Πού θα βρεις πίτα μουσακά (σε όλη την Αθήνα)

Εμείς οι παλιότεροι, την εποχή του ξέφρενου κλάμπινγκ των '80'ς, τη νύχτα μας την τελειώναμε πάντα το ξημέρωμα με μια πίτα παρμεζάνα, στο πρώτο, τότε, Everest της οδού Τσακάλωφ. Στο οποίο Everest -και τότε πιο cool afterάδικο-, μεταφερόταν όλο το κλάμπινγκ της πόλης, ξενυχτισμένο, ζαλισμένο και με μαύρο γυαλί, πριν την τελευταία «καληνύχτα» ή την πρώτη «καλημέρα». Ο Βασίλης είναι μικρός για να το θυμάται, αλλά πολλοί, και κυρίως οι ταξιτζήδες της Αθήνας -εραστές κι αυτοί της επικής Εβερέστειας κουρού-, φρόντισαν να τον ενημερώσουν και να αναρωτηθούν μαζί του γιατί στη νέα εποχή λείπουν οι θρυλικές πίτες από το μενού.

Όταν τον κάλεσαν τα Έβερεστ, ο Βασίλης μπήκε στην κουζίνα τους με όπλο τη νοσταλγία, την πιο vintage διάθεση και τον πλουραλισμό που έχει κληρονομήσει από τη βορειοελλαδίτικη καταγωγή του. Γιατί ο Βασίλης μπορεί να είναι σεφ νέας γενιάς, καθόλου, όμως, δεν συμμερίζεται τη σινιέ διάσταση της δημιουργικότητας. Αυτός λατρεύει να περπατά τη νύχτα στην πόλη όταν όλοι κοιμούνται, να ανακαλύπτει παρακμιακές καντίνες και να τρώει ο,τιδήποτε τρώγεται «στο πόδι», ας είναι και πασατέμπος.

Και κάπως έτσι, επέστρεψε στα Everest τη μνήμη, το φαγητό της μαμάς, τη σύνδεσή τους με τις παλιότερες γενιές που τα ανέδειξαν. Και κάπως έτσι, επίσης, κέρδισε το στοίχημα μιας εντελώς νέας γενιάς Everest, γρήγορης αλλά όχι απρόσωπης, που σου μιλά οικεία και κοιτώντας σε στα μάτια, όπως και η γιγαντοφωτό του Βασίλη έξω από κάθε μαγαζί, που νομίζεις πως ως άλλη Τζοκόντα σε ακολουθεί και σε συμβουλεύει την ώρα που δυσκολεύεσαι να διαλέξεις στη βιτρίνα. Όπου, οπωσδήποτε θα λαχταρήσεις την πίτα μουσακά, με την κλασική νοστιμιά του τέλειου μουσακά στην πιο φίνα εκδοχή της αλλά θα διχαστείς και σε μια χειροποίητη, με ηπειρώτικο πεντανόστιμο φύλλο, πίτα παστίτσιο.

Αν δεν είσαι της πίτας, υπάρχει το απόλυτο χιτ, το toasted burger σε δυο εκδοχές, με τυρί ή με μπέικον: άκου τώρα… το επάνω ψωμάκι του κλασικού μπέργκερ μπαίνει ανάποδα, ώστε να χωρέσει ό,τι υλικό του προσθέσεις πριν γκρατιναριστεί στο φούρνο, στο πιο απόλυτο πιτσομπέργκερ με-οπωσδήποτε-τη σος "μπεϊκονέζ" του Βασίλη, ήτοι, μαγιονέζα χτυπημένη με ξεροψημένο μπέικον.

Οι φίλοι του οι ταξιτζήδες πάλι τον σταματάνε πανευτυχείς στο δρόμο, αφού επανέφερε την αλησμόνητη κουρού, με φέτα ΠΟΠ και μαγική ζύμη με μπόνους μια έξτρα κασερόπιτα. Φετίχ παλιό του Everest να ανοίγεις την πάλαι ποτέ κουρού και να την γεμίζεις με τη αλοιφή της αρεσκείας σου: η κουρού του Βασίλη, γεμίζει με τσένταρ και μπέικον ή στην γκραν σουξέ εκδοχή, με μοτσαρέλα, πέστο και ντοματίνια.

EVEREST: σε πολλά καταστήματα σε όλη την Αθήνα και τον Πειραιά