Παρασκευή 9 το πρωί στην λεωφόρο Κηφισίας στο ύψος του ΚΑΤ στην Κηφισιά. Ουρές χιλιομέτρων, ακινητοποιημένα οχήματα, απεγνωσμένοι τροχονόμοι που προσπαθούν να βάλουν τάξη στο χάος. Κάποια στιγμή λίγα αυτοκίνητα προχωρούν και το θέαμα γίνεται ακόμα πιο απελπιστικό. Στην αριστερή και τη δεξιά λωρίδα της Κηφισίας εργαζόμενοι με ιατρικές ρόμπες, πολίτες με πλακάτ και απροσδιόριστοι οργισμένοι που φωνάζουν συνθήματα. Ένα τέταρτο μετά στο ίδιο σημείο. Οι λιγοστοί διαδηλωτές περνάνε στη μέση της Κηφισίας και διακόπτουν την κυκλοφορία εντελώς. Κάποιοι οδηγοί τους κορνάρουν, άλλοι προσπαθούν να περάσουν για να εισπράξουν ως αντίδραση το μένος των διαδηλωτών οι οποίοι τους προπηλακίζουν, ενώ κάποιοι τους χτυπούν ακόμα και τα αυτοκίνητα! Τηλέφωνο στην τροχαία. «Ναι πράγματι εργαζόμενοι του ΚΑΤ κλείνουν κατά διαστήματα την Κηφισίας στο ύψος του νοσοκομείου».
Η ερώτηση προφανής: «Γιατί διαδηλώνετε;». «Κοιτάξτε υπήρξε μία καθυστέρηση στις πρόσθετες αμοιβές μας, αλλά έχουμε και το γενικότερο ζήτημα για το νέο μισθολόγιο αλλά και κάποια αιτήματα που διατυπώνουμε σε τοπικό επίπεδο». Μισό λεπτό, μισό λεπτό ας τα πάρουμε ένα ένα. «Σε τοπικό επίπεδο… εννοείτε;» «Θέλουμε να υπάρξει στέγη για νοσηλευτές που ανήκουν σε πολύτεκνες οικογένειες κάποια μέλη των οποίων έχουν διασπαστεί και μπορεί να δουλεύει άλλος εδώ στο ΚAT της Κηφισιάς, άλλος αλλού και πάει λέγοντας, αλλά θέλουμε να υπάρξει και μέριμνα για σίτιση του προσωπικού». Πάμε πάλι... «Κλείνετε την Κηφισίας διεκδικώντας να σιτίζεται το προσωπικό;» «Μα παλιά το προσωπικό σιτιζόταν, κάτι το οποίο μετατράπηκε σε επίδομα, αλλά περικόπηκε». Γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ. Πάμε παρακάτω. «Με το ‘μία καθυστέρηση στις πρόσθετες αμοιβές’ τι ακριβώς εννοείτε;» «Είναι κάτι νυχτερινά και αργίες που έπρεπε να πληρωθούμε στις 27 Δεκεμβρίου και εξαιτίας ενός λάθους που έκανε στη μισθοδοσία ο επόπτης του ελεγκτικού συνεδρίου, τελικά θα τα πάρουμε στις 24 Φεβρουαρίου».
Η ημέρα της διαμαρτυρίας ήταν Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου και όπως λένε οι εργαζόμενοι τους είπαν ότι θα πληρωθούν στις 24/2 δηλαδή, μία εβδομάδα μετά! Και γι’ αυτό κλείνει το πρωινό της Παρασκευής η λεωφόρος Κηφισίας. Τη στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα χάνουν αργίες, υπερωρίες, επιδόματα, πλην όμως υπό τον πέλεκυ της απόλυσης (άγνωστη λέξη σε έναν δημόσιο υπάλληλο) και αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης υπομένουν και προσπαθούν για το καλύτερο. Πάντως την Κηφισίας δεν την κλείνουν.
Ως προς το αίτημα στέγης και σίτισης… Σοβαρά τώρα, τίθεται υπό συζήτηση; Ποιος εργαζόμενος ιδιωτικού τομέα στεγάζεται και σιτίζεται δωρεάν στον χώρο εργασίας του; Ποια ακριβώς λογική υπαγορεύει ότι το κράτος, πέρα από θέσεις εργασίας στους δημοσίους υπαλλήλους, οφείλει να παρέχει στέγη και τροφή; Γιατί οι φορολογούμενοι πέρα από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων οφείλουν να πληρώνουν και για τη στέγη και το φαγητό τους; Κάτι το οποίο εάν δε συμβαίνει δικαιολογεί την απόφασή τους να κλείσουν μία από τις κεντρικότερες λεωφόρους της πρωτεύουσας ταλαιπωρώντας δεκάδες συμπολίτες τους; Γιατί αν είναι έτσι να διεκδικήσουν και αυτοκίνητο.
Με ποια ακριβώς λογική διαμαρτυρόμενοι εργαζόμενοι ενός νοσοκομείου έχουν το δικαίωμα να κλείνουν δρόμους με το έτσι θέλω -και όποτε θέλω- σε ώρα αιχμής όταν όλος ο κόσμος πάει στη δουλειά του, να προπηλακίζουν συμπολίτες τους που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν επειδή εμποδίζονταν να φτάσουν στον προορισμό τους και να αναστατώνουν την κυκλοφορία μίας από τις κεντρικότερες λεωφόρους της πόλης; Πιθανότατα σας φαίνεται απίστευτο, αλλά πολλοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα κινδυνεύουν ως και με απόλυση εάν εξαιτίας του ακτιβισμού σας πάνε καθυστερημένοι στη δουλειά, διότι στον ιδιωτικό τομέα η λέξη μονιμότητα είναι άγνωστη. Ενδεχομένως μάλιστα να σας ακούγεται ακόμα πιο εξωφρενικό ότι κάποιοι άλλοι αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους ως εργασία, δηλαδή, ως μέσο παραγωγής έργου και όχι ως μία διεκπαιρεωτική διαδικασία προκειμένου μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει να κατατίθεται στην τράπεζα ο μισθός. Και θέλουν να πηγαίνουν στην εργασία τους στην ώρα τους. Δε θέλουν να χάνουν σε μποτιλιαρισμένους δρόμους εργατώρες. Θέλουν μην τους κλείνουν το δρόμο κάθε τρεις και λίγο. Θέλουν αφού πληρώνουν φόρους να έχουν τις υπηρεσίες που δικαιούνται. Και βασικά, θέλουν να μην προπηλακίζονται όταν διεκδικούν το στοιχειώδες.
