Τo Wolfgat, ένα μικρό εστιατόριο σε μια απομακρυσμένη γωνιά της Νότιας Αφρικής ανακηρύχθηκε στο Παρίσι «εστιατόριο της χρονιάς» από τα World Restaurant Awards, ένας νέος θεσμός που στοχεύει στην προώθηση της διαφορετικότητας της διεθνούς γαστρονομίας.
Ο σεφ του εστιατορίου που μπορεί να δεχτεί 20 πελάτες, ο 38χρονος Κόμπους Βαν ντερ Μέρβε, ωθεί στα άκρα τη δυναμική των τοπικών προϊόντων και παρασκευάζει ο ίδιος το ψωμί του και το βούτυρό του.
Το Wofgat, του οποίου το προσωπικό που αποτελείται κυρίως από γυναίκες, δεν έχει καμιά επίσημη επαγγελματική κατάρτιση -- άνοιξε τις πύλες του πριν από δύο χρόνια σε μια παλιά εξοχική έπαυλη 130 ετών μέσα σε σπηλιά στην ακτή του Πάτερνοστερ, ενός από τα παλαιότερα ψαροχώρια της Δυτικής Ακτής, 150 χλμ. από το Κέιπ Τάουν.
«Δεν αισθάνομαι ότι το αξίζω, οι συνεργάτες μου είναι αυτοί που πηγαίνουν κάθε μέρα να μαζέψουν χόρτα, παχύφυτα και σπανάκι που πρέπει να υπάρχουν εδώ ... Το εστιατόριο αυτό είναι το μωρό τους. Ανυπομονώ να γιορτάσω μαζί τους πίνοντας ένα ποτήρι νοτιοαφρικανικού αφρώδους οίνου», δηλώνει.
Το εστιατόριο βρίσκεται σε μια ειδυλλιακή ακτή, πλούσια σε μύδια, στρείδια, αρωματικά φυτά και χόρτα που ευδοκιμούν στις αμμοθίνες της όπως αγριόσκορδο, σπανάκι και γηγενή φυτά. Βραβεύτηκε επίσης στην κατηγορία "προορισμός εκτός χάρτη" (εκτός των μεγάλων τουριστικών διαδρομών).
Το μενού γευσιγνωσίας περιλαμβάνει επτά πιάτα και στοιχίζει ποσό αντίστοιχο των 53 ευρώ.
Πρώην δημοσιογράφος, ο Κόμπους Βαν ντερ Μέρβε που άρχισε να μαγειρεύει στα 30 του, δήλωσε ότι η φιλοσοφία του είναι να «παρεμβαίνει όσο το δυνατόν λιγότερο στα τοπικά προϊόντα και να τα σερβίρει στη γνήσια μορφή τους, αμαγείρευτα, ακατέργαστα».
Η επιτροπή των World Restaurant Awards έκανε την επιλογή της ανάμεσα σε 36 χώρες, από την Αυστραλία έως τη Ζιμπάμπουε. Και όρισε έναν νικητή σε καθεμιά από τις 18 κατηγορίες των βραβείων, ανάμεσα στις οποίες είναι η «σπιτική σπεσιαλιτέ» ή «χωρίς κράτηση» (από το street food έως την κοσμοπολίτικη κουζίνα που συνδυάζει ποικιλία γαστρονομικών στοιχείων και παραδόσεων σε ένα πιάτο, για πιο χαμηλούς προϋπολογισμούς) ή άλλες δευτερεύουσες κατηγορίες όπως ο «σεφ της χρονιάς χωρίς τατουάζ» στην οποία βραβεύτηκε ο Γάλλος Αλέν Ντυκάς, ο μεγάλος πολυβραβευμένος σεφ.
Η χθεσινοβραδινή τελετή δεν υστερούσε σε τίποτε από τις λαμπερές βραδιές των κινηματογραφικών βραβείων: είχε κόκκινο χαλί, φακέλους με το όνομα του νικητή σε κάθε κατηγορία τους οποίους άνοιξαν σταρ της γαστρονομίας, ενώ οικοδεσπότης ήταν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αντουάν ντε Κον ο οποίος έχει παρουσιάσει πολλές φορές την τελετή απονομής των γαλλικών κινηματογραφικών βραβείων Σεζάρ.
«Σκεφτήκαμε αυτές τις διαφορετικές κατηγορίες και επιλέξαμε τα μέλη της επιτροπής μας για να αναδείξουμε την υπεροχή των εστιατορίων κάθε τύπου, μεγέθους και χρώματος και να προκαλέσουμε μια συζήτηση που δεν θα περιορίζεται στα συνήθη μεγάλα ονόματα και στους αναγνωρισμένους προορισμούς», δήλωσε ο Τζο Γουόρικ, διευθυντής των "World Restaurant Awards" και συνιδρυτής των βραβείων "World's 50 Best Restaurants".
Βραβεύτηκαν επίσης δύο γαλλικά εστιατόρια: Le Clarence (βραβευμένο με δύο αστέρια Michelin) που βρίσκεται μέσα σε πολυτελές ξενοδοχείο στο 8ο διαμέρισμα του Παρισιού, στην κατηγορία "πρωτότυπη προσέγγιση", και το La Mere Brazier (βραβευμένο με δύο αστέρια Μισελέν), που ιδρύθηκε το 1921 στη Λιόν από τη μαγείρισσα Εζενί Μπραζιέ που είχε εκπαιδεύσει τον Πολ Μποκύς, ως "διαχρονικό κλασικό".
Ο σεφ Αλέν Πασάρ (έχει τιμηθεί με τρία αστέρια Μισελέν) βραβεύτηκε για τον λογαριασμό του στο Instagram που αναδείχθηκε ο καλύτερος της χρονιάς.
Το εστιατόριο Mocoto με σπεσιαλιτέ που βασίζονται στη μανιόκα στο Σάο Πάουλο της Βραζιλίας, μακριά από τις τουριστικές περιοχές, αναδείχτηκε το καλύτερο στην κατηγορία "χωρίς κράτηση".
Καλύτερο εστιατόριο για την "καινοτομία της χρονιάς" αναδείχθηκε το Inua που άνοιξε στην Ιαπωνία ο Τόμας Φρέμπελ, πρώην υπεύθυνος της ομάδας έρευνας και ανάπτυξης του Noma.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Πλάκας είναι οι πολυάριθμες ταβέρνες της, με μερικές εξ’ αυτών να κουβαλάνε στην πλάτη τους πολλά χρόνια ιστορίας
17°
