Κριτική ταινίας: Ένα ψηλό κορίτσι (Beanpole)

Λίγους μήνες μετά από το τέλος του πολέμου, στο Λένινγκραντ του 1945, δύο νεαρές γυναίκες, η Ίγια και η Μασά προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.

Σκληρό δράμα βασισμένο στο βιβλίο «Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας» της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη. Στη δεύτερη μόλις ταινία του ο Καντεμίρ Μπαλάγκοφ («Οι δικοί μου άνθρωποι») επιχειρεί έναν παραλληλισμό στην τραυματική περιπέτεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της μοίρας των γυναικών που πολέμησαν στο Λένινγκραντ και σύμφωνα με τους ιστορικούς ήταν οι περισσότερες γυναίκες που πήραν μέρος σε κάποιον πόλεμο. Το ερώτημα που θέτει με συγκλονιστικό τρόπο ο σκηνοθέτης σχετίζεται με την προσπάθεια της μιας ηρωίδας να φέρει οπωσδήποτε στον νέο κόσμο το φως ενός παιδιού. Οι σωματικές και ψυχολογικές ουλές, τα σημάδια ερειπίων μιας πόλης που μόλις συνέρχεται, οι σχέσεις εξουσίας και έρωτα, αλλά και ένα συνταραχτικό πλέγμα σχέσεων που καθορίζει τις ζωές των ηρωίδων, είναι τα στοιχεία μιας οδυνηρής αλλά και λουσμένης στο έντονο φως (της ελπίδας;) ταινίας που αναζητά την κάθαρση μέσα στην απλότητα και τη λιτή αλήθεια.

Σκηνοθεσία: Καντεμίρ Μπαλάγκοφ
Πρωταγωνιστούν: Βικτόρια Μιροσνιτσένκο, Βασιλίσα Περελίγκινα, Αντρέι Μπικόφ