνάνε κάπως σαν λιχουδιά. Από την άλλη το διάστημα της κρίσης που όλο και περισσότεροι δυσκολεύονταν ακόμα και για τα βασικά, το να πάρουν κάτι απ’ έξω, όπως κάστανα και καλαμπόκια, έγινε είδος πολυτέλειας. Ώσπου έπαψαν να το εκτιμούν σαν επάγγελμα. Έχω έναν γιο 15 χρονών, που οι φίλοι του τον πειράζουν και αυτός ψιλοντρέπεται που είμαι εδώ και πουλάω κάστανα.Τα νέα παιδιά θεωρούν τη δουλειά αυτή παλαιομοδίτικη. Μεγαλώνοντας θα καταλάβουν ότι το παραδοσιακό πρέπει να ενισχύεται και η δουλειά του καλαμποκά και του καστανά είναι κρίμα να χαθεί. Όταν έχω φούρια δεν μπορώ να ικανοποιήσω όλους τους πελάτες ταυτόχρονα με τον τρόπο που θέλουν. Τυχαίνουν κιόλας και  περίεργοι χαρακτήρες. Ευτυχώς οι παραξενιές τους είναι από τα προβλήματα της ζωής που εύκολα ξεπερνιούνται. Βάζω και μουσική από το ηχειάκι μου για να μου περνάει η ώρα όταν τα σκέφτομαι ή με πιάνει η μοναξιά, και δυναμώνω στο τέρμα καμιά φορά για να φτιάξει και τη διάθεση του κόσμου. Αλλά όπως και να είναι τα κέφια μας, εγώ θα έρθω να στήσω ακόμα και με βροχές και κρύα. Μπορεί να περάσει και η σύζυγός μου, περισσότερο για την παρέα και για να ξεσκάσει από το σπίτι τώρα που είναι σε αναστολή».

«Για να βγουν νόστιμα τα καλαμπόκια και τα κάστανα πρέπει να είναι επιλεγμένα. Από καλή πρώτη ύλη δηλαδή. Εγώ τα προμηθεύομαι από παραγωγούς και βάζω μόνο αλάτι γιατί τo πιο απλό είναι και το πιο καλό. Έχω δοκιμάσει να τα φτιάχνω και με βούτυρο αλλά δεν ταίριαξε στη δικιά μου γεύση οπότε τα καθιέρωσα πιο υγιεινά. Στα 2 ευρώ η σφήνα το καλαμπόκι και τα 12-15 τεμάχια κάστανα στα 3 ευρώ».