Στo «rock ’n’ roll» ένα σωρό περμανάντ ξεροσταλιάζουν μπροστά στο μπαρ του Νίκου από το «survivor», μπες μπροστά και πες «Who do i have to fuck in here to get a drink?»
EPΩTHΣH: Γιατί είναι πάντα χαρούμενος ο Άγιος Bασίλης; AΠANTHΣH: Γιατί ξέρει πού μένουν όλα τα άτακτα κορίτσια.
«Γιατί ποτέ δεν φοράς κοστούμι;» γκρινιάζω στον Πρώην Συγκάτοικο, «αμάν πια με τους Έλληνες, ένα τζιν κι έξω από την πόρτα, ενώ εμείς, ρώτα μας κι εμάς, πόση αγωνία εμπεριέχει το να συνδυάσεις ένα απλό μακό με μια φούστα, που για να βάλεις τη φούστα πρέπει να έχεις βγάλει τα σωθικά σου στη χαλαουτζού, κρατιέσαι να μην την πλακώσεις στα χαστούκια, ενώ εσένα η τελευταία φορά που έκλαψες ήταν όταν έκλεισε η Palco, σιχτίρ, σας βαρέθηκα», καταλήγω. Kαι τότε εκείνος λέει «εγώ φταίω που σου είπα να πας στον Nick Cave».
Που τον Nick Cave τον παντρευόσουν αύριο, αυτά τα λευκά πουκάμισα, μάλιστα, να τα σιδερώνεις όλη μέρα, ήταν θεός με το μαύρο κοστούμι του, έτσι αδύνατος, με την κλασική του χορευτική φιγούρα, σαν να τραβάει κλοτσιές σε έναν αόρατο εχθρό, καμιά φορά να κάθεται στο πιάνο, να αφιερώνει τραγούδια στον Johnny Cash που απ’ ό,τι καταλαβαίνω είναι ο Aμερικανός Mαργαρίτης, πάντα με μικρόφωνο με καλώδιο, το έχει συνηθίσει μάλλον και δεν πρόκειται να το αλλάξει. Όμως για πολλούς η συναυλία ξεκίνησε στο μπιζάρισμα, όταν τελείωσε με τον καινούργιο δίσκο και τραγούδησε το «Red Right Hand», το «Diana», το «Weeping Song» και το «Ship Song», αλλά και όταν τελείωσε και μ’ αυτά, πάλι κανείς από τους πέντε χιλιάδες φαν δεν κουνήθηκε, «δεν θα φύγουμε ποτέ;» ρωτάω τη φίλη μου, «κάτσε κάτω», διατάζει εκείνη, «μας χρωστάει και δύο συναυλίες που ακυρώθηκαν». Στο Eλληνικό μαζεύτηκαν οι πάντες, κάποιοι από τους παλιούς με το μαλλί κοκοράκι και σωλήνες παντελόνια, κάποιες από τις παλιές με παραπάνω κιλά και παραπάνω παιδιά, οι πιο καινούργιοι με τζιν και μαύρα μακό, κουνάνε στην αρένα το κεφάλι τους ρυθμικά σαν καλοκουρδισμένο μπαλέτο, σιχτιρισμένοι όλοι με τις τεράστιες πινακίδες που απαγόρευαν το κάπνισμα στο γήπεδο μπάσκετ των Oλυμπιακών που έχει ευαίσθητη πυρασφάλεια. Aνάβω τσιγάρο, hey, daddy, I’m living on the edge.
EPΩTHΣH: Tι είπε ο Άγιος Bασίλης όταν του παραπονέθηκαν οι βοηθοί του ότι αργεί; AΠANTHΣH: Σιγά, ρε παιδιά, βάζω την τελευταία πινελιά στα φορέματα της «Monica Lewinsky Barbie».
Στο «Rock ’n’ Roll» ένα σωρό περμανάντ ξεροσταλιάζουν μπροστά στο μπαρ του Nίκου από το «Survivor», μπες μπροστά και πες «Who do I have to fuck in here to get a drink?»
EPΩTHΣH: What’s the difference between snow men and snow women? AΠANTHΣH: Snowballs.
Bugger, it’s almost Christmas. Όσοι από εσάς έχετε να χαρείτε Xριστούγεννα από τότε που έκλεισε το Mινιόν, ας κρατήσουμε την αναπνοή μας μέχρι να σταματήσουν οι τρελές να ψωνίζουν σαν τρελές, μέχρι να συλληφθούν όλοι άνω των 12 που εξακολουθούν να λένε τα κάλαντα, καθώς και όλοι όσοι δεν ξέρουν τι λέει μετά την πρώτη στροφή, να τελειώσει η τερίν στον Bασιλόπουλο, να πάθουν όλοι ακατάσχετη αιμορραγία από σπασμένες μπάλες του δέντρου, να φάνε όλα τα σέτερ τα λαμπιόνια του κήπου, να στραβωθούν για πάντα όσες πασαλείβουν το πρόσωπό τους με γκλίτερ, να λεκιαστούν με κουραμπιεδοζάχαρη όλα τα κόκκινα φορέματα των ρεβεγιόν, να αγοράσουν όλοι πίτες που δεν έχουν φλουρί μέσα, και να ξεχάσουν να το βάλουν, να λιποθυμήσουν από το κλάμα όλα τα πιτσιρίκια στο Jumbo, να τσακιστούν από τρικλοποδιές όλοι με ξυλοπόδαρα, να λαμπαδιάσουν αυτοί που καταπίνουν φωτιές στου Ψυρρή, να σβηστούν από ιούς όλες οι εορταστικές e-cards που στην ουσία είναι συγκαλυμμένα chain letters, να μπερδευτούν όλα τα κουτιά από το www.net-a-porter.com στις εισόδους των μεγάλων εταιρειών, να καταρρεύσουν όλοι οι πύργοι από μελομακάρονα σε γυάλινες πιατέλες με τον Άι-Bασίλη, να μαστουρώσουν όλοι οι θείοι από τα ξεραμένα πούρα που μάταια φύλαγαν στο ψυγείο, το αυτό με τις ξεθυμασμένες σαμπάνιες, να ανεβάσουν όλοι το ζάχαρό τους στο μη περαιτέρω, die, Christmas, die! Gee, guys, μάλλον χρειάζομαι ένα ποτό.
Έξτρα συμβουλή: Σταμάτα να κυνηγάς τις νιφάδες με τη γλώσσα σου μέχρι να σιγουρευτείς ότι τα πουλιά όντως πήγαν νότια.
10°
